Moje hobby, mój świat

     Malowanie  igłą i nitką

Wszystko, 
czego się człowiek w życiu nauczy,
prędzej czy później się przydaje. 
Czy to będzie język Indian Nawaho, 
czy wyszywanie na kanwie.  
(Bogna Ziembicka)

Bardzo lubię  haftowanie, zwłaszcza, że takie zajęcie idealnie relaksuje. Temu hobby poświęcam się już od najmłodszych lat, ponieważ fascynuje mnie szycie i haft artystyczny. W piątej klasie szkoły podstawowej dołączyłam do kółka hafciarskiego   w Młodzieżowym Domu Kultury  i tam opiekunka grupy pomogła mi rozwinąć zainteresowania. Na zajęciach zajmowałyśmy się głównie haftem krzyżykowym. Tworzyłyśmy zarówno małe karteczki okolicznościowe, jak i rekonstrukcje obrazów sławnych malarzy, pejzaże, portrety... Stworzenie jednej pracy, w zależności   od wielkości i wolnego czasu, mogło zająć od paru godzin do kilku miesięcy. Następnie taką pracę należało wyprać, wykrochmalić i oprawić. Najczęściej oprawiałyśmy je w passe-partout i ramkę. Haft krzyżykowy jest chyba najłatwiejszym ze wszystkich rodzajów haftów. Są do niego  potrzebne: kanwa i mulina  lub kordonek. Haftować może każdy. Wymaga to tylko cierpliwości. Każdy obrazek można przerobić na wzór do pracy  za pomocą programu haft ix. (link do strony http://www.haftix.pl/ )

Historia haftu. W średniowiecznej i nowożytnej Europie zawodowi hafciarze wykonywali haft na krosienkach, rozciągając  na ramach materiał  będący podkładem.Jako podkłady były wykorzystywane gotowe tkaniny, a także filc  i skóry. Poza warsztatami hafciarskimi w miastach istniały również pracownie dworskie  i klasztorne. Haftowanie, traktowane jako amatorskie zajęcie domowe, szczególnie rozpowszechniło się w XVI i XVII wieku.  Wtedy nastąpił wyraźny podział na zawodowe  hafciarstwo  i hafciarstwo lekkie. Zawodowe, zwane ciężkim, było uprawiane przez wyspecjalizowanych rzemieślników, wykonywane na tkaninach wełnianych, jedwabnych i na skórze. Hafciarstwo lekkie, zaliczane  do robótek kobiecych, było wykonywane głównie na płótnie. Wzorniki zawierające przykładowe hafty – początkowo rękopiśmienne,  od lat 20. XVI wieku drukowane – umożliwiały niezawodowym hafciarkom stosowanie w swoich wyrobach modnych typów ornamentu. Pod koniec  XVIII stulecia, pod wpływem Wschodu, na kontynencie europejskim rozpowszechniło się amatorskie  haftowanie  na tamborku. W połowie wieku XIX wieku natomiast, po wprowadzeniu na rynek w roku 1828 roku pierwszych mechanicznych hafciarek, zaczęło się upowszechniać hafciarstwo maszynowe.

                                  

Haft richelieu – (z Wikipedii) haft wenecki - biały haft z dzierganymi ażurowymi kompozycjami, zapełnionymi słupkami, pajączkami, umieszczanymi w miejscu wyciętej tkaniny. Nazwa "richelieu" pochodzi  od nazwiska kardynała Armanda Jeana Richelieu. Poniżej: fragment obrusu wyhaftowanego pzrez moją babcię.

Jest wiele konkursów hafciarskich, a  jednym z nich jest   „Igiełka” - organizowany przez MDK w Zamościu. Na prace hafciarskie również przychylnie  patrzą organizatorzy niektórych konkursów plastycznych. Powstaje wiele stron internetowych i blogów poświęconych tematyce haftów  i robótek ręcznych. Prace wykonywane ręcznie są popularne także  na zachodzie Europy. Można je sprzedać w dosyć wysokiej cenie. Jest to również oryginalny prezent, jeśli chcemy zrobić komuś niespodziankę. Obdarowana osoba na pewno doceni wysiłek i trud włożony w stworzenie obrazu.

Niżej kilka moich prac wykonanych haftem krzyżykowym. 

                                        

Raven

Grafika: własna