18 października 2015

Spotkanie ze sztuką


   
        Mistrzowie prowokacji 




glandridi laudi lonni cadori
gadjama bim beri glassala
glandridi glassa tuffm i zimbrabim
blassa galassasa tuffm i zimbrabim
(Hugo Ball - dadaista)


Dada. Co znaczy to słowo? Są różne jego interpretacje, ale jeden z  dadaistów pisze, że  nazwa nie znaczy nic, nie pragnie nic znaczyć i została przyjęta właśnie z powodu owej nicości.  Od tego słowa utworzono nazwę kierunku artystyczno – literackiego zwanego  dadaizmem. Był rok 1916 i w Zurychu pojawił się zbuntowany poeta rumuński Tristan Tzara (wyżej  na obrazie dadaisty Francisa Picabii), który pisał: Wielkie zadanie niszczenia i negacji czeka na wykonanie. Zamieść, wyczyścić!
 
Hans Richter - niemiecki reżyser, jeden z twórców i głównych ideologów ruchu dada powiedział :  Dadaizm nie był kierunkiem artystycznym w tradycyjnym znaczeniu tego słowa, był burzą, która spadła na sztukę w tym samym czasie, gdy wojna światowa zwaliła się na narody. (…) Nasze prowokacje, demonstracje i sprzeciwy były tylko środkiem mającym doprowadzić mieszczucha do wściekłości, dzięki której ocknąłby się pełen zażenowania ze swego snu. Tym, co nas w istocie zajmowało, były nie tyle skandale, protesty, (...) ile elementarne pytanie owych czasów: dokąd?

Czym był więc dadaizm? Nie grupą artystyczną, bo rozprzestrzenił się po Europie (Szwajcaria, Francja, Niemcy),  a także dotarł do Nowego Jorku. Był formacją intelektualno – artystyczną, która przyniosła duchowy ferment.  Tak więc u podstaw dadaizmu  legł anarchistyczny bunt: przeciw  wojnie, współczesnej cywilizacji mieszczańskiej, dziedzictwu kulturalnemu, wartościom społecznym, moralno - obyczajowym  i artystycznym.  Do Tzary dołączyła grupa poetów, tworząc  teatrzyk Cabaret Voltaire. Twórców tej grupy nie interesował pozytywny program, lecz odrzucanie, negowanie, wyśmiewanie. Posługując się prymitywizmem, infantylizmem, parodią, czarnym humorem oraz  szyderstwem, wyrażali bezsens i chaos współczesności. Przy tym dawali sobie zupełną swobodę improwizowania oraz demonstrowania indywidualnej fantazji. Dadaistyczny utwór literacki, często bezznaczeniowy, był zespołem mechanicznie łączonych słów, zwrotów z mowy potocznej, cytatów, tytułów z gazet, sloganów reklamowych, cząstek  wyrazów, a nawet pojedynczych liter.

Tristan Tzara proponował taki oto przepis na poemat: Chcąc stworzyć wiersz dadaistyczny, weź gazetę. Weź też nożyczki. Wybierz artykuł, który odpowiadałby długości twojego wiersza. Wytnij artykuł. Następnie powycinaj  z artykułu poszczególne słowa i włóż je do torby (kapelusza). Potrząśnij delikatnie torbą (kapeluszem). Następnie po kolei wyciągaj z torby (kapelusza) słowa. Zapisz wszystko na kartce. Wiersz będzie podobny do ciebie. I oto jesteś  pisarzem nieskończenie oryginalnym,  z czarującą wrażliwością, choć jeszcze niezrozumiałą dla pospolitej publiczności.

Dadaiści nie liczyli się z regułami składni i semantyki, tworząc nawet pozbawione znaczenia wiersze brzmieniowe. Przykładem jest  fonetyczny wiersz Balla: gadji beri bimba glandridi..., który autor odczytał podczas jednego z wieczorów w Galerie Dada, ubrany w rulon z tektury.
Dadaizm przeniknął także do sztuki. Odrzucał tradycyjne malarstwo i wszelki mimetyzm, cenił natomiast sztukę abstrakcyjną. Jego twórcy posługiwali się nie pędzlem, lecz nożyczkami, rozwijając kolaż. Wykorzystywali montaż i asamblaż (kompozycję z  przedmiotów gotowych, trójwymiarową  odmianę kolażu). Często dla dzieł plastycznych charakterystyczne były kompozycje z przypadkowo dobranych przedmiotów użytkowych, części mechanizmów (tzw. ready mades, czyli „przedmioty gotowe”). Przykładem jest zaprezentowanie przez Marcela Duchampa  pisuaru, który zatytułował Fontanna.
Dadaiści posługiwali się absurdem. Jedna z prac Duchampa składała się z klatki dla ptaków, w której umieścił kawałki białego marmuru przypominające kostki cukru. A pracę zatytułował: Dlaczego nie kichać.
Jedynym narzędziem twórczym artysty dadaizmu  była niczym nieskrępowana fantazja, pozwalająca dowolnie zestawiać różnorodne elementy, co miało wywoływać   u odbiorcy szok i zaskoczenie. Sprowadzała się do gry, a nawet beztroskiej, infantylnej zabawy. Duże znaczenie w sztuce dadaistycznej miały parodia, szyderstwo i nonsens. Sztandarową techniką malarstwa dadaistycznego stał się kolaż, a więc tworzenie obrazu z różnych (niejednokrotnie doklejanych) elementów i faktur: gazet, tapet, szkła itp. Ten kontrolowany, pozorny bezsens  i chaos – podobnie jak w poezji – miał  odzwierciedlać  absurdalny  porządek świata. 
Kurt Schwitters –jeden z dadaistów twierdził: Kiedyś wszystko będzie stare, z wyjątkiem Dada. (powyżej  jeden z jego obrazów: Small Sailors' Home). 
Czy rzeczywiście miał rację?  

Ars

Grafika:
https://ilinfernodotcom.files.wordpress.com/2015/10/visuel-1-940x1290.jpg
http://retroavangarda.com/wp-content/uploads/2016/05/dada-05.jpg
http://s3-us-west-2.amazonaws.com/fahrenheit/wp-content/uploads/2017/02/21160421/obras-que-fueron-inspiradas-por-la-fuente-de-marcel-duchamp-01.jpg
http://www.4-construction.com/up/images/featured/art//12-why-not-sneeze-rose-selavy-1921.jpg
https://uploads0.wikiart.org/images/kurt-schwitters/small-sailors-home-1926.jpg

46 komentarzy:

  1. ciekawe jest samo słowo "dada". Znaczenie tego słowa nie jest jednoznaczne – dada mówią we Francji dzieci na konia, ale także dada to w języku francuskim synonim słowa hobby. Ponadto da, da to w języku rumuńskim tak, tak. Dadaizm to intrygujący nurt, któremu warto się przyjrzeć dokładniej.

    OdpowiedzUsuń
  2. Bardzo... ciekawy ten kierunek, taki niejednoznaczny i dziwny powiedziałabym. Ale wpasował się, chyba prawidłowo, w czasy, kiedy nic nie jest jednoznaczne i proste. Zdecydowanie odzwierciedla absurdalny porządek świata, jak pisałaś/pisałeś i jest zaskakujący w każdej formie..świadomie ukazuje chaos i bezsens istnienia. Z pewnością wzbudza mieszane uczucia, od zachwytu po zdziwienie, ostatecznie krytykę.
    Myślę, że poniekąd może być obraźliwa, ponieważ zniekształca lub przerabia znane dzieła jak np. obraz Mony Lisy z domalowanymi wąsami w wykonaniu Duchampa, ale też bywa wręcz zabawna i dodająca trochę koloru do szarej codzienności.

    OdpowiedzUsuń
  3. Czasami próbując analizować i zrozumieć wiersz mam wrażenie że do stworzenia go autor wykorzystał właśnie metodę Tristana Tzara. Oczywiście żartuję ;) Podoba mi się sposób w jaki przedstawiłaś ten ruch artystyczno-literacki, przyjemnie czytało się Twój artykuł. A co do samego dadaizmu to nie przemawia do mnie ten rodzaj sztuki, gdzie odbiorca ma sobie tak naprawdę wszystko dopowiedzieć, bo widzi przed sobą marmur w klatce. Ale to tylko moje zdanie.
    Pozdrawiam

    OdpowiedzUsuń
  4. Nawet nie myślałam ,że to słowo ma takie znaczenie i że utworzyła się od niego własna formacja.Post bardzo ciekawy i intrygujący, kiedyś coś obiło mi się o tym o uszy ale nie wiedziałam że aż tak to wszystko się rozwinęło.

    OdpowiedzUsuń
  5. Ciekawie został przedstawiony ten ruch artystyczno-literacki. Osobiście nie lubię tego typu przekazu artystycznego, ale to jest tylko moje zdanie. Do każdego z nas przemawia inna sztuka i woli czytać poezję czy interpretować obraz z innej epoki czy mająca inny charakter. Ale mimo to niektóre dzieła dadaistyczne są ciekawe i intrygujące. Sztuką artysta przedstawia co mu w duszy gra, więc powinniśmy to uszanować a nasze własne zdanie zostawić po prostu dla siebie. Pozdrawiam

    OdpowiedzUsuń
  6. "Dada" kojarzy mi się ze słowem, które kierują małe dzieci do swoich tatusiów. Zapewne tylko autor poezji lub obrazu tego rodzaju sztuki jest w stanie go zrozumieć, nam niestety jest trochę ciężej. Dadaizm dla mnie jest naszą własną twórczością, coś co my tylko rozumiemy i coś, co jest tylko dla nas. Chciałabym wiedzieć czy na tym świecie są równie interesujące rodzaje sztuki jak Dadaizm. Pozdrawiam.

    OdpowiedzUsuń
  7. Ciekawy kierunek.. W wolnym czasie chętnie dowiedziałbym się o nim więcej; zainspirował mnie obraz kostek marmuru w klatce.

    OdpowiedzUsuń
  8. Bardzo ciekawy post. Nie wiedziałam, że istnieje taki kierunek.
    Słowo "dada" zawsze kojarzyło mi się z wyrazami, które są wypowiadane przez małe dzieci i niewiele znaczą. Okazuje się, że "dadaistyczne" dzieła mają coś z tym wspólnego - często są bez głębszego sensu. Wymieniona formacja intelektualno - artystyczna jest zarówno interesująca, jak i zadziwiająca, wzbudza negatywne odczucia.

    OdpowiedzUsuń
  9. Zaciekawiło mnie wyrażenie :dadaizm. Poszukałam więc informacji na ten temat. Według jednego z przekazów dadaizm wziął się od francuskiego słowa dada, które mieli wybrać na chybił trafił ze słownika niemiecko-francuskiego Hugo Ball i Richard Huelsenbeck (ten drugi napisał później: Weźmy słowo dada – powiedziałem – ono jest jakby stworzone dla naszych celów. Pierwszy dźwięk dziecka wyraża to, co prymitywne, zaczynanie od zera, nowe w naszej sztuce)

    OdpowiedzUsuń
  10. Dadaizm to bardzo ciekawy kierunek. Ruch ten jest czymś innym, różni się od tradycyjnych ruchów w XXw. Negacja swiata, którą wprowadzali przedstawiciele dadaizmu intryguje i zmusza nas do zastanowienia się nad biegiem współczesnego świata. Teraz to co wydaje się nam nowe, za pewnien czas będzie stare, natomiast ruch Dada nadal pozostanie nowy. Takie słowa ogłosił wspomniany w poście Kurt Schwitters. Moim zdaniem miał on rację, ponieważ jak sądził Breton "dadaizm jest stanem umysłu", a więc bardziej poglądem na świat, który zawsze będzie wprowadzał świeżość.

    OdpowiedzUsuń
  11. Czytając o dadaizmie i sposobie tworzenia wierszy, na myśl przychodzi mi MISTER D. i jej piosenki. Wydaje się że tworzy tak samo, bez ładu i składu. Na znak protestu przeciwko współczesności.

    OdpowiedzUsuń
  12. Według mnie dadaizm jest własną interpretacją otaczającego nas świata. Każdy z nas jest dadaistą, lecz nie każdy to przekazuje dalej tylko zostawia samemu sobie.

    OdpowiedzUsuń
  13. Mnie natomiast, słowo dada kojarzy się z pampersami dla dzieci. Dobrze jest poznać nowe znaczenie tego słowa. A jeśli chodzi o dadaizm, to nigdy o nim nie słyszałam. Jednak nie przypadł mi do gustu.

    OdpowiedzUsuń
  14. Bardzo ciekawy post. Słyszałam kiedyś o dadaizmie, ale nie poznałam jego znaczenia. Teraz już wiem, że jest to interesujący kierunek. Najbardziej zaciekawił mnie sposób tworzenia wierszy i myślę, że chętnie kiedyś go wypróbuję.

    OdpowiedzUsuń
  15. Pierwszy raz słyszę o tym kierunku. Moim zdaniem jest całkiem bezsensu. Po co tworzyć coś, czego nie można zrozumieć. Przypomina mi to zabawe dla zabicia nudów.
    Ale to moja opinia i nie każdy musi się z nią zgadzać

    OdpowiedzUsuń
    Odpowiedzi
    1. Miłośnik poprawnej polszczyzny20 października 2015 12:15

      Z opinią mogę się zgodzić. Nie mogę natomiast zgodzić się z błędami. Bez sensu jest pisać razem "bez sensu", a wyraz "zabawę" ma nosówkę. Poddaję pod rozwagę.

      Usuń
  16. Ciekawy temat artykułu, dadaizm jako nurt artystyczno-literacki jest bardzo intrygujący, wzbudza mieszane uczucia u odbiorców, obecnie raczej negatywne. Natomiast w czasie jego powstawania i rozwoju sytuacja geopolityczna, ekonomiczna i społeczna była dla ludzi bardzo ciężka i niezrozumiała - a ten kierunek był wyrazem buntu przeciwko czasom w których było tak wiele cierpienia.

    OdpowiedzUsuń
  17. Dadaizm wydaje się być kierunkiem ciekawym i intrygującym, lecz moim zdaniem stworzonym dla dosyć wąskiej grupy ludzi. Dla ludzi, którzy mają niestandardowe i przede wszystkim abstrakcyjne myślenie lub lubią czasem odciąć się od otaczającej nas rzeczywistości. Osobiście nie przemawia do mnie ten kierunek i nie sądzę, aby mnie zainteresował, gdyż należę do ludzi, którzy preferują to co realne.

    OdpowiedzUsuń
  18. Bardzo ciekawy post. Pierwszy raz słyszę o tym kierunku. Cieszę się, że w naszej szkole jest prowadzony ten blog, ponieważ dowiaduję się z niego dużo ciekawych informacji. Pozdrawiam ;)

    OdpowiedzUsuń
  19. Znalazłam kilka interesujących informacji. Najwybitniejszymi przedstawicielami tego nurtu w malarstwie byli: Max Ernst, Francis Picabia i Marcel Duchamp. Dadaizm nie był jednak odrębnym nurtem ze swoim własnym stylem. Był on połączeniem futuryzmu i kubizmu, a ostatecznie przedstawiciele dadaizmu w dużej części zasilili szeregi surrealistów. W dadaizmie chodziło przede wszystkim o zszokowanie publiczności swoimi dziełami i nonsensownymi pomysłami. Prace dadaistów rzadko kiedy spotykają się z neutralnymi odczuciami – albo wzbudzają zachwyt, albo ostrą krytykę. Bardzo ciekawy i zaskakujący nurt w sztuce, można wykazać się pomysłowością, indywidualizmem i kreatywnością.

    OdpowiedzUsuń
    Odpowiedzi
    1. Doskonale,uzupełniłeś tymi informacjami powyższy post. Dziękuje.

      Usuń
  20. Uważam, że sztuka dadaizmu to coś interesującego. Artyści mogli wykazywać się swoją fantazją nie patrząc na zasady klasycznego malarstwa. Mimo, że w dadaizmie parodia i szyderstwo miały duże znaczenie to uważam, że ten kierunek jest w pewnym sensie ciekawy.

    OdpowiedzUsuń
  21. Ja również pierwszy raz słyszę o dadaizmie.
    Zaciekawił mnie wpis, więc postanowiłam poszerzyć wiedzę na ten temat.
    Cytując: "Duchamp proponował także odwrócenie idei ready-made i wykorzystanie obrazu Rembrandta jako deski do prasowania. Ponadto na reprodukcji portretu Mony Lisy domalował wąsy i brodę..."
    Fragment ten wzbudził we mnie negatywne emocje oraz zażenowanie.
    Dadaizm jest na pewno kierunkiem kontrowersyjnym i różnie oddziałuje na odbiorców. Jedni są jego zwolennikami, a inni wręcz przeciwnie.

    OdpowiedzUsuń
  22. Dadaizm jest rzeczywiście rzeczą nieśmiertelną, jeśliby tak ją przedstawić. Zawsze znajdą się fanatycy dziwnej dla otoczenia, niezrozumiałej sztuki. Ciekawe, co mają na myśli tacy autorzy? Czy zawsze ich dzieła są przypadkowe? Może czasem to misternie skonstruowany komunikat dla odbiorcy?

    OdpowiedzUsuń
  23. Osobiście, nie przemawia do mnie ten rodzaj sztuki. Jednak wiadomo każdy ma swój gust. Jest to niewątpliwie jeden z trudniejszych kierunków artystycznych do zrozumienia, a ja jednak jestem zwolenniczką prostoty przekazu. Dadaizm jest takim rodzajem sztuki, który jest bardzo niejednoznaczny. Im bardziej forma sztuki jest skomplikowana, bardziej odważna i niekonwencjonalna, a liczba podtekstów i symboli wzrasta tym więcej możliwości myślowych otwiera się przed odbiorcą, a z tym wiąże się cała trudność interpretacji. Im mniej odbiorca ma wytłumaczone wprost i czym więcej jest niedomówień tak proporcjonalnie wzrasta liczba możliwych interpretacji, a wręcz ta liczba staje się nieokreślona bo dzięki pomysłowości i wyobraźni artysty nie istnieje zła interpretacja ale każde indywidualne odbieranie tworów artystycznych jest zależne od wrażliwości adresata dzieła. I choć nie ukrywam, że ten rodzaj sztuki sprawia mi trudność to jednak nie można nie docenić roli jaką dadaizm pełnił w owych czasach swej świetności i sławy. Dawał ludziom możliwość uzewnętrznienia swych emocji. Był pewnego rodzaju odskocznią od codziennych problemów, wręcz poprzez swą odważną formę przełamaniem codziennej smutnej i przytłaczającej codzienności. Dadaizm był nośnikiem emocjonalnym artystów, formą wyrażania własnego ja, wybicia się z szarego tłumu zwykłych ludzi, sposobem na pokazanie "własnej indywidualności".

    OdpowiedzUsuń
  24. Lubię twórczość Duchampa jego dzieło są uniwersalne zmuszają do myślenia pozornie bezsensowne a jednak tak intrygujące.

    OdpowiedzUsuń
  25. Dzieło ,,Fontanna" zostało zaprezentowane na wystawie Salonu Artystów Niezależnych w Nowym Jorku w 1917 roku. Komisja usunęła je z wystawy, gdyż uważała, że ,,Fontanna" nie jest dziełem sztuki.

    OdpowiedzUsuń
  26. Czy sztuka teatralna "Król Ubu" to też dadaizm, czy już jakiś inny nurt?

    OdpowiedzUsuń
    Odpowiedzi
    1. "Ubu Król, czyli Polacy" (fr. Ubu Roi ou les Polonais) – dramat autorstwa Alfreda Jarry'ego z 1888 r. Uważany jest za prekursorski dla takich gatunków w sztuce jak surrealizm, czy Teatr absurdu. Sztukę charakteryzuje groteska, absurd, oraz satyra.(Z Wikipedii). Widzisz więc, że ten dramat jest spokrewniony z takimi tendencjami jak dada.

      Usuń
  27. Ciekawy post. Do tej pory jedynie słyszałam o dadaizmie. Nie miałam pojęcia jak powstał. Podoba mi się, że ten rodzaj sztuki, ponieważ artyści mogą puścić wodze fantazji i nie ograniczają się żadnymi wzorami, a jednocześnie wyrażając siebie.

    OdpowiedzUsuń
  28. Słyszałem już kiedyś o tym nurcie w sztuce, jednak nigdy nie potrafiłem określić czym jest dadaizm. Post trafnie przekazał mi tę wiedzę.

    OdpowiedzUsuń
  29. Kiedyś słyszałam o pojęciu "dadaizm", ale jakoś mnie nie zainteresowało, jednak po przeczytaniu tego postu stwierdzam, że jest to bardzo ciekawe. Podziwiam autora postu za tak dużą wiedzę o tym nurcie. Bardzo ciekawy post.

    OdpowiedzUsuń
  30. Wykorzystując wskazówki Tristana Tzary, kiedyś na lekcji języka polskiego stworzyliśmy swoje poematy dadaistyczne. Był to pewien rodzaj rozrywki, dzięki któremu każdy z nas został mini-pisarzem. Tak powstały wiersze, które miały dostarczyć informacji o autorze, ale co mój wiersz o mnie mówi?
    "Uznała odlot i złośliwość tak pozytywne, jakie piżamy wystarczy zrobić. Wcześniej prywatnego w biznesie, gdzie dostało spory rozgłos zdradza portal jesiennej sił w Milczeniu owiec. Czytelniczkom daje ułudę, że każdy gust, też reklam gwiazdki, będzie grała ich kariera. Lubię sobie podać sekrety jej dzieciom, mają front, najbardziej na hollywoodzkim, łączy cichy pakt. Aktor kojarzył program."

    OdpowiedzUsuń
  31. (i)Janusz Kołyn-Majk20 października 2015 13:25

    Bardzo ciekawy post, można nauczyć się czegoś nowego, zaskakującego, czym można zabłysnąć wśród innych.

    OdpowiedzUsuń
  32. Myślę, że dadaizm idealnie odzwierciedla dzisiejsze czasy. Obecny świat jest pełen chaosu, ludzie żyją w pośpiechu, przez co nie mogą ułożyć sobie swoich spraw, swojego życia, podejmują bezsensowne działania, których nie kończą i które nie przynoszą żadnych skutków.... Najgorsze jest to, że z roku na rok coraz młodsi ludzie zaczynają gubić siebie w tym chaosie świata...

    OdpowiedzUsuń
  33. Dla mnie dada nie jest kierunkiem artystycznym. Według mnie twórcy dadaizmu chcą zwrócić na siebie uwagę przez nietypowe dzieła. Przyznam, że niektóre dzieła są naprawdę ciekawe, ale większość to słabe prace.

    OdpowiedzUsuń
  34. Bardzo ciekawy artykuł. Dzięki niemu poznałam nowy nurt w sztuce, literaturze- dadaizm. Nie interesuję się tym rodzajem sztuki oraz jej nie popieram. Każdy ma swój własny gust. Dadaizm to prowokacja. Dadaizm to ironia, fantazja, negacja, bunt.Dadaizm chętnie stosowano technikę kolażu, obrazy tworzono na zasadzie przypadku, żartu, zaskoczenia.

    OdpowiedzUsuń
  35. Wyobraźnia ludzka nie ma granic!

    OdpowiedzUsuń
  36. Pierwsze słyszę o tym kierunku artystycznym, jest on prawie tak bardzo ciekawy co abstrakcyjny .

    OdpowiedzUsuń
    Odpowiedzi
    1. Miłośnik poprawnej polszczyzny24 października 2015 14:58

      Kubo! "Pierwsze słyszę" - potoczne sformułowanie, którym nie wypada się posługiwać w oficjalnej wypowiedzi. Tym bardziej, że jesteś już w liceum.

      Usuń
  37. Mimo tego, iż nie znałam wcześniej pojęcia ,,Dada" i jest to dla mnie nowe, ten temat mnie nie zaciekawił. Post jest ciekawy ale sam nurt nie. Jest jak dla mnie, dosyć spokojnej osoby, zbyt ekstrawagancki, zbyt abstrakcyjny. Może i będzie nieśmiertelny, ponieważ się wyróżnia w znacznym stopniu lecz jego przekaz jest nie jasny dla zwykłych, normalnych ludzi.

    OdpowiedzUsuń
  38. Dadaizm jest bardzo charakterystycznym nurtem.Jego niecodzienny styl na pewno przyciąga uwagę wielu artystów.

    OdpowiedzUsuń
  39. Zaciekawił mnie ten post. Coś nowego, nieznanego i jakże ciekawego. Gratuluję pomysłu :)

    OdpowiedzUsuń
  40. Nigdy nie słyszałam o takim kierunku. Czytając o nim, coraz bardziej się do niego przekonywałam. Jest on dla ludzi, którzy żyją bardzo chaotycznie jak ja. Bardzo ciekawy post. :)

    OdpowiedzUsuń
  41. Bardzo ciekawy post. Nigdy nie spotkałam się ze słowem dadaizm więc jest to dla mnie nowość, ciekawostka, dzięki której można zabłysnąć!

    OdpowiedzUsuń
  42. (i)Nie_Napisałem_Komentarza28 października 2015 05:09

    Uwielbiam twórczość Duchampa. Jego dzieła wydają się bezsensowne, jednak są intrygujące, ale również bardzo uniwersalne i zmuszają do myślenia.

    OdpowiedzUsuń