Patrz oczyma, fotografuj sercem
Fotografia nie jest związana z patrzeniem,
lecz z czuciem.
Jeśli nie czujesz nic w
tym, na co patrzysz,
nigdy nie uda Ci się
sprawić,
aby ludzie patrząc na
twoje zdjęcia, cokolwiek odczuwali.
(Don McCullin)
Prawdopodobnie najwięcej
zdjęć robimy sobie nawzajem. Twarz i postać człowieka od narodzin po starość
fascynowała pokolenia fotografów i widzów. Obecnie, w przeciwieństwie do
naszych pradziadków, możemy sfotografować przełomowe dla nas wydarzenia
wiedząc, że możliwe będzie zarejestrowanie ich na błonie światłoczułej lub, co
bardziej prawdopodobne, w postaci zapisu elektronicznego, który będzie odtwarzany
przez następne pokolenia. Kiedy mówimy o portrecie, który ma obejmować głowę i
ramiona, mamy na myśli zdjęcia szkolne, na których wychodzimy nienaturalnie i to
sprawia, że
wolelibyśmy być wszędzie, byle nie przed obiektywem. Jest to smutne, ponieważ
twarz ludzka jest bardzo interesująca. Twarze młode i stare, gładkie oraz szorstkie
wyrażają wiele emocji oraz mówią wiele o człowieku. Mogą wyrażać zaskoczenie,
smutek i radość, a także rozpacz i
szczęście. Uchwycenie takiej chwili jest jednym z najbardziej satysfakcjonujących aspektów
fotografii. 
Oprócz portretów obejmujących głowę i ramiona są również fotografie
całej postaci ludzkiej. Proces tworzenia fotografii powinien odbywać się w
luźnej i przyjaznej
atmosferze. Powodem, dla którego fotografujemy całą postać, jest zazwyczaj chęć
pokazania jej ubioru i charakteru. Często robiąc sobie zdjęcia, staramy się
wyglądać jak najlepiej, chcemy się zaprezentować z dobrej strony. Światło
dzienne jest dla nas naturalnym źródłem oświetlenia, dlatego nawet nie
zauważamy, że posiada wiele barw i
zmienia się jego charakter. Fotografie
robione w słoneczny dzień
sprawiają, że osoba, którą
fotografujemy, jest wesoła, pełna
życia i energii. Przeciwieństwem tego będą zdjęcia robione w pochmurny, deszczowy dzień, gdyż dominują
wtedy smutek i melancholia. Podczas zachodu słońca światło jest ciepłe, oddaje
nastrój romantyczny, tajemniczy. Fotografia to inaczej malowanie światłem. Za pomocą światła
zatrzymujemy chwilę w kadrze, którą możemy przekazywać z pokolenia na
pokolenie. Zdjęcia są jak wspomnienia, oglądane po kilku latach wywołują u nas po raz kolejny uśmiech
oraz dają możliwość cofnięcia się w czasie i przeżycia niesamowitych chwil po raz
kolejny.
Fotografią interesuję się już od bardzo dawna.
Często robiłam zdjęcia, nie zdając sobie sprawy, że mogą się komuś podobać.
Uczęszczałam na zajęcia rozwijające moje zainteresowania i umiejętności.
Otworzyły mi one oczy na wiele istotnych spraw oraz nauczyły, że fotografia
powinna być połączona z pasją, a nie z drogim aparatem. Fotografując staram się
pokazać to, czego beze mnie nikt by nie zobaczył. Najłatwiej jest dobrze ująć w
kadrze rośliny, można je przedstawić z różnej perspektywy i w dobrym
oświetleniu. Wyzwaniem jest jednak człowiek. Żeby stworzyć dobry portret,
trzeba mieć wielkie umiejętności oraz dużą precyzję. Jak już wspominałam
wcześniej, twarz ludzka może wyrażać wiele emocji i zadaniem fotografa jest
wychwycić je jak najlepiej. Robiłam wiele zdjęć koleżankom oraz rodzinie,
ale jeszcze nigdy nie udało mi się stworzyć portretu, z którego
mogłabym być dumna. Często spotykam się z komentarzami osób, dla których fotografia
to nic trudnego i żeby zrobić zdjęcie, wystarczy wcisnąć spust aparatu. Tak
naprawdę, żeby zrobić dobrą fotografię, potrzebna jest ogromna wiedza, którą
się nabywa przez całe życie. Dzięki zdjęciom chcę pokazać, jak postrzegam
świat i na co zwracam uwagę. Na razie dzielę się tym z rodziną i
znajomymi, lecz mam nadzieję, że przyjdzie taki moment, gdy moje zdjęcia
zobaczy szersza publika.
Karolina
Grafika:
Własne
zdjęcia