O wierzeniach dawnych Słowian
Istnienie demonów nie wymaga racji ani dowodu,
ponieważ nie ma natury
faktu.
(Leszek Kołakowski)
Aby zbadać kulturę
jakiegokolwiek ludu, trzeba rzecz jasna znać jego korzenie. Skąd więc przybyli
Słowianie? Tego tak naprawdę nikt nie wie. Jedna z teorii głosi, iż bardzo
wcześnie osiedlili się oni w dorzeczach Odry, Wisły i Dniestru. Większość
współczesnych badaczy skłania się jednak ku hipotezie, że przybyli oni znacznie
później - umiejscawiają oni Prasłowian na mapie Europy najpóźniej od połowy I
tysiąclecia p.n.e. Istnieje także
pogląd, że Słowianie przybyli z Azji i zajęli obszary Europy. Nie wiadomo
dokładnie, jakie tereny zamieszkiwali.
Dziś przybliżę wam
wierzenia dawnych Słowian.
Ich religią był politeizm. Różne plemiona czciły różnych bogów, dając im odmienne imiona.Oto najważniejsi z nich. Swaróg – bóstwo nieba, słońca i ognia. Swarożyc – bóg ognia ofiarnego i domowego. Perun – uosobienie gromowładcy, bóg grzmotów i piorunów. Świętowit – pan niebios, wojny, płodności i urodzaju. Dadźbog – zapewniał dostatek i bogactwo. Weles – bóg magii, przysiąg, sztuki i rzemiosła, ale też podziemi i zmarłych. Mokosz – bogini płodności, tkactwa, przędzenia, wody, deszczu.
Słowianie wierzyli także w różne demoniczne
istoty. Jedne pomagały ludziom, inne natomiast były psotne, a nawet groźne. W
ludowych wierzeniach do dziś przetrwały twory wyobraźni dawnych Słowian. Poniżej niektóre z nich. Topielce – powstawały z dusz ludzi, którzy kiedyś utonęli
(najczęściej samobójców). Były bardzo złośliwe: topiły pływaków, wciągały do
wody ludzi, którzy podeszli zbyt blisko brzegu rzeki lub jeziora. W niektórych
regionach Słowiańszczyzny wierzono, że nie wolno pomagać tonącemu człowiekowi,
gdyż utopiec wciągnie pod wodę nie tylko ofiarę, ale i ratownika.
Rusałki i wiły – to żeńskie demony wody. Były to dusze młodych
kobiet zmarłych nienaturalną śmiercią. Rusałką mogła stać się dziewczyna, która
nie zdążyła się jeszcze w nikim zakochać. Wiły były zazwyczaj przyjazne
ludziom, nie znosiły jednak, kiedy ktoś im przeszkadzał w rozrywkach, takich
ludzi karały, np. strzelając z łuku. Rusałki natomiast, zawsze były wrogo
nastawione do ludzi (szczególne do urodziwych dziewcząt i młodzieńców). Wampiry – powstawały z dusz ludzi zmarłych gwałtowna śmiercią,
czarowników, samobójców, a także osób, mających zrośnięte brwi. Ich ciała nie
ulegały rozkładowi, ponieważ żywiły się krwią ludzi i zwierząt. Wierzono, że
skutecznie odstraszyć te upiory potrafią światło oraz czosnek.
Mam nadzieję, że ten
post pozwoli wam lepiej zrozumieć kulturę dawnych Słowian. W następnym artykule
postaram się przybliżyć słowiańskie zwyczaje
oraz święta.
Kamila B.
Grafika:
http://culture.pl/sites/default/files/images/imported/sztuki%20wizualne/wydarzenia/wydarzenia_2015/01_styczen/STRYJENSKA/bozki_slowianskie.jpg
http://digart.img.digart.pl/data/img/vol7/18/54/miniaturki400/7377416.jpg
https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEi3bfxQ8dLXZGbuwwxkM_hEKLtvCuRrjN5UUMF1_qpWNKVPFdOSFkvcwwWH9HCV-5dPAvd4pWwaN1m9ibQ8E3TK6nhbdFgGuiXp36JrxVb-h8n2j3G62KcJ9Uy1mLRORSskIDtDmRHWCWN2/s400/%D0%9B%D0%95%D0%A8%D0%98%D0%99.jpg
https://slowianskibestiariusz.pl/wp-content/uploads/2016/03/czart.jpg
http://www.smakizpolski.com.pl/wp-content/uploads/2014/07/halloween_witch_face_profile_by_scottepentzer-d5hadl5.jpg
Myślę że najbardziej znanym ze wszystkich słowiańskich świąt jest Noc Kupały (zwana też nocą kupalną, kupalnocką, kupałą) – słowiańskie święto związane z letnim przesileniem Słońca, obchodzone w czasie najkrótszej nocy w roku, co przypada około dnia 21 czerwca (nie uwzględniając roku przestępnego),a ostatni zarejestrowany przypadek prawdziwie pogańskiego świętowania kupały miał miejsce w 1937 r. na Opolszczyźnie.
OdpowiedzUsuńSłowiańskie bóstwa miały piękne imiona. Najbardziej podoba mi się Dadźbog i Swarożyc.
OdpowiedzUsuńOsobiście zakochałam się w Welesie.^^
UsuńImiona słowiańskich bóstw są rzeczywiście piękne, ale także dosyć oryginalne. Mi najbardziej przypadł do gustu Weles.
UsuńSzkoda, że duża część słowiańskiej kultury została zniszczona i zapomniana. Możemy dziś poznać zaledwie jej część.
OdpowiedzUsuńDzięki postom takim jak ten odświeżamy historię słowiańskiej kultury. A nawet dowiadujemy się interesujących rzeczy. Brawa dla Kamili. :)
UsuńPozdrawiam.
Tak naprawdę kultura słowiańska jest wciąż wielką zagadką. Nie wiadomo skąd Słowianie przybyli, nie wiadomo też dokładnie jakie tereny zamieszkiwali. Aleksander Brückner i Lubor Niederle to główni historycy, zajmujący się ustaleniem cech kultury słowiańskiej.
UsuńBardzo ciekawy i łatwy w odbiorze artykuł.
OdpowiedzUsuńJa chętnie podzielę się swoimi odczuciami - obrazki, które wstawiłaś, mnie przerażają. Dobrze, że naprawdę takie istoty nie istnieją. :)
OdpowiedzUsuńDrodzy blogerzy kończę dzisiaj 1045 lata.Jak widać jestem już bardzo stary. Jest mi niezmiernie miło, że postęp komputeryzacji pozwala mi czytać wasz blog. Jestem z was dumny. Świetny post.
OdpowiedzUsuńWszystkiego najlepszego.;)
Usuń