Przeczytane, przemyślane, skomentowane

      Kolorowe odbicie duszy

 

 

Najlepszy kolor na świecie to taki,

który dobrze na Tobie wygląda.

(Coco Chanel)

 

Wiele osób, wybierając ubrania podświadomie dopasowuje  ich kolor do swojego typu urody albo barwy włosów. Okazuje się jednak, że kolorystyka wybieranych ubrań może być kluczem do odkrycia osobowości człowieka. Niektórzy eksperci w dziedzinie psychologii kolorów uważają, że istnieje pewne powiązanie między preferencjami kolorystycznymi a emocjami i doświadczeniami życiowymi, dlatego mogą one odzwierciedlać nasze samopoczucie i zachowanie.

Ciepłe barwy. Wprowadzają nas w nastrój ekscytacji i pozytywnej energii, a także mogą pobudzić  kreatywność i wywołać intensywne emocje. Na przykład czerwień to kolor władzy, odwagi i pasji. Działa pobudzająco, motywuje do działania i podejmowania decyzji, a uwzględniając  go w naszym ubiorze dodajemy sobie energii i pewności siebie. Żółty jest barwą słońca, kojarzy się z nadzieją i optymizmem. Osoby noszące żółte ubrania często mają potrzebę kontaktu z otoczeniem i postrzegane są jako dusze towarzystwa.

Zimne barwy.  Są odzwierciedleniem  naszej refleksyjnej natury – spokoju i opanowania.  Na przykład niebieski to kolor zaufania, harmonii i inteligencji. Osoby noszące jego odcienie często są zrównoważone i lojalne, a także posiadają zdolność do rozwiązywania konfliktów. Zielony jest kojarzony z naturą i równowagą. To w nim szukamy wyciszenia i spokoju, dlatego osoby preferujące kolor zielony są odbierane jako wrażliwi optymiści, świetni przyjaciele, godni zaufania i zawsze chętni do pomocy.

Okazuje się, że jednak najczęściej wybieranymi kolorami są odcienie czarnego i białego. Czarny  oznacza klasę i elegancję, dlatego osoby wybierające czarne ubrania mogą być postrzegane jako zdecydowane, niezależne i tajemnicze.  Jednakże nadmiar czerni może oznaczać introwertyzm i potrzebę ukrycia swoich emocji. Kolorem przeciwstawnym do czerni jest biel. Wyraża  ona czystość i niewinność, a także oczekiwanie na nowe wrażenia, nieznane emocje, dlatego często wybierana jest na ślub bądź chrzciny. Osoby  preferujące  kolor biały są postrzegane jako uczciwe  i spokojne.

Czy warto przypisywać ludziom cechy charakteru  jedynie na podstawie koloru ubrań? Każdy z nas jest inny. Jedni wyrażają swój charakter za pomocą ubrań, dla drugich dobór koloru będzie tylko chęcią podążania za modą.  Tak więc wybór kolorów może być tylko jednym z wielu elementów definiujących osobowość człowieka i subtelną wskazówką dla otoczenia. Moda to przede wszystkim zabawa i różnorodność, więc warto sobie pozwolić na eksperymenty z kolorami, nie biorąc wszystkiego zbyt dosłownie.

M.P

 

Grafika:

https://redakcjabb.pl/wp-content/uploads/2020/09/06.-Kolor-prawd%C4%99-ci-powie-graf.-Jagna-Antas.jpg

https://dgimage.pl/wp-content/uploads/2019/10/kolory-ciep%C5%82e-zimne.jpg

Moje hobby, mój świat

 

Polak na amerykańskim lodzie

 

 

Gdy Mariusz miał siedem lat, wziąłem go na mecz.

Nawet przez chwilę nie przypuszczałem,

że ten sport stanie się jego życiem.

(Dariusz Czerkawski)

Bohaterem mojego wpisu jest najsłynniejszy polski hokeista, idol wielu  chłopców i dziewcząt. To pierwszy Polak, który grał w Narodowej Lidze Hokeja, zawodowej organizacji zrzeszającej drużyny ze  Stanów Zjednoczonych i Kanady. W 1991 roku - jako najmłodszy laureat w historii hokeja - otrzymał Złoty Kij. Miał wówczas zaledwie 19 lat.

Przygoda Mariusza Czerkawskiego z hokejem na lodzie rozpoczęła się w znanym klubie Polska Hokej Liga - GKS Tychy. Wielokrotnie występował w drużynie reprezentacji Polski. Na początku grał w składzie juniorów, w 1990 roku podczas Mistrzostw Europy Juniorów został najlepszym strzelcem. Reprezentował Polskę przede wszystkim na Zimowej Olimpiadzie, która odbyła się w 1992 roku w Albertville, oraz na pięciu Mistrzostwach Świata w Jugosławii, Czechosłowacji, Słowenii, Polsce i Szwecji. W sezonach 1991/1992 , 1992/1993,  1993/1994  oraz 2004/2005  grał w szwedzkiej lidze w drużynach Djurgårdens IF -  Hammarby IF. Na początku sezonu 1994/1995,  z powodu zawieszenia rozgrywek  amerykańskiej ligi, grał w fińskim klubie Kiekko-Espoo.

W 1991 roku talent i osiągnięcia Mariusza Czerkawskiego dostrzegł klub Ligi NHL – Boston Bruins, którego graczy często nazywa się niedźwiadkami (ang. bruins). Pierwszy gol w zagranicznej  lidze zdobył w dzień swoich 22 urodzin, czyli 13 kwietnia 1994 roku. Zawodnikiem Bostonu był w latach 1991-1996. Następny klub, z którym podpisał kontrakt, to Edmonton Oilers, w którym  zadebiutował  13 stycznia 1996 roku, a pierwszego  gola  dla nich zdobył podczas następnego meczu, 16 stycznia. Współpracę  z Edmonton zakończył w maju 1997 roku, a w sierpniu został członkiem drużyny New York Islanders i  właśnie tu odniósł swoje największe sukcesy w lidze NHL. W sezonach 1999/2000  i  2000/2001  okrzyknięto go najlepszym i najskuteczniejszym strzelcem klubu. Otrzymał także nagrodę Islander of the Year, przeznaczoną dla najlepszego zawodnika danego sezonu. Czerkawski grał z  nimi 5 lat, aż do zakończenia sezonu 2001/2002. Następny kontrakt podpisał z Montreal Canadiens, jednak jego kariera nie toczyła się tam najlepiej. Trenerzy nie dostrzegali osiągnięć i umiejętności Polaka, dwukrotnie odesłali go do Hamilton Bulldogs - jednej z drużyn zaplecza NHL. Jego dobre występy w końcu uznali trenerzy i 16 stycznia 2003 roku mógł powrócić na główną taflę ligi. Gra Czerkawskiego jednak nadal nie zadowalała trenerów, został ponownie wycofany do drużyny Hamilton. Pobyt w Montreal Canadiens nie był udany, dlatego Polak powrócił do poprzedniej drużyny, został tam okrzyknięty najlepszym strzelcem sezonu 2003/2004 (wraz z Trentem Hunterem).  Z New York Islanders rozegrał w fazie zasadniczej 470 meczów, zdobył łącznie 295 punktów, w tym 145 bramek i 150 asyst. W play-off rozegrał 12 meczów, zdobywając 5 punktów, czyli 2 bramki i 3 asysty. Wszystkie bramki, które zdobył, dały mu wtedy 15 miejsce na liście najskuteczniejszych graczy klubu.

Następny rok gry spędził w Szwecji z powodu zawieszenia rozgrywek NHL, potem jednak wrócił do amerykańskiej ligi, tym razem w barwach Toronto Maple Leafs. W kanadyjskim klubie nie dostał się do głównego składu, w trakcie sezonu przeniósł się więc z powrotem do Boston Bruins, tam także nie dostał się do pierwszego składu. To właśnie z niedźwiadkami rozegrał  swój ostatni mecz, a było to 15 kwietnia 2006 roku.

Łącznie w NHL rozegrał w fazie zasadniczej 745 meczów, zdobywając 215 bramek, w play-off  - 42 mecze i  8 bramek. Na zakończenie kariery hokeisty wybrał klub Rapperswil - Jona Lakers w szwajcarskiej lidze. Zakończenie kariery ogłosił 24 lipca 2008 roku. Ostatni oficjalny mecz rozegrał w barwach Tych – przeciw Stoczniowcowi Gdańsk, a było to  25 stycznia 2009 roku.

Dla swoich osiągnięć i kariery Mariusz Czerkawski poświęcił wiele rzeczy, przede wszystkim życie rodzinne, nie udało mu się pogodzić hokeja z rodziną. Podczas pierwszych lat gry dla NewYork Islanders rozstał się z pierwszą żoną, treningi i rozwój kariery sprawiły, że nie spędzał zbyt wiele czasu ze swoją córką. Dopiero po zakończeniu sportowej kariery znalazł czas na szczęśliwe małżeństwo i spokojne życie. Pomimo to, nadal jest związany z hokejem na lodzie, obecnie jako komentator. Mariusz Czerkawski do tej pory jest uważany za najlepszego hokeistę w historii polskiego sportu.

Julia

 

Grafika:

https://mosm.tychy.pl/86

https://www.czczaplinski.com/post/portret-z-histori%C4%85-mariusz-czerkawski

https://sport.tvp.pl/13447038/czerkawski-lyzwy-byly-prezentem-na-cale-zycie

https://pl.wikipedia.org/wiki/Mariusz_Czerkawski