14 maja 2017

Spotkanie ze sztuką


 
   Król Lear  w Teatrze Polskim


(…) teatr to jest jedno z ostatnich miejsc,
gdzie człowieka może spotkać przygoda intelektualna.
(Krzysztof Materna)


Wraz z klasą wybrałyśmy się na wycieczkę do Warszawy. Spośród kilku niezwykle ciekawych miejsc i atrakcji  najbardziej zainteresował nas spektakl Król Lear w reżyserii Jacquesa Lassalle`a,  wystawiany  w Teatrze Polskim.
Dramat Wiliama Szekspira Król Lear to historia starego ojca – króla, który postanawia podzielić swoje ziemie między trzy córki. Każda, by otrzymać majątek, ma wyrazić, jak bardzo go kocha. Najmłodsza z sióstr Kordelia odmawia publicznego wyznania miłości, dlatego zostaje wydziedziczona i wygnana. W niedługim czasie okazuje się jednak, że starsze siostry: Goneryla i Regana nie kochają swego ojca (mimo publicznego, wylewnego wyznania miłości) i chcą się go pozbyć. Lear zakładał, że będzie przebywał na przemian na dworach córek. One jednak odmówiły staremu ojcu gościny, dlatego ten popadł w obłęd. W sztuce widzimy  zbrodnie: siostry spiskują przeciwko ojcu, sobie i mężom. Goneryla truje Reganę, wydaje rozkaz zabicia Kordelii i ostatecznie popełnia samobójstwo. Lear umiera zaraz po ujrzeniu śmierci najmłodszej z córek. Intrygi, kłamstwa i knowania prowadzą do tragedii. Cechą, która łączy bohaterów, jest brak uczuć rodzinnych – miłości, wsparcia, szacunku. Postępowanie członków tej królewskiej rodziny wpływa na losy państwa, co doprowadza do wojny domowej. Lear jest śmieszny i łatwowierny. Kiedy oszaleje, budzić może tylko współczucie, nigdy litość i trwogę-  napisał Jan Kot w eseju Szekspir współczesny. Odzwierciedlenie tych relacji można było zobaczyć w przyrodzie, kiedy to na scenie rozpętała się burza.
Bardzo nam się podobał spektakl. Aktorzy okazali się świetni, a Andrzej Seweryn jako Król Lear swoją rolę odegrał po mistrzowsku. Były momenty refleksji i grozy spowodowane głównie oprawą muzyczną Mirosława Jastrzębskiego oraz efektami świetlnymi Mirosława Poznańskiego. Prezentacja burzy dawała bardzo realistyczny efekt, co jeszcze bardziej podkreślało atmosferę tajemniczości i grozy. Bywały również chwile komiczne, kiedy to Paweł Krucz w roli Błazna wypowiadał swoje monologi. Wtedy widzowie, mimo tragicznej fabuły,  śmiali się, mogąc odetchnąć od dramatycznych losów bohaterów. Większość osób z naszej klasy, mimo późnej godziny i zmęczenia stwierdziła, że chętnie wróciłaby do teatru  i obejrzała ten spektakl jeszcze raz.
Szekspir w Królu  Learze ukazuje wciąż aktualne cechy ludzkie oraz  porusza ponadczasowe problemy. Pychę, żądzę władzy, samozachwyt, egoizm uosabia  główny bohater – król. Fałsz, zawiść, odwrócenie się od ojca, materializm uosabiają  dwie siostry – Goneryla i Regana. Te zgubne wady występują też i dzisiaj. Niewdzięczne dzieci odwracają się od rodziców,  prawdziwe uczucia są wypierane przez  fałsz  w imię różnorakich korzyści. Dążeniem do celów życiowych  łatwo się usprawiedliwia odchodzenie od zasad moralnych.   Są jednak  jeszcze takie osoby jak Kordelia: szczere, dobre, uczynne, pomocne. Tyle tylko, że takich ludzi jest między nami coraz mniej, ponieważ chorobą XXI wieku stały się  materializm i egoizm. Warto zobaczyć Króla Leara choćby po to, żeby wyciągnąć wnioski z postępowania  bohaterów.

Serdecznie zachęcamy do bywania w teatrze.  To świetna forma rozrywki, ale również  intelektualna przygoda. To magiczny  i niezwykle przyjemny sposób wzbogacania wiedzy.

Ewa i Marcelina

Grafika:
http://teatrywarszawa.com/wp-content/uploads/2015/11/krol-lear-teatr-polski-warszawa.jpg
http://www.dziennikteatralny.pl/upload/article/oryginal/kroll_las_war_04.jpg
http://teatralny.pl/galleries/1402_660x.jpg
http://teatralny.pl/galleries/1398_660x.jpg