Tenis stołowy - moja
pasja
(…) w sporcie jest coś,
co za każdym razem pozwala znaleźć
kolejną motywację.
(Andrzej
Grubba)
Wiele osób zapewne wyobraża sobie, że tenis
stołowy to nudne przebijanie piłeczki od jednej osoby do drugiej. W
rzeczywistości jest to bardzo dynamiczny sport wymagający energicznych ruchów i
szybkiej reakcji gracza, logicznego myślenia i wykonywanie każdego następnego
ruchu z precyzją, tak aby piłeczka leciała w wyznaczonym kierunku i z rotacją,
jaką chcemy. Myślenie tutaj jest tak samo ważne jak w grze w szachy, tylko
czasu jest o wiele mniej. Trzeba dużo pracować nad wszystkimi zagrywkami,
serwisami, postawą. Każdy nieprzemyślany ruch lub nawet chwilowa dekoncentracja
mogą skutkować utratą punktu. W grze biorą udział dwie osoby – singiel (dwóch
graczy staje przeciwko sobie przy stole do gry) lub cztery osoby – gra podwójna
(debel – zawodnicy tej samej płci grają w dwuosobowych drużynach) lub
mikst – dwuosobowe drużyny składające się z kobiety i mężczyzny).
Tenis stołowy narodził się w Anglii w latach 80.
XIX wieku. Nazwa ping-pong wywodzi się od charakterystycznego dźwięku, jaki
wydaje piłeczka odbijana od stołu. Początkowo do gry używano przedmiotów
codziennego użytku, jednak wraz ze wzrostem popularności tej dyscypliny
wymyślono sprzęt używany do dziś – rakietkę i piłeczkę. W 1921 roku powstał
pierwszy Związek Tenisa Stołowego w Anglii. Pięć lat później została powołana
do życia Międzynarodowa Federacja Tenisa Stołowego (ITTF z ang.: International
Table Tennis Association). Obecnie siedziba ITTF znajduje się w Lozannie w
Szwajcarii.
W styczniu 1926 roku Londyn był gospodarzem
pierwszych w historii tej dyscypliny mistrzostw świata. Zwycięzcami zostali
wtedy zawodnicy węgierscy, którzy zdominowali ten sport w pierwszych latach
jego świetności. Bardzo ważnym punktem w historii tenisa stołowego był
debiut zawodników tej dyscypliny na igrzyskach olimpijskich. Odbyło się to w
Seulu w 1988 roku i od tego momentu tenis stołowy na stałe zagościł w programie
igrzysk. Do chwili obecnej pasjonaci tej dyscypliny w Polsce nie doczekali się
jednak ani jednej imprezy sportowej na światowym poziomie. Kilka lat temu, na
początku września 2011 roku, w Zamościu na hali sportowej OSiR odbyła się
pierwsza runda Pucharu ETTU tenisistów stołowych. Do Zamościa zjechali
zawodnicy z Turcji, Bośni i Hercegowiny, Anglii oraz Słowenii. Drużyna z Zamościa uzyskała wtedy awans do drugiej rundy.
Niestety, tak ważne wydarzenie dla Zamościa nie spotkało się z dużym
zainteresowaniem wśród kibiców.
Obecnie obowiązujące reguły gry w tenisa
stołowego zostały wprowadzone w 2002 roku. Wcześniej ITTF (Międzynarodowa
Federacja Tenisa Stołowego) starała się tak zmienić reguły gry, by były one
bardziej przejrzyste i zrozumiałe dla przeciętnego kibica czy telewidza. Liczba
punktów potrzebnych do wygrania seta wynosi 11 (przed zmianą należało zdobyć 21
pkt). Set wygrywa zawodnik, który jako pierwszy zdobędzie 11 punktów. Jeżeli
stan seta jest 10:10, wtedy zwycięzca seta musi zdobyć przewagę 2 punktów, by
wygrać. Mecz kończy się z chwilą, gdy zawodnik wygra 3 sety (na zawodach
wyższej rangi typu mistrzostwa gra kończy się po wygraniu 4 setów). Średnica
piłeczki została zwiększona o 2 mm (z 38 mm do 40 mm). Ta zmiana przyczyniła
się do spowolnienia gry, co miało wpłynąć na polepszenie możliwości oglądania
tego sportu przez telewidza. Kolejna zmiana dotyczyła sposobu serwowania
piłeczki. Zawodnik serwujący piłeczkę nie może jej zasłaniać, wcześniej takie
praktyki były dozwolone. Piłeczka zostaje
podrzucona pionowo do góry otwartą dłonią (na wysokość minimum 16 cm) i
uderzona nad stołem. Wszystkie sprawy
związane z zasadami gry oraz wymogami dotyczącymi sprzętu reguluje
ITTF. Jako ciekawostkę przytoczę fragment regulaminu dotyczący stołu do
gry: „ Górna płaszczyzna stołu, zwana powierzchnią gry,
powinna być prostokątem o długości 2,74 m oraz szerokości 1,525 m i
powinna być usytuowana w pozycji poziomej na wysokości 76 cm powyżej
powierzchni podłogi”.
Tenis stołowy nie
jest popularną dyscypliną sportową. Młodzi ludzie wybierają najczęściej piłkę
nożną, siatkówkę, koszykówkę. Jest to sport niszowy, popularny w wąskich
kręgach kibiców. Fanami tej dyscypliny są najczęściej tylko osoby aktywnie
uprawiające tenis stołowy. Ten sport w zasadzie nie istnieje w telewizji,
bardzo rzadko prowadzone są transmisje rozgrywek. Zapewne dlatego niewielu z
nas zna nazwiska najbardziej utytułowanych zawodników, a tych przecież nie
brakuje. Do najbardziej rozpoznawalnych polskich gwiazd tenisa stołowego
należą Lucjan Błaszczak, Andrzej Grubba, Leszek Kucharski. Ten pierwszy może
pochwalić się medalami w trzech kolorach z mistrzostw Europy (wywalczone w
grach podwójnych lub mieszanych). Andrzej Grubba, oprócz medali w grze
drużynowej i mieszanej, zdobywał także medale indywidualnie (brązowy medal na
Mistrzostwach Świata w 1989 roku oraz dwa srebrne i dwa brązowe na
Mistrzostwach Europy). Leszek Kucharski zdobył 34 medale Mistrzostw Polski oraz
6 medali na imprezach międzynarodowych (3 medale Mistrzostw Świata oraz 3
medale Mistrzostw Europy). Bardzo utalentowaną i utytułowaną polska tenisistką
jest Natalia Partyka (czterokrotna mistrzyni
paraolimpijska – z Aten (2004), Pekinu (2008), Londynu (2012) i Rio de Janeiro (2016); trzykrotna uczestniczka igrzysk olimpijskich:
w Pekinie (2008), Londynie (2012) i Rio de Janeiro (2016)). Natalia jest osobą niepełnosprawną (nie posiada
prawej dłoni) co nie przeszkadza jej rywalizować z osobami w pełni sprawnymi.
Czołówkę najlepszych światowych gwiazd w tenisie stołowym rozpoczynają
zawodnicy z Chin – mężczyźni Ma Long oraz Fan Zhendong, a wśród kobiet Ding
Ning oraz Zhu Yuling. Tegoroczne Mistrzostwa Świata w tenisie stołowym w Düsseldorfie
zostały zdominowane przez zawodników z
Chin, Japonii oraz Korei Południowej.
Tenisem zacząłem interesować
się, kiedy miałem zaledwie 7 lat. Pewnego dnia do sali lekcyjnej przyszedł mój
obecny trener i zaproponował nam udział w treningach. Ponieważ wcześniej miałem
już styczność z rakietką i piłeczką, postanowiłem spróbować swoich sił przy
stole. Początkowo swoją pasję do sportu dzieliłem pomiędzy tenis stołowy i
piłkę nożną. Z czasem jednak tenis zawładnął mną całkowicie. Tenis nie
jest łatwym sportem. Na początku było mi trudno, denerwowała mnie każda
porażka. Pewność siebie, mocna psychika, umiejętność radzenia sobie ze stresem
i niepowodzeniami – tego musiałem się nauczyć. Bardziej musiałem
pracować nad sobą niż nad wszystkimi elementami gry. Wiele razy chciałem się
poddać i zrezygnować, ale gdy emocje opadały, wracałem do gry. Zwieńczeniem
mojego poświęcenia i trudu był udział w turnieju top 8 najlepszych zawodników
Lubelszczyzny.
Tenis jest moim drugim światem,
w którym zapominam o wszystkim, skupiam się tylko na grze. Medale wiszące na
ścianie w pokoju, dyplomy i puchary uświadamiają mi codziennie, że praca
wkładana w to, co lubię, opłaca się. Tenis jest sportem dla ludzi w każdym
wieku - od najmłodszych po najstarszych. Przykładem może być 70-letni
mężczyzna, który gra w moim klubie. Także ludzie niepełnosprawni, jak widać na
przykładzie Natalii Partyki, mogą uprawiać ten sport. A ty? Jaką znajdziesz
wymówkę przed ćwiczeniami?
Jakub
Grafika:
http://www.sportolimp.pl/img/main/offer_2_6.129.1.jpg
https://www.e-sportshop.cz/data/product-images/008304-000000-01.jpg