Moje hobby, mój świat

Tenis stołowy - moja pasja

(…) w sporcie  jest  coś,

co za każdym razem pozwala znaleźć kolejną motywację.

(Andrzej Grubba)

Wiele osób zapewne wyobraża sobie, że tenis stołowy to nudne przebijanie piłeczki od jednej osoby do drugiej. W rzeczywistości jest to bardzo dynamiczny sport wymagający energicznych ruchów i szybkiej reakcji gracza, logicznego myślenia i wykonywanie każdego następnego ruchu z precyzją, tak aby piłeczka leciała w wyznaczonym kierunku i z rotacją, jaką chcemy. Myślenie tutaj jest tak samo ważne jak w grze w szachy, tylko czasu jest o wiele mniej. Trzeba dużo pracować nad wszystkimi zagrywkami, serwisami, postawą. Każdy nieprzemyślany ruch lub nawet chwilowa dekoncentracja  mogą skutkować utratą punktu. W grze biorą udział dwie osoby – singiel (dwóch graczy staje przeciwko sobie przy stole do gry) lub cztery osoby – gra podwójna (debel – zawodnicy tej samej płci grają w dwuosobowych drużynach)  lub mikst – dwuosobowe drużyny składające się z kobiety i mężczyzny).

  

Tenis stołowy narodził się w Anglii w latach 80. XIX wieku. Nazwa ping-pong wywodzi się od charakterystycznego dźwięku, jaki wydaje piłeczka odbijana od stołu. Początkowo do gry używano przedmiotów codziennego użytku, jednak wraz  ze wzrostem popularności tej dyscypliny wymyślono sprzęt używany do dziś – rakietkę i piłeczkę. W 1921 roku powstał pierwszy Związek Tenisa Stołowego w Anglii. Pięć lat później została powołana do życia Międzynarodowa Federacja Tenisa Stołowego (ITTF z ang.: International Table Tennis Association). Obecnie siedziba ITTF znajduje się w Lozannie w Szwajcarii.

W styczniu 1926 roku  Londyn był gospodarzem pierwszych w historii tej dyscypliny mistrzostw świata. Zwycięzcami zostali wtedy zawodnicy węgierscy, którzy zdominowali ten sport w pierwszych latach jego świetności.  Bardzo ważnym punktem w historii tenisa stołowego był debiut zawodników tej dyscypliny na igrzyskach olimpijskich. Odbyło się to w Seulu w 1988 roku i od tego momentu tenis stołowy na stałe zagościł w programie igrzysk. Do chwili obecnej pasjonaci tej dyscypliny w Polsce nie doczekali się jednak ani jednej imprezy sportowej na światowym poziomie. Kilka lat temu, na początku września 2011 roku, w Zamościu na hali sportowej OSiR odbyła się pierwsza runda Pucharu ETTU tenisistów stołowych. Do Zamościa zjechali zawodnicy z Turcji, Bośni i Hercegowiny, Anglii oraz Słowenii. Drużyna z Zamościa uzyskała wtedy awans do drugiej rundy. Niestety, tak ważne wydarzenie dla Zamościa nie spotkało się z dużym zainteresowaniem wśród kibiców. 

Obecnie obowiązujące reguły gry w tenisa stołowego zostały wprowadzone w 2002 roku. Wcześniej ITTF (Międzynarodowa Federacja Tenisa Stołowego) starała się tak zmienić reguły gry, by były one bardziej przejrzyste i zrozumiałe dla przeciętnego kibica czy telewidza. Liczba punktów potrzebnych do wygrania seta wynosi 11 (przed zmianą należało zdobyć 21 pkt). Set wygrywa zawodnik, który jako pierwszy zdobędzie 11 punktów. Jeżeli stan seta jest 10:10, wtedy zwycięzca seta musi zdobyć przewagę 2 punktów, by wygrać. Mecz kończy się z chwilą, gdy zawodnik wygra 3 sety (na zawodach wyższej rangi typu mistrzostwa gra kończy się po wygraniu 4 setów). Średnica piłeczki została zwiększona o 2 mm (z 38 mm do 40 mm). Ta zmiana przyczyniła się do spowolnienia gry, co miało wpłynąć na polepszenie możliwości oglądania tego sportu przez telewidza. Kolejna zmiana dotyczyła sposobu serwowania piłeczki. Zawodnik serwujący piłeczkę nie może jej zasłaniać, wcześniej takie praktyki były dozwolone. Piłeczka zostaje podrzucona pionowo do góry otwartą dłonią (na wysokość minimum 16 cm) i uderzona nad stołem. Wszystkie sprawy związane z zasadami  gry oraz  wymogami dotyczącymi sprzętu reguluje ITTF.  Jako ciekawostkę przytoczę fragment regulaminu dotyczący stołu do gry: „ Górna płaszczyzna stołu, zwana powierzchnią gry, powinna być prostokątem o długości 2,74 m oraz szerokości 1,525 m  i powinna być usytuowana w pozycji poziomej na wysokości 76 cm powyżej powierzchni podłogi”.

           

Tenis stołowy nie jest popularną dyscypliną sportową. Młodzi ludzie wybierają najczęściej piłkę nożną, siatkówkę, koszykówkę. Jest to sport niszowy, popularny w wąskich kręgach kibiców. Fanami tej dyscypliny są najczęściej tylko osoby aktywnie uprawiające tenis stołowy. Ten sport w zasadzie nie istnieje w telewizji, bardzo rzadko prowadzone są transmisje rozgrywek. Zapewne dlatego niewielu z nas zna nazwiska najbardziej utytułowanych zawodników, a tych przecież nie brakuje. Do najbardziej rozpoznawalnych polskich gwiazd tenisa stołowego należą Lucjan Błaszczak, Andrzej Grubba, Leszek Kucharski. Ten pierwszy może pochwalić się medalami w trzech kolorach z mistrzostw Europy (wywalczone w grach podwójnych lub mieszanych). Andrzej Grubba, oprócz medali w grze drużynowej i mieszanej, zdobywał także medale indywidualnie (brązowy medal na Mistrzostwach Świata w 1989 roku oraz dwa srebrne i dwa brązowe na Mistrzostwach Europy). Leszek Kucharski zdobył 34 medale Mistrzostw Polski oraz 6 medali na imprezach międzynarodowych (3 medale Mistrzostw Świata oraz 3 medale Mistrzostw Europy). Bardzo utalentowaną i utytułowaną polska tenisistką jest Natalia Partyka (czterokrotna mistrzyni paraolimpijska – z Aten (2004), Pekinu (2008), Londynu (2012) i Rio de Janeiro (2016); trzykrotna uczestniczka igrzysk olimpijskich: w Pekinie (2008), Londynie (2012) i Rio de Janeiro (2016)). Natalia jest osobą niepełnosprawną (nie posiada prawej dłoni) co nie przeszkadza jej rywalizować z osobami w pełni sprawnymi.  Czołówkę najlepszych światowych gwiazd w tenisie stołowym rozpoczynają zawodnicy z Chin – mężczyźni Ma Long oraz Fan Zhendong, a wśród kobiet Ding Ning oraz Zhu Yuling. Tegoroczne Mistrzostwa Świata w tenisie stołowym w  Düsseldorfie  zostały zdominowane przez zawodników z Chin, Japonii oraz Korei Południowej.

Tenisem zacząłem interesować się, kiedy miałem zaledwie 7 lat. Pewnego dnia do sali lekcyjnej przyszedł mój obecny trener i zaproponował nam udział w treningach. Ponieważ wcześniej miałem już styczność z rakietką i piłeczką, postanowiłem spróbować swoich sił przy stole. Początkowo swoją pasję do sportu dzieliłem pomiędzy tenis stołowy i piłkę nożną. Z czasem jednak tenis zawładnął  mną całkowicie. Tenis nie jest łatwym sportem. Na początku było mi trudno, denerwowała mnie każda porażka. Pewność siebie, mocna psychika, umiejętność radzenia sobie ze stresem i niepowodzeniami – tego musiałem się nauczyć.  Bardziej  musiałem pracować nad sobą niż nad wszystkimi elementami gry. Wiele razy chciałem się poddać i zrezygnować, ale gdy emocje opadały, wracałem do gry. Zwieńczeniem mojego poświęcenia i trudu był udział w turnieju top 8 najlepszych zawodników Lubelszczyzny. 

Tenis jest moim drugim światem, w którym zapominam o wszystkim, skupiam się tylko na grze. Medale wiszące na ścianie w pokoju, dyplomy i puchary uświadamiają mi codziennie, że praca wkładana w to, co lubię, opłaca się. Tenis jest sportem dla ludzi w każdym wieku - od najmłodszych po najstarszych. Przykładem może być 70-letni mężczyzna, który gra w moim klubie. Także ludzie niepełnosprawni, jak widać na przykładzie Natalii Partyki, mogą uprawiać ten sport. A ty? Jaką znajdziesz wymówkę przed ćwiczeniami?

Jakub

Grafika:

http://www.sportolimp.pl/img/main/offer_2_6.129.1.jpg

https://www.e-sportshop.cz/data/product-images/008304-000000-01.jpg