Piosenki, piosenki...
Piosenka spełnia swą
zasadniczą rolę,
wiernie towarzysząc życiu codziennemu,
nie roszcząc sobie praw
do bycia czymś więcej,
niż tylko „kawałkiem” do nucenia.
(Joanna Maleszyńska)
O tym, że piosenka jest dobra na wszystko,
śpiewano w „Kabarecie Starszych Panów”. To prawda i na pewno nieraz się o tym
każdy przekonał. Kiedy mi w duszy gra, lubię posłuchać „Trzynastego” Kasi
Sobczyk. Wiem, wiem, to stara piosenka, ale nie szkodzi. Gdy mi coś w duszy
wyje, wolę rozdzierającą melodię „Wyspy” w wykonaniu Rynkowskiego. Słowa też są
dołujące, ale ja muszę się akurat wypłakać. Funduję sobie katharsis i mam
spokój na jakiś czas. Powiecie, że znowu stara rzecz? Nic na to nie poradzę, że
dawniejsze piosenki miały teksty, które mi odpowiadają. Gdy babcia chce
powspominać swoje szkolne czasy i szkolną miłość, wtedy z magnetofonu wciąż
rozbrzmiewa utwór „Do zakochania jeden krok” Andrzeja Dąbrowskiego. Ojciec –
niezależnie od nastroju – fascynuje się zespołem Queen. Od sąsiadów z
góry słyszę jakiś metalowy łomot – jak to określa babcia. Mama? Ona kocha
wszystko, oprócz rapu. I tak oto każdy ma to, co lubi!
Co takiego jest w piosenkach? W bezpośredniej,
łatwej formie przypominają o wspólnocie naszego losu. Wyrażają sens życia w
maksymalnie prosty sposób, a jednocześnie emocjonalny i ekspresyjny. Są ciągle
obecne, bo ich słuchają masy. Łatwo docierają do szerokich kręgów odbiorców
dzięki uniwersalnemu językowi muzyki. Na ogół są nietrudne literacko, poruszają
problemy wspólne wszystkim, bez względu na wiek, doświadczenie czy kulturę.
Każdy ma „swoje” piosenki: pokoleniowe i indywidualne; modne i staroświeckie;
polskie i obce; dawne i nowe. I o to chodzi! Nie ma co wybrzydzać na piosenkę
popularną, bo w większości ludzie ją lubią, nucą, wzruszają się przy niej.
Podobno istnieje związek między cechami
osobowości człowieka a rodzajem słuchanej przez niego muzyki. Rap lubią ludzie otwarci i towarzyscy, inteligentni
ekstrawertycy. Pop/country wybierają
ludzie praktyczni, pracowici i szczerzy. Brak im jednak kreatywności. Muzykę klasyczną lubią kreatywni
introwertycy, którzy osoby ugodowi i sumienni oraz cenią spokój. Soul/blues/jazz wybierają inteligentni ekstrawertycy, stabilni
emocjonalnie, z wysoką samooceną. Dance jest dla ludzi ekstrawertycznych, ugodowych,
asertywnych i towarzyskich. Podobno w rocku/metalu
znajdują upodobanie ludzie z niską samooceną, leniwi, a przy tym swobodni i
towarzyscy. Reggae lubią ludzie delikatni, towarzyscy, kreatywni, o
wysokiej samoocenie.
Ułóżmy naszą szkolną listę przebojów na pogodę i
niepogodę!
Lidd
Grafika:
https://www.shutterstock.com/image-vector/musician-singing-playing-drum-music-260nw-1167524980.jpg
