Kącik młodego historyka

Testerka jedzenia Adolfa Hitlera

Dyktatura to państwo,

w którym wszyscy boją się jednego, 
a jeden wszystkich.

                                                                                          (Alberto Moravia)

Od zawsze krwawi dyktatorzy  obawiali się zamachu na swoje życie, na przykład przez otrucie.  W tym celu „zatrudniali” testerów jedzenia, którzy mieli próbować ich posiłki. Dyktator III Rzeszy – Adolf Hitler - również miał grupę osób specjalnie do tego przeznaczoną. Postanowiłem więc, choć w małym stopniu przybliżyć Wam ten temat.

Margot Woelk była jedną z kobiet, która podczas II wojny światowej próbowała jedzenia przeznaczonego dla wodza III Rzeszy – Adolfa Hitlera. Ze względu na złe wspomnienia z tamtego okresu  oraz przeżyte cierpienia, kobieta nigdy wcześniej nie chciała się dzielić tą historią z innymi ludźmi. Jednak dzięki namowom przyjaciół postanowiła opowiedzieć o  swojej ewakuacji z Berlina do miasteczka Gross Partsch w Prusach Wschodnich. Zamiast odnaleźć tam upragniony spokój, trafiła do wschodniej kwatery Hitlera, zwanej Wilczym Szańcem (zdjęcie niżej). Gdy esesmani zabrali ją do budynku, czekało tam już 12 innych kobiet. Tam dowiedziała się, że ich zadaniem będzie próbowanie jedzenia sporządzonego dla Hitlera, aby uniknąć jego otrucia. Kobieta bardzo się bała, jednak wiedziała, że musi wykonać wyznaczone przez nazistów zadanie.

Hitler w latach 1941-1944 spędził w Wilczym Szańcu 800 dni. Degustatorki posiłków musiały stawiać się w pracy każdego dnia i próbowały jedzenie między godziną 11 a 12. Dopiero gdy wszystkie z nich skończyły i w ciągu co najmniej godziny u żadnej z nich nie wystąpiły problemy ze zdrowiem, jedzenie było podawane Hitlerowi.  Führer był wegetarianinem, nie jadał więc mięsa ani ryb. Serwowano mu najlepsze, świeże warzywa, które dostawał na jednym talerzu (na przykład szparagi i ryż). Takie potrawy w okresie II wojny światowej były prawdziwym przysmakiem, na który mało kto mógł sobie pozwolić. Napoje były dostarczane gdzieś indziej, kobiety nie musiały ich próbować. Po nieudanym zamachu na Hitlera przeprowadzonym w czerwcu 1944 roku przez Clausa von Stauffenbera warunki życia kobiet testujących jedzenie wodza III Rzeszy znacznie się pogorszyły.  Zostały zamknięte w budynku szkolnym, a odwiedzanie rodziny było możliwe jedynie w weekendy, tylko w asyście SS.

Kiedy było już pewne, że Rosjanie zajmą Wilczy Szaniec, jeden z żołnierzy pomógł Woelk uciec ponownie do Berlina. Wszystkie inne kobiety, które podobnie jak ona, próbowały jedzenia Hitlera, zostały zastrzelone przez Rosjan. Jednak najgorsze wydarzenia dla Woelk miały dopiero nadejść. W związku z porzuceniem  służby, była poszukiwana przez żołnierzy SS. Pomimo że udało jej się uciec, została pojmana przez Rosjan, którzy zabrali ją do mieszkania i przetrzymywali  tam przez dwa tygodnie, gwałcąc. Po tych wydarzeniach Woelk nie mogła mieć już nigdy dzieci. Po wojnie kobiecie udało się znaleźć pracę w urzędzie skarbowym, próbowała  wrócić do normalnego  życia jako wojenna wdowa. Jednak 27 marca 1946 roku powrócił  jej mąż,  jeniec przetrzymywany przez Rosjan w Gdańsku. Żyli razem do jego śmierci w 1990 roku.

Paweł  

Grafika:

http://r-scale-fd.dcs.redcdn.pl/scale/o2/tvn/web-content/m/p107/i/d10ec7c16cbe9de8fbb1c42787c3ec26/b49f49c2-2685-11e3-bbf6-0025b511226e.jpg?type=1&srcmode=3&srcx=0/1&srcy=0/1&srcw=896&srch=504&dstw=896&dsth=504&quality=80

http://www.museo.pl/images/stories/muzea/m_for_wilczy_szaniec_p1.jpg