I ty możesz zostać pisarzem!
Zawsze trzeba być ostrożnym z książkami i
z tym,
co w nich jest,
bo słowa mają moc
zmieniania ludzi.
(Cassandra Clare)
Być może ktoś z Was próbował kiedyś napisać coś
swojego. Uwiecznić na papierze historię zrodzoną w głowie. Może to był
wiersz, może opowiadanie, a może nawet cała powieść. Wiem, jak trudno jest
przelać myśli na kartkę. Jak znaleźć odpowiednie słowa? Jak zacząć i rozwinąć
akcję tak, by cały czas ciekawiła czytelnika? Dlatego chciałabym udzielić Wam
kilku wskazówek.
Wiadomo, że każda historia potrzebuje początku,
rozwinięcia i zakończenia. Warto jest zatem przemyśleć losy bohatera i
sporządzić plan. Zastanowić się nad głównym bohaterem: kto to
będzie, jakie będzie miał cechy charakteru, czy jego wygląd będzie znaczący.
Czy jest to cicha myszka, czy może ktoś, kto skupia na sobie wzrok
otoczenia?
Następnie w życiu bohatera musi wydarzyć się
coś, co rozpocznie akcję. Zazwyczaj jest to coś szlachetnego. Wtedy
pojawia się problem, który można rozwiązać, bądź nie. To zależy od twórcy
opowiadania. Może to być tajemnica, dramatyczne wydarzenie lub kłótnia. Wolę,
gdy bohaterowie pozostają w konflikcie. To daje więcej możliwości do
kreowania ich dalszych losów. Pisząc swoją powieść, ukazałam
destrukcyjną siłę miłości, która jest o wiele ciekawsza niż jej pozytywna
strona. Rozdzieliłam kochanków odległością, wspomnieniami, a także podłymi
czynami jednego z nich. Wprowadziłam nienawiść i żal do serca dziewczyny oraz
zapomnienie do umysłu chłopaka. Nie wiem jeszcze, jak zakończę ich
historię, ale rozważam rozłąkę na zawsze. Opisując zachowanie bohatera, staram
się, aby czytelnik przywiązał się emocjonalnie do postaci. Dzięki temu
uczucia towarzyszące bohaterowi odczuwa także czytelnik. Należy pamiętać, aby w
zakończeniu rozwiązać opisywane wcześniej problemy i zamknąć wszystkie wątki
opowiadanej historii. Nie oznacza to jednak, że bohaterowie wyjdą z niej beztroscy
i szczęśliwi.
Akcję można przedstawić z różnych punktów
widzenia. Można wcielić się w jednego z bohaterów albo być tylko
obserwatorem opisującym zdarzenia. Należy pamiętać o ograniczeniach, jeśli
wybierze się jedną z postaci. Trzeba uważać, aby nie napisać czegoś, czego
uczestnik nie mógł zobaczyć ani usłyszeć. Jeśli zrobi się to, postać nie
będzie wiarygodna. Wprowadzane dialogi pomagają czytelnikowi zaangażować się w
akcję opowiadania (powieści). Chcąc zdynamizować opisywaną historię, lepiej
wybierać czasowniki, które uczynią ją bardziej dramatyczną. Na przykład zamiast
pisać wstała, można użyć zerwała się na równe nogi. Dzięki
temu przykuje się uwagę czytelnika. Aby akcja była ciekawsza,
dobrze jest wprowadzić wroga. Nie zawsze to on musi być zły.
Za nieprzyjaciela można obrać kogoś, kto stoi po dobrej stronie, ale chce
pokrzyżować plany bohatera. Opisując akcję trzeba pamiętać, aby co
jakiś czas pokazywać, co robi przeciwnik. Należy wprowadzić jakieś
małe utarczki między bohaterem a jego oponentem. Niech najpierw wygrywa
zło, lecz w ostatecznej walce trzeba doprowadzić do triumfu dobra. W
zależności od tego, po której stronie stanie bohater, będzie to dla niego albo
przegrana, albo zwycięska bitwa. Można ją umieścić w jakimś dramatycznym
miejscu: na przykład na terenie wroga lub na wysokiej wieży, z dala
od innych. Należy zadbać o otoczenie, gdyż często dzięki niemu można
wyrazić emocje bohatera. Na przykład deszcz oddaje smutek, burza -
niebezpieczeństwo, słońce - radość.
W opowiadaniu (powieści) bardzo ważny jest tytuł.
Może być tajemniczy: Mroczne dziedzictwo, intrygujący : Uciekająca
królowa lub ekscytujący : Kto jest winny jego śmierci?
To właśnie tytuł przyciąga czytelnika i zachęca go do dalszego czytania.
Jeżeli tytuł będzie źle nadany, może zepsuć nawet najlepsze opowiadanie.
Dlaczego piszę o nim na końcu? Dlatego, że nadaję go zawsze po skończeniu
pracy. Najpierw opisuję historię, a później dobieram do niej tytuł. Próbowałam
kiedyś napisać historię, kierując się tytułem, ale to nie wyszło dobrze. Teraz
już nie eksperymentuję.
Nie bój się tworzyć. Pobudź swoją
wyobraźnię.
Zrób małe ćwiczenie. To nie takie trudne!
Dawno, dawno temu żyła ……………………………..............
(tu opisz bohatera swojego opowiadania)
Pomysły na postać – mroczny złoczyńca, urocze
słoniątko, drażliwy olbrzym, sławny piłkarz, przebiegły detektyw, kulawy
maratończyk…
Która mieszkała w/ pojechała
do…………………………......................... (tu opisz miejsce)
Pomysły na miejsce akcji – mroczny zamek, biedna
chatka, szkoła z internatem, podziemny labirynt, miasto przyszłości, muzeum…
Pewnego dnia……………………………………………..................
(stało się coś , co rozpoczęło całą historię)
Możliwe początki opowieści – twój bohater….
wyrusza w podróż, odkrywa, że potrafi latać, dostaje zaproszenie, idzie na
zakupy, startuje w konkursie, przeprowadza się, odkrywa tajemnicze drzwi,
ucieka z domu, udaje, że jest kimś innym…
I wtedy……………………………………................... ( co
twój bohater zrobił dalej i czego się spodziewa w związku z tym w przyszłości?)
Jednakże…………………………………………………………………………............
(coś nie wyszło)
Wówczas…………………………………………… (jak twój bohater
chce rozwiązać ten problem?)
Następnie…………………………………………… (czy twojemu
bohaterowi udało się zrobić to, co zamierzał?)
W końcu……………………………………………….............(napisz,
jak historia się zakończyła)
Do
dzieła!
Zaczytana
Grafika:
http://www.nolimitart.pl/wp-content/uploads/2015/08/pisarka.jpg
Interesujący post, ciekawe wskazówki.. na pewno pomogą niejednemu młodemu "pisarzowi" :)
OdpowiedzUsuńJeśli spodobały się Wam wskazówki Zaczytanej, to może weźmiecie udział w szkolnym Konkursie Miesiąc Opowiadań? Dzięki za fajny post.
UsuńPrzedstawiłaś bardzo przydatne i jasne wskazówki dla początkujących pisarzy. Podoba mi się twój post, choć pomysł na dokańczanie twoich zdań nie przekonał mnie. Może dlatego, że rok temu sama próbowałam przelać swoje myśli na papier i stworzyć z nich emocjonujące opowiadanie, ale schemat powstawania był nieco inny. Wiele zgromadzonych przeze mnie sentencji, cytatów, jak i rozmów z oglądanych filmów zapisałam w notesie, mając nadzieję na powstanie opowiadania. Niestety, jak się można domyślać, nigdy nie skończyłam swojego "dzieła". Oczywiście, głównymi przyczynami były brak czasu i inne pasje, które chciałam rozwijać. Pisanie historii odeszło w zapomnienie, ale mam nadzieję że kiedyś uda mi się dokończyć to, co zaczęłam.
OdpowiedzUsuńTwój wpis przypomniał mi o tym, za co bardzo co dziękuję, więc postanowiłam odszukać stare zapiski.
Cieszy mnie to, iż pobudziłam w Tobie chęć powrotu do twórczości. Może kiedyś uda Ci się stworzyć pełną historię. Osobiście rozpoczęłam dwie powieści, jednak żadnej nie skończyłam. Mimo tego nie tracę wiary w to, że kiedyś mi się to uda. Niestety też ostatnio brakuje mi czasu, ale staram się wykorzystywać każdą wolną chwilę. Oczywiście, jeśli mam pomysł na to, co napisać. Pamiętaj, że w życiu nie wolno się poddawać. Nawet, jeśli wszyscy będą próbować podciąć ci skrzydła, postąp wbrew nim, wzbijając się wyżej.
UsuńBardzo przydatne rady. Wierzę, że Twoja powieść będzie (jest?) przygodą dla każdego, również dla Ciebie. Twórcze myślenie to wspaniała umiejętność, niezwykle rozwijająca, ale i wymagająca wysiłku na tle intelektualnym. Niestety tylko niektórzy osiągają sukces w tej dziedzinie, ale kto wie czy nie posiada w sobie tej cząstki, która czyni jego myśl widzialną dla wszystkich, jeśli nie spróbuje? To dar wyjątkowy, móc oglądać swój świat oczami ludzkości. Jedyne, co może zrobić artysta, by chociaż na chwilę zjednoczyć nieznanych sobie ludzi, to przelać na papier to, co skrywa w sobie. Życzę Ci zatem powodzenia na dalszym etapie tworzenia. Wierzę, że w przyszłości będziemy mogli choć na chwilę spojrzeć na świat Twoimi oczami.
OdpowiedzUsuńCzy człowiek wie, jak potoczą się jego losy? Czas pokaże, czy moja powieść ujrzy światło dzienne.
UsuńTwoje rady są niezwykle interesujące. Dawno temu również próbowałam stworzyć swoje małe dzieło sztuki, niestety z marnymi skutkami. Ale teraz, po przeczytaniu Twojego postu, kto wie.
OdpowiedzUsuńMam jednak nadzieję, że w przyszłości Twoje prace będą dostępne na szeroką skalę. Miałam przyjemność czytania Twoich powieści i jestem pod dużym wrażeniem. Moim skromnym zdaniem masz predyspozycje, żeby stworzyć dobrą książkę! Życzę Ci wielu sukcesów i wytrwałości w tworzeniu :)
Wytrwałość jest niezwykle ważna przy tworzeniu dłuższej historii. Twe słowa rozweselają mą duszę. Jednak utknęłam w martwym punkcie i na razie prawdopodobnie nie wznowię pisania. Chyba, że wena spłynie na mnie i udzieli wskazówek na dalszy rozwój akcji.
UsuńUwielbiam czytać. Nigdy jednak nie próbowałam wyobrazić sobie przypadkowej osoby z tomikiem wierszy, czy powieścią mojego autorstwa w ręku- pewnie dlatego, że mam odmienne od Ciebie zainteresowania. Pamiętam jednak epizod sprzed kilku lat, kiedy to wygrałam szkolny konkurs twórczości poetyckiej... Może to dobry moment, by napisać coś jeszcze raz? Gdy tylko znajdę wolną chwilę, zacznę coś tworzyć- a nuż mi się spodoba. :) Twoje wskazówki na pewno będą wielce przydatne. Dziękuję za post! :)
OdpowiedzUsuńBardzo ciekawy post, zwłaszcza dla takich laików jak ja. Bardzo lubię czytać, przenoszę się w inny świat, ale pisanie to dla mnie odległa galaktyka, której chyba nigdy nie zrozumiem.
OdpowiedzUsuńDzięki, że podzieliłaś się z nami swoją wiedzą w tym temacie. Myślę, że jest wśród nas wiele osób, które mają wyobraźnię i chcą stworzyć własne "dzieła literackie" a ten post na pewno im w tym pomoże! Może nawet sama spróbuję... :)
OdpowiedzUsuńSuper post. Sama bardzo lubię pisać opowiadania. Myślę, że w dużym stopniu rozwija to naszą wyobraźnię. Mam też nadzieję, że twoje wskazówki będą pomocne dla innych. :)
OdpowiedzUsuńŚwietny post :) Dzięki niemu przypomniałam sobie o tym, że swego czasu moja mama pisała wiersze. Była wtedy mniej więcej w moim wieku i jej poematy zawsze mnie fascynowały. Żałuję, że możliwość przeczytania ich mieli tylko nieliczni.
OdpowiedzUsuńJa sama również próbowałam stworzyć "coś sojego", ale nigdy nie dokończyłam tej powieści. Autorka zmotywowała mnie do sięgnięcia po rękopis i wskrzeszenia bohaterów :)
Tworzenie powieści to ciężka praca wymagająca ogromnej cierpliwości. Mam nadzieję, że uda ci się ukończyć powieść. Może kiedyś pochwalisz się efektami...
UsuńNie przepadam za pisaniem różnego rodzaju opowiadań, rozprawek czy innych wypracowań. Strasznie mnie to męczy. Jednak, gdy mam wolną chwilę i muszę coś napisać np. na zaliczenie do szkoły, to staram się zrobić to jak najlepiej. Często bywa tak, że temat wypracowania jest dla mnie nudny i nie w moim kręgu zainteresowań. Wtedy trudno mi wymyślić coś interesującego.
OdpowiedzUsuńJednak gdy zdarzy się tak, że praca pisemna ma ciekawy temat, to łatwiej mi się pisze. Najbardziej nie lubię pisać o bohaterach fantastycznych. Wydaje mi się to nudne, mało interesujące...
A co do postu - myślę, że jest dobrym przykładem dla początkujących pisarzy.
Również nie lubię pisać wypracowań szkolnych, gdyż według mnie "zabijają" wyobraźnię. Pisząc np. rozprawkę należy trzymać się ściśle określonego schematu. Brak mi w tym kreowania losów bohaterów, kontrolowania akcji, czy opisywania scenerii. Tworząc powieść mogę wzbudzać u czytelnika silne emocje. Nic tak nie cieszy twórcy, jak wiadomość, że czytelnik nie może doczekać się następnego rozdziału.
UsuńPisanie jakichkolwiek prac jest dla mnie czymś okrutnie uciążliwym.Podziwiam ludzi,którzy się tym pasjonują i w gruncie rzeczy mają talent do tworzenia wierszy,opowiadań bądź innym form poetyckich.Z drugiej strony kocham czytać,czasem warto przenieść się "do innego świata" i oderwać na chwilę od codzienności.
OdpowiedzUsuńCiekawy post. Mam nadzieję, że podzielisz się z innymi swoją powieścią. Będę czekała na nią z niecierpliwością :)
OdpowiedzUsuńInteresujący post. Sama wymyślam wiele opowiadań, ale nigdy nie potrafię przelać moich myśli na papier. Nie umiem opisać akcji tak, aby była spójna i logiczna. Jednak dzięki Twoim wskazówkom spróbuję jeszcze raz. :)
OdpowiedzUsuńBardzo ciekawy post. Na pewno będę słuchać się twoich rad kiedy będę pisała jakieś opowiadanie, ponieważ są bardzo pomocne.
OdpowiedzUsuńNie lubię pisać, ale za to lubię czytać książki. Dla mnie dobry poeta to ten, który potrafi za pomocą swojej książki literackiej wciągnąć tak czytelnika do czytania, który traci poczucie czasu. Trzeba mieć to coś, aby napisać dobrą książkę, o którą sięga się po kilka razy. Spróbuje się dostosować do wyżej wymienionych rad. Nie lubię pisać, ale postaram się przemóc swoją niechęć.
OdpowiedzUsuńInteresujący materiał.Bardzo mnie zaciekawił i zainspirował do napisania krótkiego opowiadania zgodnie z twoimi wskazówkami .
OdpowiedzUsuńKilka lat temu czytałam poradnik dla początkujących pisarzy (niestety nie pamiętam tytułu). Stał się on dla mnie prawdziwą wyrocznią. Kolejne wskazówki dotyczące słownictwa, pomysły na rozwój fabuły, tworzenie postaci... Każde słowo stawało się dla mnie święte. Postanowiłam, że napiszę utwór kompletnie inny od wszystkich moich poprzednich dzieł. Ale jakie zdanie kończyło wspomniany poradnik? 'A teraz zapomnij o tym wszystkim, czego tu się dowiedziałeś, i pisz' :D i coś w tym jest, bo w końcu pisanie nie powinno być przymusem, a naszą drogą do wyciszenia, spełnienia i zadowolenia ;)
OdpowiedzUsuńMoże to: "Chlapanie atramentem"? Dostałam taką książkę na jedenaste urodziny i polecam każdemu niezależnie od wieku :)
UsuńCiekawy post. Ile razy próbowałam napisać coś, co miało przypominać 'książkę'. Po około trzech dniach ten zapał sie kończył, zbyt szybko się nudziłam. Do zostania pisarzem trzeba być bardzo kreatywnym, ale też cierpliwym. Tej drugiej cechy nadzwyczaj mi brakuje.
OdpowiedzUsuńBardzo interesujący post, myślę, że wskazówki na pewno się przydadzą. Muszę przyznać, że sama kiedyś próbowałam pisać wiersze, ale po jakimś czasie uznałam, że się do tego nie nadaje.
OdpowiedzUsuńPisanie opowieści pozwala nam przenieść się w inny świat. Gdy byłam młodsza, lubiłam pisać opowiadania. Potrafiłam siedzieć cały dzień i pisać. Kiedy skończyłam, czytałam swoje dzieło rodzicom, którzy oczywiście byli zachwyceni i chwalili moją pracę. Niestety, dziś nie potrafię znaleźć chwili czasu, aby oderwać się na chwilę od codzienność i napisać jakieś krótkie opowiadanie. Ten post zachęcił mnie do tego, aby jednak znaleźć czas na stworzenie jakiegoś opowiadania.
OdpowiedzUsuńBardzo ciekawy post. Ja niestety nie posiadam na tyle dużej wyobraźni, aby od początku do końca przedstawić jakąś historię na papierze i to w taki sposób, aby interesowała ona czytelnika, ale mam koleżankę, dla której jest to codzienność, pisze ona naprawdę świetne opowiadania, a ma dopiero 16 lat, zaczęło się to wszytko od tego, ze po prostu wzięła zeszyt i zaczęła w nim pisać , historie które sama chciałaby przeżyć. W pisaniu najważniejsza jest wyobraźnia, pomysł i zapał, kiedy ma się to wszytko zaczyna sie żyć tą historia i pisanie nie jest wtedy monotonnym obowiązkiem a przyjemnością. Wierze że Twój post pobudzi do działania wielu ludzi i kto wie może za parę lat z tego grona wyłoni sie jakiś pisarz.
OdpowiedzUsuńIdealny poradnik dla osób, które chcą rozpocząć swoją przygodę związaną z twórczością literacką. Wszystko zostało szczegółowo wyjaśnione i opracowane. Sam kiedyś próbowałem napisać książkę o pewnym chłopcu, który nie radził sobie ze współczesnym światem, lecz zbrakło mi czasu, by ją dokończyć. Kto wie, może niedługo ten czas się znajdzie. :)
OdpowiedzUsuńBardzo dobrze napisany post. Podziwiam ludzi, którzy mają cierpliwość i tak wielką wyobraźnię do pisania książek. Moim zdaniem, to jest dobry poradnik, jeżeli jakiś młody człowiek chciałby zacząć własną twórczość.Dziękuję za podzielenie się tak cennymi radami oraz informacjami.
OdpowiedzUsuńSuper pomysł! Świetny poradnik do napisania własnej twórczości. Wydaje mi się, że jest to ciekawe zajęcie, ale potrzeba do tego rozbudowanej wyobraźni. Treść przedstawiona w poście może naprawdę pomóc!
OdpowiedzUsuńWpis jest bardzo ciekawy. Te wskazówki są bardzo cenne, gdy ktoś nie ma pomysłu jak zacząć. Czasami zdarza mi się coś napisać i sprawia mi to wielką radość. Każdy powinien kiedyś tego spróbować, może odkryje w sobie artystę.
OdpowiedzUsuńPost naprawdę może zachęcić do rozpoczęcia (większej bądź mniejszej) kariery pisarza. Wskazówki wyrażone prosto, zrozumiale i na temat. Teraz wystarczą tylko odrobina czasu i chęci :)
OdpowiedzUsuń