3 stycznia 2016

Oglądamy filmy

   

       W kosmosie nie ma uczuć?  


Ciepły film o miłości i przyjaźni
z nutką pozytywnego dziwactwa
i specjalnymi efektami wizualnymi...
w sam raz na wieczór z lekkim kinem.
(Filmweb.pl)
                                                                           

W kosmosie nie ma uczuć  to szwedzka komedia z 2010 roku. Reżyserem i współtwórcą scenariusza jest  Andreas Öhman, znany także z dramatu Bitchkram. Głównym bohaterem filmu jest 18- letni Simon cierpiący na zespół Aspergera.  Żeby funkcjonować w normalnym życiu, musi sztywno trzymać się swojego codziennego planu: jeść posiłki o stałej porze czy nosić ubrania w tych samych kolorach. Każda zmiana wyprowadza go z równowagi i powoduje napady paniki. Simon ma także problem z nawiązywaniem kontaktów z innymi ludźmi. Nie potrafi poprawnie odczytywać emocji drugiej osoby i nie lubi, kiedy się go dotyka. Aby chronić się przed otoczeniem, nosi plakietkę z napisem: Nie dotykaj mnie, mam zespół Aspergera . Simon najbardziej interesuje się matematyką i kosmosem, o którym mówi:  Lubię kosmos. W kosmosie nie ma nieporozumień i chaosu. Bo w kosmosie nie ma uczuć. Poza tym uwielbia czerwony i niebieski kolor, a także wszystko, co jest okrągłe. Jedyną osobą, która rozumie i akceptuje Simona, jest jego starszy brat Sam. Bracia mieszkają razem z ukochaną Sama - Fridą. Jednak  dziewczyna nie wytrzymuje sposobu, w jaki toczy się ich życie i odchodzi. Dla Simona to katastrofa, ponieważ jego uporządkowane życie legło w gruzach. W tej sytuacji postanawia znaleźć Samowi dziewczynę, aby wszystko wróciło do dawnego porządku. Sporządziwszy  listę z cechami odpowiedniej partnerki, wyrusza na poszukiwania. Wkrótce trafia na Jennifer, która wydaje się być  odpowiednią kandydatką. Ale czy rzeczywiście tak jest? Czy komukolwiek można narzucić miłość?
Rolę Simona zagrał Bill Skarsgård, za którą dostał nominację do Złotych Żuków  w kategorii najlepszy aktor pierwszoplanowy. Również Cecilia Forrs - filmowa Jennifer otrzymała nominację do tej nagrody -  w kategorii najlepsza aktorka drugoplanowa. Na uwagę zasługują też Martin Wallström, który wcielił się w rolę Sama oraz  Sofie Hamilton, która zagrała Fridę.  Twórcami scenariusza są Andreas Öhman i Jonathan Sjöberg, którzy połączyli trudną tematykę (choroba Aspergera)  z lekką komediową formą.  Na pierwszym planie przede wszystkim widzimy przyjazne relacje pomiędzy braćmi, którzy pomimo choroby, próbują prowadzić normalne życie. Niklas Johansson jest autorem zdjęć, które są niezwykle żywe  i ciepłe. Ujęcia bardzo często są krótkie, co sprawia, że akcja jest zdynamizowana.  Za muzykę odpowiada Josef Tuulse. Ścieżka dźwiękowa to głównie utwory młodych szwedzkich artystów, na przykład Miss Li , Ane Brun czy Lykke Li.
Film W kosmosie nie ma uczuć ma  wiele pozytywnych recenzji. Magdalena Lankosz, znana polska recenzentka pisze, że dzieło Öhmana to: Bardzo udana próba wprowadzenia widza w świat ludzi cierpiących na zespół Aspergera (...). Młody szwedzki twórca zaproponował opowiedzenie o człowieku dotkniętym  tą chorobą w sposób ciepły i niedołujący. Ponadto ten film w 2011 roku został wytypowany jako szwedzki kandydat do Oscara, w kategorii najlepszy film obcojęzyczny. W kosmosie nie ma uczuć to lekka komedia poruszająca problem  poświęcenia, przyjaźni i braterskiej  miłości.  Film Öhmana pokazuje także, że osoba niepełnosprawna wcale nie jest gorsza od tak zwanych  normalnych ludzi.

Weronika    

Grafika:
http://s.cdon.com/media-dynamic/images/product/movie/dvd/image0/i_rymden_finns_inga_kanslor-11231717-frntl.jpg
http://1.fwcdn.pl/ph/43/12/564312/293710.2.jpg
http://www.zaciszeautyzmu.pl/images/stories/2014przeglad/wkosmosie01.jpg

66 komentarzy:

  1. Zespół Aspergera mieści się w spektrum autyzmu, czyli obie choroby chociaż są różne, mają podobne objawy.
    Niedawno w jednym z artykułów przeczytałam o uzdolnionym czteroletnim chłopcu, którego badano na podstawie wykrycia autyzmu, dlatego że wykazywał niesamowity talent. Był 1 na 10 tysięcy osób, które potrafią rozróżnić każdy dźwięk ze słuchu. Nie wykryto u niego choroby.
    W historii tego chłopca zainspirowało mnie stwierdzenie, że objawem autyzmu może być talent "umysłowy". Na stronie internetowej poświęconej zespołowi Aspergera odnalazłam informację: "Mocną stroną osób z AS jest zapamiętywanie faktów, dat, postaci. Wielu z nich jest uzdolnionych matematycznie." Uważam, że jest to niesamowity fakt.
    Wydaje nam się, że osoby niepełnosprawne, są gorsze i nigdy nie dorównają "normalnym" ludziom. Jednak czasami może okazać się, że w niektórych specjalizacjach będą one lepsze od nas. Tak jak w sporcie takie osoby odnoszą sukcesy, tak i dziedzinach naukowych również. Nie powinniśmy ich odrzucać, a tym bardziej umieszczać w oddzielnej "grupie". Są oni tacy sami jak my, chociaż w niektórych sytuacjach mogą zachowywać się inaczej.
    Niesamowity post, gratuluję autorce :)

    "Asperger to nie choroba. To sposób bycia. Nie ma na to lekarstwa, bo nie ma na takowe zapotrzebowania." - John Elder Robison (z książki "Patrz mi w oczy. Moje życie z zespołem Aspergera")

    OdpowiedzUsuń
    Odpowiedzi
    1. Polecam Ci amerykański film fabularny z roku 1988 "Rain Man" w reżyserii Barry’ego Levinsona.

      To dramat, którego bohater jest autystycznym sawantem. Pierwowzorem głównego bohatera filmu był Kim Peek, upośledzony i niezwykle uzdolniony człowiek cierpiący najprawdopodobniej na autyzm dziecięcy, który był również sawantem.

      Zespół sawanta (fr. savant, uczony[1]) – rzadko spotykany stan, gdy osoba niepełnosprawna intelektualnie jest wybitnie uzdolniona (geniusz), co jest zazwyczaj połączone z doskonałą pamięcią.

      Główne role grają: Dustin Hoffman i Tom Cruise. To bardzo ciekawy i wartościowy film.

      Usuń
    2. Niesamowity jest także polski film "Chce się żyć".
      "(...) Główny bohater Mateusz cierpi na rozległe porażenie mózgowe. Nie mówi, nie chodzi, nie można się z nim porozumieć. Lekarze wyrokują: Mateusz do końca życia będzie rośliną. Przerażająca diagnoza okazuje się jednak błędna. Chłopiec doskonale rozumie, co się wokół niego dzieje. Z płynącej z offu narracji dowiadujemy się, że ma poczucie humoru (chwilami wyjątkowo sarkastyczne), fascynuje się astronomią i damskimi biustami, ale też wydaje się pogodzony z losem, jaki go spotkał. Tak wyszło i już. Chciałby tylko udowodnić bliskim, że ciało może i ma niesprawne, ale głowa pracuje u niego na pełnych obrotach. Zgodnie z lekcją wpojoną przez ojca Mateusz nigdy się nie poddaje. Dlatego gdy już wszyscy stracą nadzieję na cud, bohater spotka wreszcie kogoś, kto pozwoli mu nawiązać łączność ze światem. (...)" FILMWEB Łukasz Muszyński
      Naprawdę polecam ten film z całego serca. Nie da się po jego obejrzeniu tak po prostu wrócić do codziennego życia, bez ani jednej chwili poświęconej na refleksje nad życiem :)
      A "Rain Man'a" postaram się obejrzeć w najbliższym czasie.

      Usuń
    3. Weroniko! Zajrzyj do postu na temat filmu "Chce się żyć" z dnia 15 listopada 2013 roku.

      Usuń
  2. Film może być ciekawy. Ten post zachęcił mnie do jego obejrzenia. Mam nadzieję, że kiedyś gdy będę miał chwilę czasu, przypomnę sobie o tym filmie i obejrzę go.

    OdpowiedzUsuń
  3. Właśnie tak się składa, że mam ochotę na lekką komedię.

    OdpowiedzUsuń
  4. Nie słyszałam wcześniej o tym filmie, ale mam pozytywne skojarzenia z odtwórcą głównej roli- Bill'em Skarsgård'em. Moim zdaniem jest świetnym aktorem, który wystąpił w wielu wartościowych produkcjach. Ostatnim filmem gdzie występuje jest "Niezgodna:Wierna". Polecam inne filmy z tym aktorem w roli głównej.

    OdpowiedzUsuń
  5. Zaciekawiła mnie zespół Aspergera. Chcą się dowiedzieć trochę więcej na temat tej choroby postanowiłam poszukać informacji w internecie. Mimo, że choroba ma wiele minusów i jest dość poważna to ma też swoje plusy. To co przeczytałam naprawdę mnie zdziwiło. Dzieci cierpiące na zespól Aspergera gdy tylko zaczynają mówić używają trudnych słów i mają wyjątkowo barwny język. Mają też wąski zakres zainteresowań. Głównie są to zainteresowania naukowe. Lubią uczyć się budowy jednego typu maszyn lub na przykład rozkładu jazdy autobusów. Myślę, że dzieci z chorobą Aspergera są bardzo mądrzy i inteligentni. Potrafią wypowiadać się mądrze na temat wielu rzeczy. Ludzie zdrowi mogą się wiele od nich nauczyć. Jeśli chodzi o film to bardzo chcę go obejrzeć i myślę, że będzie to moja propozycja na dzisiejszy wieczór.

    OdpowiedzUsuń
    Odpowiedzi
    1. To przykre, że większość z nas słysząc, że ktoś jest na coś chory odsuwa się od takiej osoby bez jakiejkolwiek chęci dowiedzenia się czegoś więcej. Niezwykłe zdolności chorych na zespół Aspergera są wyjątkowo interesujące. Post również zachęcił mnie do obejrzenia filmu, który ukazuje "próbę znalezienia współzależności matematyki i miłości". Z wielką chęcią zabiorę się do obejrzenia "W kosmosie nie ma uczuć".

      Usuń
  6. Wszystkie filmy, które poruszają temat przyjaźni i ukazują niezwykłe życie niepełnosprawnych osób, są bardzo piękne. Nie miałam okazji obejrzeć tej komedii, ale powyższy post zachęcił mnie do tego.

    OdpowiedzUsuń
  7. Film porusza ważne tematy. Został doceniony za to, ze w sposób lekki mówi o zmaganiu sie człowieka z chorobą.
    Lubię takie dzieła... Z chęcią go obejrzę. Dziękuję za post :)

    OdpowiedzUsuń
  8. Post zainteresował mnie do oglonięcia tego filmu. Fabuła porusza bardzo ważną tematykę. W naszym świecie bardzo często ludzie niepełnosprawni fizycznie czy chorzy psychicznie są całkowicie wykluczeni ze społeczeństwa. Ci ludzie często intelektualnie są bardziej rozwinięci niż ludzie "normalni". Ludzie ,niestety,bardzo często myślą o innych przez pryzmat stereotypów. Oby to kiedys się zmieniło.

    OdpowiedzUsuń
  9. Opis tego filmu i przedstawienie tego typu choroby w humorystyczny sposób przywiódł mi na myśl pana, który prowadzi bar przed moim domem. Nigdy nie widziałam w nim niczego szczególnego, dopóki nie dowiedziałam się od mamy, że jest chory na autyzm, co mnie zainteresowało. Wydał książkę o swoim życiu na codzień z tą wyjątkowo trudną chorobą. Myślę, że każdy powinien sięgnąc po podobną lekturę. Zdrowi ludzie nigdy nie dowiedzą się, jak wiele trudu niosą ze sobą zwyczajne dni. Dziś, gdy widzę tego pana, któremu udało się założyc wymarzoną rodzinę i ma już dwie najukochańsze córeczki, uśmiecham się do niego szeroko. Jest wielkim człowiekiem.
    Polecam zainteresowac się jego twórczością i zostawiam link do bloga :)
    http://krystian-robert.blogspot.com/

    OdpowiedzUsuń
    Odpowiedzi
    1. Dobrze, że zwróciłaś uwagę na Krystiana Głuszkę. Dziękuję. Zajrzałam na jego blog, poczytałam o jego książkach. Trzeba dopilnować, żeby nasza biblioteka kupiła przynajmniej "Spektrum". A może ma?

      Polecam wywiad z panem Krystianem:
      ttp://www.granice.pl/publicystyka,wkrotce-wszyscy-bedziemy-szaleni-rozmowa-z-krystianem-gluszko,562

      Usuń
  10. Reżyser musiał wykazać się nie lada talentem, skoro stworzył komedię z niepełnosprawnym chłopcem. Trudną sztuką jest wiernie oddać to, co widzi i czuje taka osoba. Takich filmów powinno powstawać więcej, takich, które w umiejętny sposób uświadamiają przeciętnego widza na jakie schorzenia może cierpieć człowiek. Ale czy zawsze cierpieć? Jak widać na podstawie tego filmu-nie do końca. Człowiek niepełnosprawny nie zawsze oznacza człowieka gorszego i nie powinno traktować się go jak zwierzę albo jakiś wyjątek. Czasem taka osoba może być mądrzejsza od tych, którzy myślą, że wiedzą wszystko.

    OdpowiedzUsuń
  11. Post zachęcił mnie do obejrzenia tego filmu z pewnością niedługo go obejrze. Czekam na więcej propozycji filmów wartych obejrzenia! :)

    OdpowiedzUsuń
  12. Film zapowiada się bardzo ciekawie... z pewnością go obejrzę w najbliższym czasie.

    OdpowiedzUsuń
  13. Nie spotkałam się jeszcze z tym filmem, ale powyższy post zachęcił mnie do obejrzenia. Porusza on bardzo ciekawą tematykę miłości przyjaźni i choroby, ludzie chorzy czy też niepełnosprawni często są uważni za gorszych, niepotrafiących sobie poradzić w życiu. Są izolowani od społeczeństwa, często nie mogą znaleźć pracy, ponieważ pracodawcy uważają ze osoba niepełnosprawna to tylko problem, a bardzo często okazuje się że jest dużo lepszym pracownikiem od osoby zdrowej. Mam nadzieję że pojawi się więcej postów z propozycjami filmów wartych obejrzenia!

    OdpowiedzUsuń
  14. To piękne, że pomimo choroby brata, bracia potrafią się dogadać i są sobie naprawde bliscy.

    OdpowiedzUsuń
  15. Na pewno obejrzę ten film.Powyższy post zachęcił mnie do obejrzenia tego filmu. Lubię oglądać lekkie, obyczajowe komedie.Film przybliża nam problemy ludzi chorych na zespół Aspergera. Porusza ważne problemy ludzi niepełnosprawnych wykluczanych ze społeczeństwa.

    OdpowiedzUsuń
  16. Nie oglądałam tego filmu, post zachęcił mnie do zobaczenia. :) Brawo.

    OdpowiedzUsuń
  17. Nie przepadam za komediami, ale ta wydaje się być ciekawą. Post zachęca do obejrzenia tego filmu.

    OdpowiedzUsuń
  18. Bardzo zainteresował mnie ten film po przeczytaniu recenzji. Musi być świetny skoro był nominowany do Oscara. Nie wiedziałem, że istnieje taka choroba jak zespół Aspergera. Po obejrzeniu filmu na pewno już będę o niej pamiętał.

    OdpowiedzUsuń
  19. Interesujące jest połączenie komedii z trudnym tematem jakim jest choroba Aspergera. Jestem ciekawa jak wyszło w efekcie, recenzja bardzo mnie zachęciła i myślę,że z przyjemnością go zobaczę.Pozdrawiam!

    OdpowiedzUsuń
  20. Nigdy nie słyszałem o tym filmie, ale czytając jego recenzję i korzystając z tego, że mam wolną chwilę- postaram się go obejrzeć.

    OdpowiedzUsuń
  21. Ciekawy post. Lubię takie filmy, które w prosty i komediowy sposób przedstawiają poważne problemy. Chętnie obejrzę ten film.

    OdpowiedzUsuń
  22. Recenzja oraz fakt,że film jest komedią w dodatku tak świetną aż nominowaną do Oscara przekonał mnie do obejrzenia.
    Na pewno nie zapomnę i zobaczę.

    OdpowiedzUsuń
  23. Bardzo zainteresował mnie ten post. Chętnie zobaczę film który pokazuje nam nie tylko życie gdy ktoś jest chory ale też miłość w tym wypadku miłość braterską.

    OdpowiedzUsuń
  24. Ciekawa recenzja, z chęcią obejrzę ten film. Bardzo spodobała mi się tematyka komedii-chorzy postrzegają świat inaczej, zaś ich najbliżsi muszą borykać się z problemami. Mimo to najważniejsza jest miłość i przyjaźń. Po przeczytaniu wpisu, pomyślałam o "Poczwarce" Doroty Terakowskiej, w której również ukazany jest motyw niepełnosprawności. Matka postanawia zaopiekować się małą Myszką, zaś ojciec ucieka. Postawa Adama przypomina mi zachowanie ukochanej Sama-Fridy. Zarówno film jak i książka skłaniają nas do refleksji nad naszym stosunkiem do ludzi niepełnosprawnych.

    OdpowiedzUsuń
  25. Takie filmy jak film "W kosmosie nie ma uczuć" pokazują,że osoby niepełnosprawne wcale nie muszą wyróżniać się spośród innych. Pomimo swojej choroby mogą żyć tak jak ludzie, którzy są zdrowi. Musimy pamiętać,aby być wsparciem dla osób niepełnosprawnych, traktujmy w taki sam sposób w jaki robił to Sam, który jako jedyny rozumiał i wspierał Simona.

    OdpowiedzUsuń
  26. Nie słyszałam wcześniej o tym serialu. Post zachęcił mnie do obejrzenia go. To bardzo ważne, że porusza się trudne tematy i głośno się o tym mówi. Dzięki temu, ludzie mogą dowiedzieć się o podobnych przypadkach.

    OdpowiedzUsuń
    Odpowiedzi
    1. Ten "serial" to chyba nie serial tylko film z tego co zrozumiałem ;)

      Usuń
  27. Film zapowiada się ciekawie. Chciałabym go obejrzeć z wielką przyjemnością. Dość często spotykamy się z ciężkimi chorobami ludzi. Niektórzy wytykają ludzi chorych palcami, ale to przecież nie jest ich wina, że to właśnie ich spotkał ten kłopot. Nigdy nic nie wiadomo to samo może spotkać i nas. Rodzina w tym momencie musi nas najbardziej wspierać. Jest to dla nich ogromny ciężar opiekując się bardzo chorą osobą, która nic nie jest sam w stanie zrobić sama. Więc szanujmy się nawzajem bez względu na to jacy jesteśmy.

    OdpowiedzUsuń
  28. Czytając ten post można stwierdzić że każdy człowiek ma prawo do normalnego życia, nawet gdy jest niepełnosprawny i potrzebuję do tego odpowiednich warunków takich jak noszenie ubrań w tych samych kolorach czy jedzenie posiłków o stałych porach. Według mnie nawet zdrowi ludzie mają swoje "specyficzne" potrzeby do prowadzenia normalnego życia, które dla innych mogą wydawać się dziwne i niezrozumiałe ale dla nich mogą stanowić ważną rzecz w życiu.

    OdpowiedzUsuń
  29. Muszę przyznać, że po przeczytaniu postu jestem pewny, że film ten jest ciekawy. Gratulacje dla wszystkich twórców za wymyślenie takiej fabuły i zrealizowanie jej.

    OdpowiedzUsuń
  30. Nigdy nie słyszałam o tym filmie, ale autorka zachęciła mnie do obejrzenia go. Życie osób z tego typu zaburzeniami jest ciężkie, jeszcze cięższe musi być życie ich bliskich. Podziwiam osoby takie jak Sam, które mają siłę, aby się nimi opiekować.

    OdpowiedzUsuń
  31. Nie słyszałam wcześniej o nim, ale zapowiada się ciekawie. Interesujące jest połączenie trudnego tematu choroby i więzi braterskiej, która jest przedstawiona w sposób zabawny. Choroba Aspergera raczej nie jest pokazywana w filmach i będę miała z nią styczność pierwszy raz.

    OdpowiedzUsuń
  32. Po przeczytaniu tego tekstu wiem, że naprawdę warto obejrzeć produkcję, poruszającą tak trudne tematy i zrobię to jak najprędzej.

    OdpowiedzUsuń
  33. Recenzja brzmi bardzo ciekawie i myślę, że z chęcią obejrzę ten film :)

    OdpowiedzUsuń
  34. Nigdy nie oglądałam tego filmu, lecz na pewno obejrzę w najbliższym czasie. Świetny post!

    OdpowiedzUsuń
  35. Film ukazuje pozytywne relacje miedzy braćmi w bardzo trudnych sytuacjach życiowych. Choroba jednego z braci zbliża ich, potęguje braterskie uczucia i więzi. Tematyka postu zainteresowała mnie do obejrzenia tego filmu. W życiu bardzo ważną rzeczą jest aby mieć bardzo dobre relacje z rodziną.

    OdpowiedzUsuń
  36. Film mnie zainteresował, możliwe że obejrzę go aby zobaczyć jaki efekt dało połączenie choroby bohatera z charakterem komedii. Jeżeli ja miałbym polecić film, na pewno wybrałbym "W pogoni za szczęściem" którego twórcami są Gabriele Muccino oraz Steve Conrad, główną rolę zagrał Will Smith. Oparty na faktach film pokazuje, jak można dla kogoś poświęcić swoje życie i osiągnąć ogromny sukces, bazując na swoim umyśle, ciele i swoich umiejętnościach. Film pokazuje, że nie można się poddawać gdy spotkamy przeszkody, lecz trzeba je przezwyciężyć.

    OdpowiedzUsuń
  37. Jeżeli post miał na celu zachęcić do obejrzenia do obejrzenia tego filmu, w moim przypadku, autorka osiągnęła cel. Nieczęsto zdarza mi się oglądać filmy w których główni bohaterowie są chorzy, lub grają osoby niepełnosprawne, jednak większość z tego typu filmów skupia się na wzbudzeniu litości widza. Uważam, że przez stereotypowe, smutne filmy które maja nam przybliżać losy osób chorych, często oddziałują na widza w inny sposób niż chciał reżyser. Moim zdaniem, brakuje dzisiaj filmów, które w przedstawianiu osób niepełnosprawnych zamiast skupiać się na ich nieszczęściu i chorobie, pokazują ich po ludzku, tak jak nas. Brakuje komedii z udziałem osób chorych. Dobrze,że Andreas Öhman również zauważył ten problem i podjął się reżyserowania tego filmu.

    OdpowiedzUsuń
  38. Po przeczytaniu tego wpisu uważam,że fabuła filmu jest bardzo ciekawa i mogą występować komiczne sceny.Postaram się go obejrzeć w najbliższym czasie i mam nadzieje,że ten film przypadnie mi do gustu.

    OdpowiedzUsuń
  39. Dziękuję za recenzję tego filmu. Bardzo chętnie go obejrzę.
    Polecam również także polską ekranizację "Chce się żyć" reżyserii Macieja Pieprzycy. Historia Mateusza, który cierpi na porażenia mózgowe jest bardzo przejmująca i niewątpliwie skłania do refleksji. Mnie poruszyła ogromnie.

    OdpowiedzUsuń
  40. Bardzo miły seans, dziękuję za polecenie!!

    OdpowiedzUsuń
  41. Pierwszy raz słyszę o tym filmie. Zapowiada się interesująco ^^

    OdpowiedzUsuń
  42. Film porusza bardzo ciekawy i ważny społecznie temat, a dodatkowo robi to w przystępny i zachęcający sposób. Nie jestem zbyt dużym fanem kina, ale rozważam obejrzenie filmu, chociażby, żeby usłyszeć tę wypowiedź: "Lubię kosmos. W kosmosie nie ma nieporozumień i chaosu. Bo w kosmosie nie ma uczuć."

    OdpowiedzUsuń
  43. Kiedy ogląda się ten film, łatwo zauważyć, że to co widzimy jest tylko niewielką cząstką tego, co przeżywają ludzie chorzy na Aspergera.
    Z każdą minutą filmu nieustannie napływają do głowy myśli, o dramacie ludzi podobnych do bohatera. Z drugiej strony reżyser zadbał aby film oglądało się z lekkością. Jest to młode, ambitne kino warte plecenia.

    OdpowiedzUsuń
  44. Post zachęcił mnie do obejrzenia tego filmu, bardzo podobają mi się tego typu dzieła. Temat wydaje się ciekawy ale także ważny dla społeczeństwa.

    OdpowiedzUsuń
  45. nie interesuję się filmami i rzadko je oglądam ponieważ często mnie nudzą. jest bardzo mało filmów, które potrafią mnie zainteresować.
    post zachęcił mnie do obejrzenia filmu. jest on o bardzo ciekawej tematyce. w wolnej chwili na pewno go zobaczę. jeżeli już bym musiała wybrać, to właśnie filmy, które mają w sobie tematykę choroby lub ludzkich problemów potrafią mnie zaciekawić. często zastanawiam się jak wygląda życie osoby chorej i właśnie film lub książka mogą mi to przybliżyć

    OdpowiedzUsuń
  46. To niezwykłe że głównym wątkiem komedii stała się tak poważna choroba.
    Reżyser podniósł wysoko poprzeczkę i ukazał osobę cierpiącą jako zwykłego człowieka, który jest uporządkowany i wie co ma ze sobą robić, oraz jak stawiać czoła tragediom, jakie mogą spotkać każdego z nas.

    OdpowiedzUsuń
  47. Przyjemnością będzie obejrzenie tego filmu w jeden sobotni wieczór , komentarze i post zachęcają do zastanowienia się nad ludźmi z zespołem Aspergera.

    OdpowiedzUsuń
  48. Nie słyszałem o tym filmie,lecz po przeczytaniu tego bloga i komentarzy myślę że z chęcią go obejrzę.Po za tym wszystkie filmy, które poruszają temat przyjaźni i ukazują życie niepełnosprawnych osób są wyjątkowe.Ja sam działam z niepełnosprawnymi jako wolontariusz jak i też mam brata na wózku.Więc nie którzy mogą nie wiedzieć jak ciężkie jest życie takiej osoby w naszym społeczeństwie.

    OdpowiedzUsuń
  49. Życie niepełnosprawnych nie jest proste na pewno.Nie oglądałem jeszcze tego filmu ale mam zamiar obejrzeć.Nie którzy nie zdaja sobie sprawy jak ciężkie jest życie niepełnosprawnych,wiem to z tond że działam jako wolontariusz z nimi oraz mam brata na wózku.Lecz nie zapominajmy że to są też ludzie mają uczucia i pasję które konsekwentnie realizuja.

    OdpowiedzUsuń
  50. Bardzo zaciekawił mnie ten post. Dowiedziałam się czym jest Zespół Aspergera który dotychczas był dla mnie nieznany. Nie miałam okazji obejrzeć tego filmu ale na pewno przy wolnej chwili to zrobię ;) Recenzja oraz komentarze bardzo do tego zachęcają

    OdpowiedzUsuń
  51. Świetny post! Zachęciłaś mnie do obejrzenia komedii, w której został poruszony temat interesującej choroby-zespołu Aspergera. Nietypowe objawy tej choroby to m.in. bogate słownictwo i jasno ukierunkowane zainteresowania.

    OdpowiedzUsuń
  52. Dziękuję Ci Weroniko, za bardzo dobrą recenzję, która zachęciła mnie do obejrzenia tego filmu. Podziwiam reżyserów tego typu filmów, którzy starają się przybliżyć nam problemy życia, jakim stawiają czoła ludzie chorzy, przy jednoczesnym wprowadzeniu elementu komizmu. Pokazują nam w ten sposób, że ludzie chorzy nie różnią się od ludzi zdrowych. Nie jest ważne czy jest się chorym czy zdrowym bo każdy jest człowiekiem i ma prawo do tego by być szczęśliwym.

    OdpowiedzUsuń
  53. Post bardzo mnie zainteresował i zachęcił do obejrzenia filmu w którym został poruszony temat choroby zespołu Aspergera. W wolnej chwili obejrzę ten film.

    OdpowiedzUsuń
  54. Post zachęcił mnie do obejrzenia filmu. Po przeczytaniu odnoszę wrażenie, że film przypadnie mi do gustu. Tematyka jest dość oryginalna a fabuła wydaje się interesująca. :)

    OdpowiedzUsuń
  55. Film porusza tematykę choroby,miłości i przyjaźni. Główny bohater pomimo,że jest chory ma różne zainteresowania.To piękne,że jedyną osobą,która się z nim dogaduje to starszy brat. Bardzo ciekawy post.

    OdpowiedzUsuń
  56. Krótki, ale ciekawy opis filmu zachęcił mnie do jego obejrzenia. Postaram się to zrobić jak tylko będę mogła.

    OdpowiedzUsuń
  57. Interesujący post, zachęcił mnie do obejrzenia filmu a także bliższego przyjrzenia się chorobie, jaką jest zespół Aspergera.Uważam, że ukazanie w filmie choroby w sposób pogodny i przedstawienie osoby niepełnosprawnej jako kogoś, kto nie jest gorszy od osób w pełni sprawnych, zdrowych, jest kwestią niezwykle istotną. Musimy pamiętać, że życie osób niepełnosprawnych z pewnością nie jest łatwe. My, osoby pełnosprawne, nie powinniśmy dodatkowo im tego życia utrudniać, lecz okazywać im życzliwość, sympatię, nie możemy uważać ich za osoby gorsze od nas.
    Brawa należą się reżyserowi, który potrafił przedstawić poważny problem w sposób optymistyczny, pogodny, lekki, a jednocześnie skłaniający do myślenia.

    OdpowiedzUsuń
  58. #olamazurek3217 stycznia 2016 22:26

    Po przeczytaniu tego postu, mam ochotę obejrzeć ten film. Choć opis nie jest za długi, to już mam pojęcie o zarysie fabuły. Zapowiada się ciekawie.
    Pozdrawiam :)

    OdpowiedzUsuń
  59. Nie jestem fanką filmów, zdecydowanie wolę książki, jednak po przeczytaniu tego postu być może zdecyduję się na obejrzenie tej komedii. :)

    OdpowiedzUsuń
  60. Już wiem co obejrzę dzisiejszego wieczoru. Dzięki za propozycję ;)

    OdpowiedzUsuń