Moje hobby, mój świat

 

      Rodzaje motocykli

 

 

Tylko motocykl potrafi tak pachnieć:

tą wyjątkową mieszaniną stali, smaru, paliwa i gumy –

unikalny i niepowtarzalny zapach obiecujący radość i przygodę.

(Jacek Łukawski)

 

Każdy z nas ma jakieś hobby. Niektórzy lubią spokojne zajęcia, takie jak na przykład szydełkowanie, a inni coś co dostarczy im wrażeń i adrenaliny,  tak jak przykładowo snowboarding. Jednak wszystkie zainteresowania mają  wspólną cechę – oddajemy się im  z pasją i miłością. Bardzo ciekawym hobby są  motocykle. Dostarczają one silnych emocji i satysfakcji, które wynikają z podróżowania i odkrywania nowych miejsc.  Nie wszystkich jednak fascynują motocykle – widzą w nich zwykłe pojazdy z silnikiem i dwoma kołami. Nic nadzwyczajnego! A to nieprawda.  Motocykle dzielą się na wiele klas, które mają swoje zastosowanie i  właściwe dla siebie cechy. Wybierając  dla siebie motocykl,  powinniśmy mieć na uwadze,  jaki styl jazdy preferujemy.

Motocykle  turystyczne.  To rodzaj motocykli, które są używane - jak sama nazwa mówi - do podróżowania oraz długich przejażdżek. Są one nad wyraz komfortowe, a ich pozycja siedząca jest dostosowana do nawet najżmudniejszych tras. Dodatkowo są one często wyposażone w kufry, które pozwalają na zabranie ze sobą większej ilości rzeczy. Nowocześniejsze modele (przykład na zdjęciu- Honda Gold Wing) są fabrycznie wyposażone w system GPS ułatwiający  dotarcie do celu.

Motocykle sportowe. Potocznie są nazywane „ścigaczami”. To motocykle dostosowane do  dużych prędkości oraz szybkich przyśpieszeń. Pozwalają motocykliście przyjąć  sportową  pozycję -  ciało jest mocno przechylone do przodu w stronę baku, a nogi postawione wysoko i zgięte  pod kątem ostrym. Dłuższa jazda na ścigaczu  może jednak  negatywnie odbić się na kręgosłupie. Motocykle sportowe  są przystosowane do torów  wyścigowych i autostrad, ale wiele osób – niestety – używa ich  do jazdy dziennej po mieście. (Wyżej:  Kawasaki Ninja H2R)

Motocykle Cross. To  lekkie motocykle terenowe. Są one pozbawione wszelkich rzeczy, które nie są potrzebne do jazdy w terenie  (lusterka, światła, kierunkowskazy, tablica rejestracyjna),  co czyni je nielegalnymi na drogach publicznych. Tak przygotowane  motocykle  pozwalają  na bezproblemowe ich  upuszczenie  bez większych szkód. Mają również duży skok zawieszenia,  co umożliwia jazdę po nierównościach lub wyskakiwanie z pagórków. Istnieje również alternatywna wersja motocykli crossowych ze wszystkimi niezbędnymi rzeczami do poruszania się po ulicach, które kryją się pod nazwą motocykli enduro. (Wyżej: KTM 250 EXC)

Adventure. To kolejna klasa stworzona z myślą o podróżowaniu. Możemy na nich pokonać zwykły asfalt, ale również wszelkie bezdroża,  na przykład piach lub żwir. Krótko mówiąc,  nadają się na każdy  rodzaj  powierzchni. Ten typ motocykli  łączy ze sobą cechy crossów i motocykli turystycznych. Są one wysokie, dobrze obudowane i mają amortyzację dostosowaną do nierówności, ale  są przez to cięższe. Często posiadają również opony terenowe i,  tak jak w przypadku motocykli turystycznych, mają one miejsce na zamontowanie dodatkowych kufrów na bagaż. Z nimi każda trasa jest do pokonania. (Wyżej:  BMW R 1200 GS) 

Nakedy.  To motocykle, które nie posiadają  żadnych owiewek zasłaniających silnik, stąd wzięła się nazwa znacząca z angielskiego „goły”. Są to motocykle uniwersalne, które nadają się  po  trochu do wszystkiego.  Motocykliści na tym typie pojazdów są wyprostowani i rozluźnieni. Takie motocykle zaleca się osobom początkującym  w jeździe na  jednośladach. (Wyżej: KTM Duke 125)

Cruisery.   To motocykle niskie. Pozycja, jaką przyjmują na nich jadący, jadący,  nich jest zdecydowanie inna niż na  pozostałych  motocyklach. Kierownice są  wykrzywione i wydłużone  ku tyłowi, a nogi są wysunięte do przodu. Przez  te zabiegi  sylwetka musi być wyprostowana, a w niektórych przypadkach nawet odchylona. Podobnymi do cruiserów motocyklami są choppery. Wyróżniają się one brakiem bocznych owiewek, wyższym położeniem kierownicy oraz dłuższym widelcem przedniego koła. (Wyżej: Suzuki Intruder 1400). Niżej: przykład choppera  -   wysoka kierownica, dłuższy przód, niskie położenie oraz  brak  jakichkolwiek  osłon bocznych.

Na  koniec muszę  wspomnieć o obowiązku noszenia na sobie kasku podczas jazdy. Nieważne czy poruszamy się na motocyklu sportowym,czy turystycznym, ponieważ zawsze wsiadając  na motocykl, podejmujemy pewne ryzyko, a pamiętajmy, że życie mamy tylko jedno. Jazda na motocyklu może być pasjonująca, ale pod warunkiem, że zachowamy rozsądek i nie zlekceważymy zasad bezpieczeństwa.

Jakub

 

Grafika:

https://www.lillerolf-mc.no/image/HOVEDMENY/Aktuelt/GL2020/GL2020-02.jpg?width=100%

https://www.kawasaki.pl/pl/products/Supersport/2021/Ninja_H2R/overview?Uid=0841XF1eDFhQUVEJWw5eXFleXwlYXQpRDVxRCllcXVEJDVw

https://x-cross.pl/wp-content/uploads/2019/09/274946_150-XC-W-TPI-2020-Medium.jpg

https://files.prokerala.com/bikes/images/photo/full/bmw-r-1200-gs-431/bmw-r-1200-gs-side-view.jpg

https://motobanda.pl/uploads/motors/559/brOuj125DukeMain172.png

https://www.metalroute.pl/pol_pl_stelaze-pod-sakwy-SUZUKI-VS-1400-INTRUDER-WSPORNIKI-3376_1.jpg

https://st.depositphotos.com/1760261/1348/i/600/depositphotos_13484253-stock-photo-chopper.jpg

https://cdn.hiconsumption.com/wp-content/uploads/2021/10/Motorcycle-Bucket-List-The-Bikes-To-Ride-Before-You-Die-FB.jpg

Oglądamy filmy

 

         Ocenzurowane  filmy

 

 

Ale na uczucia nie ma rady,

one są i wymykają się wszelkiej cenzurze.

(Milan Kundera)

 

Powstaje tak wiele filmów, że można przebierać zarówno w ich gatunkach, jak również  w  niezliczonych premierach. Często widzowie mają odmienne zdania na temat wartości oglądanych filmów – jednym się podobają, inni są oburzeni lub zdegustowani. Od czego to zależy?  Od poziomu intelektualnego oraz przygotowania artystycznego odbiorców, a także od  ich stopnia wrażliwości i wyznawanego systemu wartości. Kontrowersyjna  może się wydawać tematyka dotycząca polityki, Kościoła, zbyt śmiałych scen erotycznych lub brutalnych obrazów przemocy. Wydaje się, że obecnie  coraz mniej rzeczy  szokuje widzów. Niemniej jednak wciąż działa cenzura – w niejednakowym zakresie w różnych krajach.

Ostatnio dużą popularność zyskał południowokoreański  serial Squid Game, wyświetlany na platformie Netflix, który  podbił serca widzów na całym świecie. Jednak nie spodobał się władzom Korei Północnej do tego stopnia, że  mężczyzna przemycający ten serial został skazany na śmierć, uczeń, który kupił pendrive z filmem, dostał wyrok dożywocia, a  osoby oglądające film zostały skazane na pięć lat ciężkich robót. Takie restrykcje są wprost niewyobrażalne i  naturalnie nieporównywalne z cenzurą, która również należy do trudnych tematów. Co  takiego musi się znaleźć w filmach,  aby  ich  emisja została zakazana? Nie zawsze łatwo to ocenić, a  sam fakt ograniczania wolności widzów wzbudza wiele kontrowersji i emocji, ale czy rzeczywiście wszystko powinno trafiać na ekrany kin? Przedstawiamy kilka przykładów najbardziej kontrowersyjnych filmów w historii kina, które były objęte cenzurą.

Teksańska masakra piłą mechaniczną (1974). Zaczynamy od kultowego horroru z podgatunkami slasher i gore, zaliczanego do najlepszych filmów grozy. Dla przypomnienia: w horrorze typu slasher  liczba bohaterów zmniejsza się w „dziwnych” okolicznościach,  a w horrorze typu gore główny nacisk  jest położony na drastyczną przemoc oraz sceny wywołujące obrzydzenie u widza (Wikipedia). Tak jest i w tym filmie, wykorzystującym utarty schemat filmu grozy – młodzi ludzie, którzy przebywają na wakacjach, są mordowani przez tajemniczego psychopatę. Fabuła filmu  nawiązuje do zbrodniczego  procederu Eda Geina, zwanego Rzeźnikiem z   Plainfield.   Film Teksańska masakra  piłą mechaniczną  przyniósł Tobe’mu Hooperowi rozgłos i stał się początkiem jego hollywoodzkiej kariery. Reżyser  zaś, jest uznawany za prekursora slasherów. Nie we wszystkich jednak państwach podzielano zachwyt  filmem Hoopera. W  Brazylii, Chile, Finlandii, Szwecji i Wielkiej Brytanii objęto go zakazem ze względu na  bestialską brutalność i szokujące, obrazowe sceny morderstw. Obejrzałyśmy ten film, szczerze polecamy, lecz jedynie osobom o mocnych nerwach.

Egzorcysta (1973). Zarys  fabuły - dwunastoletnia dziewczynka zostaje opętana przez  złe moce, a zrozpaczona matka kontaktuje się z egzorcystą. Ten najsłynniejszy i najstraszniejszy  – jak się uważa – w historii  kina  horror   wyreżyserował William Friedkin. Nawiązał  on do historii  (podobno)  opętanego chłopca, która wydarzyła się w  1949 roku, i ją uwspółcześnił. Już podczas zdjęć uznano film za przeklęty (groźne wypadki na planie, tajemnicza śmierć ludzi związanych z filmem). W trakcie seansów widzowie dostawali ataków histerii, mdleli, wymiotowali, a nawet dostawali zawału. Dlatego ocenzurowano ścieżkę dźwiękową, a niektóre miasta nie wyświetlały „Egzorcysty”. Kontrowersje wokół  niego pojawiły się w Stanach Zjednoczonych, a  w Wielkiej Brytanii został zakazany. Mimo wszystko, film odniósł komercyjny i artystyczny sukces, miał 10 nominacji do Oscara, a zdobył 2 Oscary (w tym - dla najlepszego filmu).

Dreszcze (1981). To film w reżyserii Wojciecha Marczewskiego i z muzyką  Andrzeja Trzaskowskiego. Jego akcja rozgrywa się w latach 50. XX wieku, czyli w okresie stalinowskim. Znawczyni kina Małgorzata Hendrykowska pisze:   Marczewski niezwykle jasno i przenikliwie przedstawia mechanizm zdobywania przez  system młodzieńczych umysłów i serc. Metody indoktrynacji, perfidię w wykorzystywaniu podatności młodych ludzi na propagandę. Sposoby pozbawiania osobowości i łamania charakterów.  Sam reżyser dodaje: To nie miał być przyjemny film, miał pokazywać to, co się działo ze mną w tym najgorszym, najbardziej przerażającym okresie mojego życia. Ponieważ film powstał w okresie działania  „Solidarności”, jego wymowa niepokoiła władze, zwłaszcza że  jego premiera miała miejsce  12 grudnia 1981 roku, a więc tuż przed wprowadzeniem stanu wojennego. To przesądziło wówczas o losie filmu – został zakazany w Polsce.  „Dreszcze” jednak przedostały się za granicę, między innymi do Berlina.

Miasto 44 (2014)  to film  utalentowanego  reżysera Jana Komasy. Bohaterami  filmu są młodzi ludzie (Kolumbowie) oraz tytułowe miasto – Warszawa. Komasa wykorzystuje  kilka  ważnych  wydarzeń z powstania warszawskiego: na przykład  potyczki zgrupowania Radosław  na cmentarzu, walki na Starówce i Czerniakowie, bombardowanie szpitali, rozbicie oddziałów Berlinga, eksterminacja cywili. W ten ogrom tragedii i bohaterstwa wplecione są historie miłosne powstańców. I to one gorszyły niektórych widzów, przyzwyczajonych do nienaturalnych  i niemal odrealnionych sylwetek żołnierzy w starszych  filmach. Oczywiście,  nie ma mowy  o żadnej cenzurze w naszym kraju,  natomiast  film Jana Komasy  wzbudza kontrowersje w Rosji.  Dlaczego? Ponieważ  są w nim  wzmianki o radzieckiej armii stojącej na przedmieściach Warszawy i  nieśpieszącej na pomoc powstańcom.

Kontrowersyjne  filmy zawsze były i są nadal częścią kina. A cenzura ma niemal tyle lat co kino. Czy uwierzycie,  że cenzurze poddano  słowa Retha Butlera, który na pytanie Scarlett  O'Hary: Gdzie mam iść? Co mam zrobić?, odpowiada:  Szczerze mówiąc, moja droga, nie obchodzi mnie to?  Oczywiście, mówimy  o wspaniałym filmie Przeminęło z wiatrem z 1939 roku, który trzeba koniecznie zobaczyć. Przedstawione przez nas dzieła także wypada obejrzeć, gdyż jedne  już należą do kanonu klasyki filmowej, inne tam z pewnością dołączą. A co z cenzurą? Każdy sam sobie musi odpowiedzieć, gdzie znajduje się granica jego wrażliwości lub zasad moralnych.

Ola & Magda

 

Grafika:

https://i.ytimg.com/vi/wpbKNLiCJ8A/mqdefault.jpg

https://film.org.pl/r/teksanska-masakra-pila-mechaniczna-26460

https://ocs-pl.oktawave.com/v1/AUTH_2887234e-384a-4873-8bc5-405211db13a2/splay/2020/08/egzorcysta-1973-horror.jpg

https://akademiapolskiegofilmu.pl/cache/images/resize_1000x1000/files/PL/Historia_Polskiego_Filmu/FILMY/Dreszcze/1-F-217-3-800x800.jpg

https://api.culture.pl/sites/default/files/styles/1920_auto/public/images/culture.pl/miasto_44_jana_komasy_7.jpg?itok=VpzkM46M