Przeczytane, przemyślane, skomentowane

             Pies też człowiek

          Pies jest jedyną istotą na świecie,  
która bardziej  kocha  ciebie  niż samego siebie.

   (John  Billings)  

 

                

Tytuł postu jest powtórzeniem tytułu książki Michała Pręgowskiego i Justyny Włodarczyk. To publikacja uwrażliwiająca  i uświadamiająca „człowieczeństwo” psa w kontekście podmiotowości. Jeśli wszyscy właściciele psów to zrozumieją, może wtedy pies będzie cieszył się takim szacunkiem  w Polsce, jaki posiada w Anglii. Wtedy nie będą potrzebne schroniska, znikną łańcuchy przy budach, a wyrzucane psy do lasów, bite, głodzone i ciągnięte za samochodem, odejdą do niechlubnej przeszłości.

Pierwszymi psami były wilczęta – najprawdopodobniej słabsze osobniki z miotów. Żyjące w Eurazji szare wilki, posiadały takie samo DNA jak każdy badany pies. Zdaniem naukowców, pies jest pierwszym udomowionym zwierzęciem. Nigdy się nie dowiemy, w jaki sposób to się stało. Coraz więcej naukowców uważa, że to pies oswoił człowieka. Uznał go  za członka stada, który  pełnił rolę stróża i opiekuna. Pierwsze psy przejawiały wszystkie wilcze cechy, które przenosiły  na ludzi. Traktowały ich jak członków swojej watahy, darząc ich lojalnością, miłością i przywiązaniem. Wilcze instynkty  i umiejętności okazały się bardzo przydatne – stały się ludziom niezbędne. Każdy czworonóg stawiał na pierwszym miejscu interes stada - walczył za nie i ginął  – jeżeli nastąpiła taka potrzeba, a codziennością przecież była walka  o przeżycie.

Wielu ludzi starało się poznać naturę psów i się z nimi zaprzyjaźnić. 

Jednym z nich był  autor książki  Żyjący z wilkami -  Shaun Ellis. W dzieciństwie bał się wilków. Wszystko się zmieniło, gdy  dwa lata spędził w lasach Dakoty Północnej.  Dołączył  do watahy żyjących na wolności wilków.  Zanim mu się to udało, przez rok uczył się żyć jak zwierzę: nie rozmawiał  z ludźmi,  łowił, zdobywał pożywienie, które następnie jadł na surowo.  Został uznany przez zwierzęta za swojego. Przez kolejny rok był członkiem stada, wprawdzie postawionym najniżej  w hierarchii, ale miał możliwość obserwowania codziennego życia tych drapieżników z bliska. Poznawał ich zwyczaje, więzi społeczne, sposoby polowania i rytuały godowe oraz język. Spał  na ziemi, bez zmiany ubrania, bez kąpieli, jadł  surowe mięso, czasami wręcz padlinę, pozwalał  na lizanie i gryzienie przez wilki.

Kolejnym przykładem związku człowieka ze zwierzęciem jest Mark Rowlands, autor książki Filozof i wilk. Wilk  Brenin towarzyszył mu wszędzie: na wykładach, na meczach rugby, podczas biegania. Wędrował z nim do Irlandii, do Londynu i na południe Francji. Aż do śmierci Bernina. Relacja z niezwykłym towarzyszem ostatecznie nadała kształt życiu i myśleniu Marka Rowlandsa, zmieniając jego podejście - zarówno osobiste, jak i filozoficzne - do miłości, szczęścia, natury i śmierci. Po śmierci czworonożnego przyjaciela napisał : Nauczył mnie czegoś, czego moja przedłużona oficjalna edukacja nie mogła mnie nauczyć i nie nauczyła. 

Lekarz weterynarii Dorota Sumińska uważa, że psy mają niezwykły wpływ na człowieka w każdym wieku. Wspomagają harmonijny rozwój dzieci, pomagają w budowaniu relacji, nie tylko ze zwierzętami. Wiele osób mówi, że psy to brudne zwierzęta,  a tymczasem psi język ma właściwości odkażające i lecznicze. Wielu naukowców mówi, że dzieci mające kontakt z psami wcale nie chorują częściej, a pedagodzy  i psychologowie twierdzą, że lepiej odnajdują się w społeczeństwie. Mówi się, że w rodzinach, gdzie znajduje się pies, więź emocjonalna jest silniejsza.

Jean Rolin, francuski dziennikarz - antropolog w bestsellerze  I ktoś rzucił na niego zdechłego psa ukazuje, że los psów, zwłaszcza bezdomnych, odzwierciedla społeczeństwo. Tam, gdzie jest więcej bezdomnych psów, tam jest zachwiany ład społeczny. Trafnie zauważa profesor Magdalena Środa : Zwolennicy praw zwierząt często mówią, że stosunek ludzi do zwierząt odzwierciedla poziom naszej cywilizacji. Jean Rolin daje dowody na coś więcej: stosunek do zwierząt, zwłaszcza psów, stworzonych przez człowieka i dla człowieka, odzwierciedla stopień spójności wspólnoty, jej harmonię, wewnętrzny pokój lub przeciwnie – rozpad struktur  i więzi. Reporter -  Jacek Hugo - Bader ukazuje życie bezdomnych psów w Moskwie. Pokazuje brutalną prawdę o władzy totalitarnej manifestującej  siłę  i zabijającej bezdomne psy. Jean Rolin podejmuje  temat - feral dogs. Przymiotnik feral oznacza po angielsku - zdziczały. W języku polskim  f e r a l n y  oznacza  pechowy i nieszczęśliwy, zwłaszcza gdy odnosi się do psa wyrzuconego  poza granice cywilizacji, pozbawionego  ludzkiej opieki.

Olga Tokarczuk recenzując książkę I ktoś porzucił zdechłego psa, wspomina rodzinną historię. W mojej rodzinie istnieje taka opowieść: Dziadkowie mieli psa, dużego, mocnego i tego dnia na początku 1946 roku, kiedy mieli opuszczać swoje domy z niewielką częścią dobytku, nie pozwolono im zabrać go do pociągu, który miał zawieźć ich na ziemie zachodnie. Tylko to zdarzenie z całej repatriacji zapamiętał mój ojciec, wtedy dziesięcioletni. Rozpacz po utracie psa. Pies został  na straży opuszczonego domu, porzucony, stając się w naszej wspólnej pamięci  z roku na rok coraz bardziej zmitologizowaną i bolesną figurą, w której zlały się  ze sobą w jedno poczucie winy, gniew i bezradność.

Nasi czworonożni przyjaciele potrzebują miłości i opieki, tak   jak  my   sami.   Gorąco polecam obejrzenie wzruszającego filmu    (opartego na prawdziwych wydarzeniach)  o przywiązaniu człowieka i psa - Mój przyjaciel Hachiko. (powyżej zdjęcie z filmu).

Agnieszka B.

Grafika:

http://poznajsen.pl/wp-content/uploads/2013/01/pies.jpg?w=640

https://i2.wp.com/s0.wat.fr/f/3lj8n_480x270_1jauus.jpg

http://aruart.blox.pl/resource/markrowlandsandbrenin.jpg

https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjvji31TPLvjZTsyOgolq_rOSVIuOlSbISDJn-5xA6WFqbaZ0kpwxIXC2VrV54G62s8rnEGNG2_FitvuaaH1SsLtSnFDK7SjaaxxoGp-UGtW1p_CnCK1UGnUUleWyLRRwrtMpdpmS_Fqak/s1600/pies+4.png

https://encrypted-tbn0.gstatic.com/images?q=tbn:ANd9GcTrpKU-8fx4XEWuBjNluXiDk3lNCpBYDIYJw-yBIRzY3wweVH_HiA