O adwencie słów kilka
Adwent
zmniejsza nasze zaangażowanie w szaleństwo świata
posuwającego się szybko naprzód.
Przyhamowuje nas. Skłania nas do myślenia.
Każe nam spoglądać poza dzień dzisiejszy na wielkie jutro życia.
(Joan Chittister)
Adwent to szczególny okres w kalendarzu liturgicznym, który poprzedza Boże Narodzenie. Zarówno w Polsce, jak i w wielu innych krajach, jest obchodzony zgodnie z tradycją kościelną. Czas oczekiwania na narodziny Jezusa Chrystusa to nie tylko wydarzenie religijne, ale także okazja do podtrzymywania tradycji, zacieśniania więzi z rodziną i przygotowywania serca na radosne święta.
Symbolika adwentu. Słowo „adwent” pochodzi od łacińskiego słowa „adventus”, które dosłownie znaczy „przyjście”, „nadejście”. Adwent to okres czterech tygodni poprzedzających Boże Narodzenie, co odpowiada czterem tysiącleciom oczekiwania na narodziny Jezusa. Symbolicznie jest to również czas przygotowywania się wiernych na powtórne przyjście Chrystusa. W Polsce, podobnie jak w innych krajach katolickich, adwent jest czasem refleksji, modlitwy i skupienia.
Adwent również wiąże się z wieloma tradycjami – zwrócę uwagę na kilka z nich.
Wieńce adwentowe. Tradycją stało się, że w wielu polskich domach są wieńce adwentowe, często zawieszane na drzwiach. Wieniec jest symbolem oczekiwania na Narodzenie Boga. Zieleń i kształt wieńca również mają symboliczne znaczenie: życie oraz wieczność Boga. Cztery świece odnoszą się do czterech tygodni adwentu, a ich światło oznacza nadzieję. W każdym tygodniu zapala się kolejną świecę i ta tradycja jest silnie zakorzeniona w polskich rodzinach.
Misteria adwentowe. W wielu miastach są organizowane misteria adwentowe, czyli sceny biblijne przedstawiane przez aktorów na ulicach. To nie tylko atrakcja dla dzieci, ale także forma ewangelizacji, przypominająca o prawdziwym znaczeniu Bożego Narodzenia.
Postanowienia adwentowe. Niektórzy decydują się na podjęcie pewnych wyrzeczeń w okresie adwentu (mniej słodyczy, mniej telewizji). Albo zmieniają nieco swoje nawyki (odnowienie kontaktów ze znajomymi lub krewnymi, zaangażowanie się w różne prace domowe, itd.). Tego typu postanowienia mają na uwadze duchowe przygotowanie się do Bożego Narodzenia.
Roraty. To Msza Święta wotywna do Najświętszej Maryi Panny, sprawowana przed wschodem lub o wschodzie słońca. W czasie liturgii pali się świeca roratka symbolizująca Maryję. Jej biały kolor oznacza czystość, a zawiązana na niej biała lub niebieska wstążka - niepokalane poczęcie. Zgodnie z polską tradycją, w roratach uczestniczyli rodzice z dziećmi. Drogę do kościoła na tę wczesną mszę oświetlały lampiony, które ponadto oznaczały czuwanie przed przyjściem Chrystusa. Ta tradycja zachowała się do dziś.
Pasterka. To uroczysta msza, odprawiana najczęściej o północy, z 24 na 25 grudnia. W Polsce jest to bardzo ważna tradycja – po wieczerzy wigilijnej wierni udają się do kościoła, aby modlić się i śpiewać kolędy.
Kolędy. Są śpiewane w domach podczas wieczerzy wigilijnej, a w kościele – począwszy od pasterki. Wiele z nich ma głębokie znaczenie teologiczne. Opowiadają o Bogu, który z miłości do ludzi stał się człowiekiem. Śpiewanie kolęd tworzy świąteczny klimat i jest rodzajem modlitwy.
Adwent to okres, kiedy rodziny są razem, aby się modlić, dzielić się opłatkiem i czekać na nadejście świąt Bożego Narodzenia. To czas, który kształtuje więzi rodzinne i przypomina o wartościach duchowych. Tradycje adwentowe, przekazywane z pokolenia na pokolenie, nadają temu okresowi wyjątkowy charakter, tworząc atmosferę pełną nadziei i entuzjazmu, która zapowiada radosne święta Bożego Narodzenia.
Igor
Grafika:
https://www.niedziela.pl/gifs/portaln/624x400/1544531736.jpg
https://naszatozsamosc.pl/file.php?i=eksponaty/62e1bc4827cb2a0b34d1d0c006cf5a97.jpg
