Kącik młodego historyka

Prawdziwe oblicze Wermachtu

 

Czy można przekonać żołnierza,

by po dwóch nieprzespanych nocach

z werwą i bez strachu ruszył na wroga?

Nie, ale można spowodować,  że to zrobi.

Biały proszek

zawsze skutecznie podnosił żołnierskie morale.

(Kazimierz Pytko)

O Adolfie Hitlerze wiemy dużo, jednak wciąż zaskakują nas kolejne informacje na jego temat. Kto z Was - drodzy czytelnicy - wiedział, że niemal cała armia   III Rzeszy z Führerem  i jego formalnym zastępcą - Hermanem Göringiem  na czele - kroczyła od zwycięstwa, będąc "na prochach". Narkotyki były codziennością niemieckiej armii  - panaceum na ból, "eliksirem odwagi", "cudownymi pigułkami" -  jak  to określali sami żołnierze.  Należały  do ścisłej elity wunderwaffe, czyli cudownych broni, dzięki którym faszyści mieli odnieść sukces.

Niemiecki   historyk   oraz dziennikarz  Andreas Ulrich dotarł do raportów, które sugerują, że między kwietniem a czerwcem 1940 roku  służby medyczne Wehrmachtu złożyły zamówienie na  35 milionów  tabletek pervitinu. Dlaczego? Ponieważ  strategia Blitzkriegu (wojny błyskawicznej) wymagała pokonywania  dużych odległości w jak najkrótszym czasie i wchodzenia do najcięższych walk  z marszu.  Głównym składnikiem tego wspomagacza była metamfetamina,  która miała  pobudzać żołnierzy do działania. Ministerstwo  Zdrowia Rzeszy ostrzegało przed działaniem ubocznym zażywania tego typu leków, jednak środki  zapobiegawcze zostały zaniechane  z powodu inwazji Niemiec na ZSRR. W pierwszej połowie 1942 roku na Wschód wysłano około 10 milionów "cudownych pigułek". Pewien lekarz donosił, że w styczniu 1942 roku oddział pięciuset próbujących się wydostać z okrążenia żołnierzy - po kilkunastu godzinach marszu przez śnieg sięgający do pasa -opadł z sił. Podano im wspomniane środki i po pół godzinie zerwali się, spontanicznie ustawili w szyk bojowy i ruszyli dalej. Niemcy prowadzili dokładne badania nad właściwościami podobnych pigułek (  między innymi z metamfetaminą  w składzie)  głównie na więźniach obozów koncentracyjnych.

Adolf Hitler był przeciwnikiem wszelkich wspomagaczy, ale to się zmieniło w 1943 roku. Tryb życia prowadzony przez wodza III Rzeszy to: brak ruchu, światła, świeżego powietrza i wielomiesięczne pobyty w bunkrach oraz  nieustanna praca osłabiająca organizm.  Dlatego Hitler znalazł na to sposób: środki nasenne, przeciwbólowe oraz pobudzające. Pigułki     te bazowały na substancjach takich jak: atropina, strychnina, morfina oraz metamfetamina.

Marszałek Rzeszy Hermann Göring  również zażywał podobne środki. Jego przygoda z morfiną zaczęła się od Puczu Monachijskiego w 1923 roku. Wtedy został postrzelony, a w trakcie  kuracji uzależnił się od narkotyków. Zdołał jedynie zastąpić morfinę łagodniejszą dihydrokodeiną. Połykał codziennie  10 pastylek, ale w okresie silnych napięć -  nawet 100. To powodowało wybuchy  złości w trakcie spokojnych zebrań, zgłaszanie absurdalnych rozwiązań różnych problemów (np.: proponował budować  lokomotywy  z betonu,  a zaoszczędzoną stal wykorzystywać do produkcji czołgów). Po zażyciu pigułek często popadał w błogostan. Wówczas wręcz z anielskim spokojem i obojętnością przyjmował doniesienia o największych klęskach  Luftwaffe.  Gdy przedawkował narkotyki, zmieniał się w gwiazdę filmową.  Miał  polakierowane na czerwono paznokcie i wyraźnie uszminkowaną twarz, wielką broszkę na aksamitnym szlafroku - tak go opisywał minister uzbrojenia Albert Speer.  

Jeśli myślicie, że jedynie źli żołnierze Hitlera używali narkotyków  do wzmocnienia woli walki i tłumienia strachu przed śmiercią, a alianci "świadomi wyższych idei" tego nie robili, to się mylicie. Metody sztucznego stymulowania żołnierzy są jedną z najbardziej strzeżonych tajemnic wojskowych. Ta zagadkowość budzi wielką ciekawość, jednak wiele z sekretów pozostanie na zawsze nieodkrytych.

 

Mati

 

Grafika:

https://cdn.britannica.com/69/71369-050-062DA3E3/Erwin-Rommel-defenses-German-1944.jpg

https://s.ciekawostkihistoryczne.pl/uploads/2019/03/Pervitin.jpg