Barwy emocji w sztuce
Szukam. Dążę. Jestem w tym całym sercem.
(Vincent van Gogh)
Vincent van Gogh - holenderski malarz, który jest znany jako twórca postimpresjonistyczny. Jego dzieła cechują: intensywny kolor, bogata faktura oraz pewna deformacja rysunku. Van Gogh po mistrzowsku wykorzystywał kolory jako środek wyrażania emocji. Jego podejście do palety barw było rewolucyjne w ówczesnym świecie sztuki, ponieważ eksperymentował z kolorami, aby wzmocnić wyrażane na obrazach przeżycia.
Van Gogh stosował intensywne kolory, często używając ich kontrastujących kombinacji. Przez łączenie na przykład niebiesko-żółtej, czerwono-zielonej czy fioletowo-pomarańczowej, potrafił osiągnąć efekt wibracji, co dodawało jego obrazom dynamiki i energii. Używał grubych, energicznych pociągnięć pędzla, które czasami wydają się niemal chaotyczne, aby uzyskać głębię emocji. Za pomocą kolorów artysta wyrażał zarówno otaczający go świat, jak również siebie. Jego technika malarska stała się ikoną dla artystów i nadal inspiruje ich kolejne pokolenia. Vincent van Gogh był geniuszem geniusz sztuki, który używał kolorów jako medium, stworzył symfonię barw, które były odbiciem jego wewnętrznych emocji i głębokich uczuć.
„Gwiaździsta noc” to dzieło van Gogha, które wyraża jego emocje i fascynację kosmosem (z perspektywy widoku z okna szpitala psychiatrycznego Saint-Rémy-de-Provence). Artysta przedstawił nocne niebo w sposób niezwykle ekspresyjny. Gwiazdy na niebie zdają się wirować, a cyprysy na pierwszym planie - tańczyć w rytm gwiazd. Niebo emanuje życiem i energią. Linie na niebie i na ziemi tworzą wirujący ruch, który nadaje obrazowi dynamiczności i niezwykłej siły. Kontrast pomiędzy jasnym, pulsującym niebem a ciemnymi, statycznymi cyprysami podkreśla dwoistość życia: ruchu i spokoju. „Gwiaździsta noc” to wizja kosmicznej harmonii - tęsknoty za spokojem oraz pięknem w świecie pełnym chaosu.
Kolejną perełką jest seria „Słoneczników”. Vincent van Gogh namalował kilka wersji tych kwiatów, a każda z nich oddaje jego fascynację światłem i kolorem. Kwiaty, ukazane w momencie rozkwitu, wydają się jak żywe, emanują ciepłem i zapachem lata. Intensywne żółcie ożywiają płótno, tworzą wrażenie świetlistości i życia, a zarazem są wyrazem nadziei i radości. Cykl „Słoneczników” dowodzi kunsztu artysty w posługiwaniu się ograniczoną paletą ciepłych barw, szczególnie kolorem żółtym i pomarańczowym. Van Gogh osiągnął również niezwykłe efekty świetlne. Dzięki grubo kładzionej farbie obrazy wydają się trójwymiarowe.
„Autoportret z zabandażowanym uchem i fajką”. Postać jest ukazana na tle pomarańczy oraz dwu tonacji czerwieni. Czapka jest niebieskawa z akcentami czerni, a bandaż biały. Twarz , na której widać rezygnację, została namalowana kilkoma barwami: odcieniami kremowej bieli, rozjaśnionej żółci, pomarańczu i szarości. Zarost jest rudy. Zaczerwienione spojówki oczu powodują, że spojrzenie jest smutne i cierpiące. Kurtka jest oliwkowozielona z refleksami światła malowanymi jasnym pomarańczem. Fajka została malowana brązem z akcentami bieli i żółci oraz żółci i pomarańczu w cybuchu, z którego ulatuje dym. Interpretuje się go jako oznakę odzyskanej równowagi po trudnych przeżyciach. Jaskrawe kolory i wyrazisty kontur postaci świadczą być może o lepszym samopoczuciu malarza w okresie epizodu choroby psychicznej.
„Kwitnący migdałowiec” przedstawia kwiaty migdałowca na tle błękitnego nieba. Van Gogh użył delikatnych różowych i błękitnych tonów, tworząc obraz, który emanuje spokojem i łagodnością. Delikatne różowe i błękitne tonacje symbolizują nie tylko piękno natury, lecz również spokój i nadzieję. Van Gogh stworzył ten obraz w okresie radości z narodzin swojego bratanka, dlatego wydawało się, że wnosi „nowe życie” do jego twórczości. „Kwitnący migdałowiec” powstał w przerwie między atakami choroby.
W obrazie „Taras kawiarni nocą” van Gogh wykorzystał intensywne niebieskie i żółte tony, tworząc atmosferę tajemniczą i urzekającą. To nie tylko sceneria nocnego życia, lecz także wyraz artystycznej interpretacji emocji związanych z tą scenerią.
„Kościół w Auvers” to niezwykłe dzieło van Gogha, w którym artysta wykorzystał intensywne kolory, takie jak czerwień i niebiesko-zielony, aby oddać nie tylko architektoniczną bryłę kościoła, ale także własne emocje związane z tym miejscem. Dzięki dynamicznym pociągnięciom pędzla i wyrazistym konturom obraz emanuje siłą i mistrzowskim oddaniem uczuć.
„Sypialnia w Arles". Van Gogh namalował trzy wersje tego obrazu. Dzieło wyraża dążenie do stworzenia harmonijnej i spokojnej przestrzeni. Całość utrzymana jest w jasnych kolorach, które nadają wnętrzu lekkości i spokoju. Jednocześnie intensywne kolory - niebieski, fioletowy i żółty - nadają wnętrzu niemal nierealny charakter. „Sypialnia w Arles" jest nie tylko przedstawieniem przestrzeni domowej, lecz również manifestacją wewnętrznych emocji Wincenta van Gogha. To jedno z wyjątkowych dzieł w dorobku artysty.
Przedstawione obrazy stanowią jedynie część bogatego dorobku van Gogha, jednak w sposób wyjątkowy ilustrują jego wyjątkowe podejście do kolorów jako narzędzia wyrażania emocji i głębszych znaczeń. Przekazują nie tylko piękno świata wokół nas, ale także historię emocji, pasji i walki z własnymi demonami. Dzieła van Gogha nadal poruszają i inspirują oraz czynią go jednym z najbardziej fascynujących artystów wszech czasów.
Wiktoria
Grafika:
https://publikacje.edu.pl/wp-content/uploads/2023/05/Vincent-van-Gogh.png
https://www.techpedia.pl/app/public/files/18376.jpg
https://upload.wikimedia.org/wikipedia/commons/6/60/Van_Gogh_-_Bl%C3%BChende_Mandelbaumzweige.jpeg
https://a.allegroimg.com/s1024/0c93aa/85da9132451bbb3853913a66b776
https://upload.wikimedia.org/wikipedia/commons/a/ac/VanGogh_Bedroom_Arles1.jpg
