1 grudnia 2016

Literackie fascynacje



    Zapomniane  imiona



Imię – to rzecz piękna,
kiedy do niego przyłącza się zasługa,
a bez tego jest tylko znakiem,
który rozróżnia jednego człowieka  od drugiego.
       (Joseph Conrad)


Na co dzień mamy  wokół siebie Tomków, Michałów, Wojtków  czy  Magdy, Kasie, Julie, Klaudie. I to w dużych ilościach!  Gdy spotkamy Alberta, Jagodę, Robertę lub Gabriela, zastanawiamy się, dlaczego noszą takie imiona, bo to jakaś odmiana. Na ogół  nie zdajemy sobie sprawy z tego, jak wiele ciekawych  imion przeszło do lamusa. I jedynie literatura nam je przypomina. W niniejszej wypowiedzi skupię się na wybranych  imionach bohaterów literackich okresu oświecenia i romantyzmu.
                        
Na początek poemat heroikomiczny  Ignacego Krasickiego. Monachomachia zawiera wiele przepięknych i dawno zapomnianych imion, które noszą zakonnicy, bohaterowie utworu (obok: ilustracja Antoniego Uniechowskiego przedstawia jednego z nich).  Zakonników widzimy jednak nie – jakby się wydawało –pogrążonych w modlitwie, lecz  używających rozkoszy życia i niezwykle zacietrzewionych. Najpierw konkurują ze sobą na słowa, a potem oddają się bijatyce. Krasicki mówi o zakonach  karmelitów i dominikanów: rozkoszne siedlisko świętych próżniaków. Czytamy zatem: Ojciec Hilary obudzić się raczył. Imię Hilary ma pochodzenie łacińsko-greckie. Słowa  łacińskie laris   oraz  greckie larós  oznaczają  „wesoły, pogodny, radosny”. Kolejny zakonnik też lubi wygody: Ojcze Barnabo! Lepiej było w puchu./Po coś wszedł w wojnę, po coś się tak srożył. Imię Barnaba  ma pochodzenie aramejskie. Wywodzi się od słowa Bar-nebuch  i oznaczy „syn pocieszenia, syn proroctwa”. Już ojciec Błażej coś szeptał pod nosem – czytamy dalej. Imię Błażej pochodzi z języka łacińskiego i wywodzi się od słowa „blaesus" oznaczającego "seplenić". Święty Błażej jest patronem mówców, śpiewaków oraz tych, którzy muszą dbać o swoje gardło i struny głosowe. Do dysputy przystępuje następny zakonnik: Ojciec Pankracy (…) Nim puścił strumień łagodnej wymowy,/ Naprzód starszyznę i braci pozdrowił. Imię  Pankracy pochodzi z języka greckiego. Oznacza „wszechmocny”, a powstało przez złożenie greckiego słowa pan – „wszystko, wszech”  i  kratos „moc, siła”. Prawosławie  używa imienia Pankracy jako przydomka Chrystusa. Pankracy jest też jednym z głównych bohaterów dramatu  romantycznego  Zygmunta Krasińskiego Nie-Boska komedia. Inny braciszek jest zmęczony jeszcze przed walką: Makary, co się słuchaniem utrudził,/Wymknął się cicho i ku celi toczy.  Makary   to imię męskie, które również wywodzi się z języka  greckiego. Pochodzi od słowa makários oznaczającego „szczęśliwy".  Podobne znaczenie mają  imiona: Feliks (pochodzenia łacińskiego) i Szczęsny. W tym czasie: Ojciec Pafnucy wysyła na zwiady.  Pafnucy to imię męskie pochodzenia staroegipskiego. Wywodzi się od słów: papnute, paphnuti – „człowiek boży, sługa boży”. To imię było znane w Polsce  już w średniowieczu i miało formę  Pachucy. Za to Ojciec Serafin chce losu próbować. Serafin  jest imieniem męskim pochodzenia semickiego. Wywodzi się od hebrajskiego  słowa oznaczającego „płomienny". Ojciec Ildefons, co równie się znudził,/Bryknął jak rześki rumak na poboczy – gotowy do walki. I nic dziwnego, bo imię wywodzi się od słów „hild” (walka, potyczka) oraz „funs” (gotowy albo  gotowy do walki). Imię męskie Ildefons jest pochodzenia germańskiego. Tymczasem Dydak półgarncem ranił Symforoza. Dydak  to imię  męskie pochodzenia greckiego,  które oznacza „nauczający"(od greckiego didache). Następnie Ryknął Gaudenty jak lew rozjuszony.Imię  męskie Gaudenty wywodzi się od łacińskiego słowa gaudens, -tis , które oznacza: radujący się, człowieka o radosnym usposobieniu. I kolejny „rycerz” w habicie: Hijacynt (…) Już się wymykał...wtem kuflem od wina/ Legł z sławnej ręki ojca Zefiryna.  Hiacynt  to imię męskie pochodzenia greckiego. Wywodzi się od imienia boga wegetacji -Hyakinthosa.  Z krwi  Hiacynta wyrósł  kwiat nazwany jego imieniem - „hiacynt” (odmiana irysa).  Spolszczone wersje  imienia to: Jacenty oraz Jacek.  Zefiryn również ma rodowód grecki.  Jest to imię teoforyczne ( odnoszące się do bóstwa) zawierające  w  sobie człon „bóg" lub imię własne boga) utworzone za pomocą formantu -inus od imienia greckiego boga wiatru zachodniego, Zefira (gr. Zéphyros). Ciekawa jest i następna postać: Ojciec Honorat, (…), Którego bracia wielce szanowali/ Skończył; natychmiast skosztowawszy trunku. Honorat –to imię również  ma rodowód łaciński.  Wywodzi się od słowa honoratus, co oznacza: szanowany, darzony szacunkiem. Tak więc, wszystko się zgadza. Trwa zacięta walka, więc: Stracił Kleofas ostatnie dwa zęby. Imię  Kleofas  wywodzi się z języka greckiego. Jest skrótem  greckiego imienia (Kleópatros), a ono z kolei  stanowi złożenie członów (kleos) – „chwała, sława”  i (patros) „ojca, ojcowska”. Nie próżnuje następny bohater: Longin się z rożnem walecznie uwija. Longin, Longinus  jest imieniem męskim pochodzenia łacińskiego. Wywodzi się od wyrazu Longus, który oznacza „długi”. Rajmund tymczasem trzonkiem od lichtarza /Jeszcze się broni. Rajmund - imię  męskie pochodzenia germańskiego.  Oznacza: „tego, który jest pod osłoną losu". Z kolei Ociec Remigi, sążnisty a płaski,/ Używa żwawo zgrzebnego powroza. Remigiusz  to imię wywodzi się z języka łacińskiego.  Pochodzi od rzeczownika remigium, oznaczającego „wiosło”.  Imię znaczy więc:  „wioślarz” lub „wytwórca wioseł”. W Polsce  występuje od XIV wieku. Ojciec Serafin chce losu próbować. Serafin  jest imieniem męskim pochodzenia semickiego. Wywodzi się od hebrajskiego słowa oznaczającego „płomienny". Mamy i  kolejnego bohatera: Niesie brat Czesław, rumiany i tłusty,/Ogromne flasze—już czuć zapach winny. Czesław to staropolskie imię męskie. Cząstka cza- oznacza „spodziewać się, oczekiwać”, a cząstka –sław –„sława”. Razem oznacza: „tego, który oczekuje sławy”.

A teraz bohaterowie sielanki Franciszka Karpińskiego Laura i Filon. Oboje się kochają, sprzeczają i godzą, jak to w literaturze sentymentalnej. Imię Filon pochodzi z języka greckiego  od słowa fileo – „kochać" i oznacza człowieka „kochającego”.  Poeta wybrał zatem odpowiednie imię dla swego bohatera. Imię żeńskie Laura pochodzi  od lauru, czyli wawrzynu, zwanym inaczej bobkowym drzewem. Męskim odpowiednikiem tego imienia jest Wawrzyniec.

Któż nie zna Pana Tadeusza Adama Mickiewicza?!  Jeśli ktoś taki jeszcze się uchował, najwyższy czas nadrobić to niedopatrzenie, zwłaszcza, że mamy w tej epopei wspaniałe postacie -   typy sarmackie.  Są tu i zapomniane dawno imiona. Na  ilustracji Michała
Elwira Andriollego (po lewej) widzimy bohaterów "Pana  Tadeusza" Gerwazego  i Protazego – w przyjaznej – po wielu perypetiach -  pogawędce. Gerwazy był sługą rodu Horeszków, a Protazy – Sędziego Soplicy. Imię  Gerwazy pochodzi z języka greckiego.  Wywodzi się od słowa oznaczającego „czczony”, „szanowany”. Imię Protazy również  pochodzi z  greki. Pierwszy człon, prōtos, oznacza „pierwszy, przedni”  albo „umieszczam, stawiam na czele” To imię było znane w Polsce już w średniowieczu. Bardzo barwną postacią epopei jest też Telimena – snobująca się na światową damę i kosmopolitkę. Imię żeńskie Telimena  ma nieustaloną etymologię. Być może powstało z przekształcenia Filomeny na gruncie języka białoruskiego. W literaturze zaczęło się pojawiać od początku  XIX wieku.

Znacie Śluby panieńskie Aleksandra Fredry? Nie? Szkoda, bo to urocza komedia o miłości. Dziewczęta (Aniela i Klara)  ślubują nienawidzić mężczyzn  i „nigdy nie być żoną”, a panowie (Gustaw i Albin) mają wobec nich swoje plany.   Imię Aniela  jest spolszczoną formą łacińskiego  imienia Angela, pochodzącego od greckiego słowa ángelos  „posłaniec". Imię przywędrowało  do Polski   z Włoch prawdopodobnie w XVIII wieku. W świecie chrześcijańskim było popularne ze względu na skojarzenie z aniołami i Aniołem Stróżem.Ilustracja Jana Marcina
Szancera(po  prawej) przedstawia Klarę  piszącą list pod dyktando Gustawa. Klara  jest  imieniem pochodzenia łacińskiego. Wywodzi się od przymiotnika clarus oznaczającego „jasny, jaśniejący, sławny”. W komedii jest też sentymentalny, płaczliwy  zakochany Albin - „chodząca fontanna” . Imię Albin  także pochodzi z języka łacińskiego i zostało utworzone od  słowa oznaczającego „biały". W języku germańskim  jest natomiast imię Albwin   (Albuin), od którego można  wywieść  formę Albin. Radost  to staropolskie imię męskie.  Składa się z cząstki rad-: „być zadowolonym, chętnym, cieszyć się”  lub radzić – „troszczyć się, dbać o coś” oraz cząstki  -sław :  „sława”. Imię oznacza  „tego, który troszczy się o sławę” albo „tego, który pragnie zdobyć sławę”.  I rzeczywiście bohater – zgodnie ze znaczeniem imienia – troszczy się o  niesfornego Gustawa.

Paweł i Gaweł w jednym stali domu, Paweł na górze, a Gaweł na dole – pisze Aleksander Fredro w znanym wierszu. Paweł – imię oczywiste, ale Gaweł?  Gaweł   to imię męskie  o łacińskim  rodowodzie. Pochodzi  od słowa Gallus oznaczającego „Galijczyk", mieszkaniec Galii.  W języku łacińskim   słowo gallus oznacza „kogut”. 

Ciekawą postać stworzył też Juliusz Słowacki w dramacie romantycznym Kordian (po prawej  bohater na ilustracji Adama Setkowicza). Tytułowy bohater jest młodym człowiekiem, ale już bardzo rozczarowanym: miłością, ludźmi, papieżem… życiem. Podejmie się zadania - jak się okaże – ponad jego siły. Nie doprowadzi do końca pomysłu zabicia cara i ocalenia ojczyzny. Kordian („dający serce”)  to imię męskie utworzone przez Juliusza Słowackiego. W języku łacińskim wyraz  cor, (dopełniacz cordis) oznacza serce. Bohater  ma wrażliwe  sercu i kierujące  się sercem. W XIX wieku słowniki odnotowywały wyrazy z rdzeniem  kor-: kordiaczny – swarliwy, śmiały, czupurny o tkliwym  sercu. Kordiak, kordiała – śmiałek. Kordialny – wzmacniający serce, serdeczny. Kordiana – niemoc, tkliwość serca. Imię Kordian łączy zatem buntowniczą naturę z wrażliwością serca.

Ilustracja (po lewej) odnosi się do IV części Dziadów Adama Mickiewicza i została wykonana przez Czesława Jankowskiego. Gustaw (Upiór)  – główny bohater jest nieszczęśliwym kochankiem, który zabił się z miłości. Mówi do Księdza: Słuchaj ty...jeśli [cię] kiedy obaczy.../Pewna nadludzka dziewica...kobiéta,/ I jeśli ciebie zapyta,/ Z czego umarłem? / Nie mów, że z rozpaczy;/ Powiedz, że byłem zawsze rumiany, wesoły,/ Żem ani wspomniał nigdy o kochance. Za to Gustaw ze Ślubów panieńskich  Fredry jest zupełnym przeciwieństwem Mickiewiczowskiego bohatera. On wie, że miłość powinna być radością i spełnieniem, a nie przyczyną cierpienia.  Gustaw jest imieniem   o rodowodzie germańskim. Pochodzi od słów: Gund- „walka” oraz  Stab -  „buława, laska marszałkowska”. Imię oznacza więc tego, który podczas wojny sprawuje władzę (może to być też życzenie dojścia do tak wysokich godności).

Tak oto poznaliście wybrane  dawne imiona. Ich repertuar jest znacznie bogatszy. Literatura różnych epok mówi jeszcze o takich imionach, jak: Aleksy, Polikarp, Walery, Justyn, Balladyna, Orcio, Anzelm, Fabian, Klotylda, Roch,  Hieronim, Walerian, Maurycy, Anastazy, Hipolit,  Ligia, Mela, Hesia, Rozalka, Cecylia, Amelka, Kwiryna.   A i sami twórcy nosili ciekawe imiona: Biernat (z Lublina), Klemens (Janicki), Wespazjan (Kochowski), Herakliusz (Lubomirski), Ursyn (Niemcewicz), Chryzostom (Pasek), Dionizy (Kniaźnin), Hugo (Kołłątaj), Alojzy (Feliński), Cyprian (Norwid), Kajetan (Koźmian), Jędrzej (Kitowicz).

No to konia z rzędem temu, kto znajdzie takie imiona w naszej szkole!

Formica

Grafika:
http://mataja.pl/wp-content/uploads/2014/11/imiona2.png
https://www.atticus.pl/okladki/19000/18640-ilustracja2.jpg
http://www.antoranz.net/BIBLIOTEKA/PT051225/ANDRIOLL/AN11_3M.JPG
http://www.gmp.poznan.pl/Portals/20/ProductImages/G%20&%20P/Sluby%20panie%C5%84skie1. jpg
http://bc.wbp.lublin.pl/image/edition/24333
http://kultura.elblag.net/img/imprezy/141_zaduszki_w_mdk_-_dzien_pierwszy_-_insceniz_3.jp

29 komentarzy:

  1. Słysząc imię Pankracy od razu myślę o mojej mamie, która z entuzjazmem i rozpromienioną twarzą opowiada o programie telewizyjnym dla dzieci emitowany w latach 1978-1990 w piątki, w programie pierwszym telewizji polskiej. Niestety nie oglądałam "Piątku z Pankracym", ale znam piosenkę "Cztery łapy", która pochodzi z tej właśnie bajki.
    Odnośnie przestarzałych imion - moja ciocia nazywa się Salomea, a w szkole z tego co mi wiadomo mamy Arnolda. Sama również nie jestem posiadaczką popularnego imienia, ale zdecydowanie nie równa się chociażby z Telimeną :) Pozdrawiam!

    OdpowiedzUsuń
  2. Bardzo ciekawy post. Jednak z kilkoma imionami spotkałam się już. Chociażby imię Longin. Nosi je pewien pan z mojej wsi, fakt faktem jest już w podeszłym wieku. Ludzie młodsi raczej nie mają już podobnych imion, ponieważ "nie są w modzie".

    OdpowiedzUsuń
  3. Imiona są różne i każde z nich jest niepowtarzalne. Będąc w sanatorium poznałam chłopaka i imieniu Gwidon. Nigdy wcześniej,ani później nie spotkałam się z takim imieniem.
    Bardzo ciekawy i interesujący post. Pozdrawiam!

    OdpowiedzUsuń
    Odpowiedzi
    1. Gwido, Gwidon – imię męskie pochodzenia germańskiego. Wywodzi się od słowa "witu' oznaczającego „drzewo”, „las”.

      Jego polskim odpowiednikiem może być imię Lasota.

      Usuń
  4. Niektóre imiona pierwszy raz słyszę, chociaż wiele tych dawnych dotarło do moich uszu podczas kandydowania do bierzmowania. Właśnie podczas tego sakramentu świętego moi przyjaciele wzięli sobie przeróżne imiona m.in.Fabian,Cecylia, Anastazja czy Klara. Jednak w dzisiejszych czasach nie mam styczności z dużą większością tych imion.
    Myślę,że zanika nasza polska kultura poprzez naśladowanie wzorców z innych zagranicznych krajów. Coraz częściej słyszy się o imionach takich jak: Kevin, Nikola czy Roksana.

    OdpowiedzUsuń
  5. Często jest tak, że gdy usłyszymy takie dawne imiona, trochę nas śmieszą. W głowach niektórych z nas pojawia się pytania "naprawdę ktoś się tak nazywał?". Wtedy to było normalne. Możliwe, że gdyby ktoś powiedział ówczesnym ludziom nowoczesne imię, też wzbudziłoby to ich śmiech. Możemy zauważyć, że imiona są jak moda- z czasem lubią powracać.

    OdpowiedzUsuń
  6. Teraz rzadko spotyka się u młodych ludzi imiona takie, jak: Bohdan, Czesław, Mirosława, Kazimiera, Kazimierz, Bogumiła czy Leszek (przynajmniej ja tak mam). Po przeczytaniu tego postu wiem, że te imiona, które wyżej wymieniłam, nie wyszły jeszcze do końca z mody. Co prawda, jest ich coraz mniej, ale w porównaniu do imion wymienionych w poście, nie jest źle :) Pozdrawiam!

    OdpowiedzUsuń
  7. Moim zdaniem nie powinno się mówić o imionach brzydkich albo ładnych, bo to od nas zależy, jakim to imię uczynimy. Przykładowo, imię Piotr bardzo mi się podoba, ponieważ mam dwóch bardzo dobrych kolegów tak się nazywających, a znowuż moja sąsiadka, gdy zaproponowałam jej, aby tak nazwała swojego synka, powiedziała, że do końca życia będzie jej się ono negatywnie kojarzyć z panem, który zawodowo zarzynał świnie :D Ciekawa jest również sytuacja imienia Adolf, które przez pewien czas nosił mój wyimaginowany synek. Miał to być ukłon dla Adolfa Dymszy, który był dla mnie niedoścignionym idolem z ulubionego filmu mojej babci 'Paweł i Gaweł'. Ale cóż, potem rozpoczęłam naukę historii i okazało się, że ktoś zbrukał to piękne imię... Tak więc już od parunastu lat pozostaje przy względnie neutralnych Maćku i Blance :*

    OdpowiedzUsuń
  8. Bardzo interesujący post. Dzięki niemu mogłam poznać pochodzenie niektórych imion i ich znaczenia, które są ciekawe. Pomimo zapomnienia niektórych z nich wiele osób wraca do nazywania swoich dzieci np. po dziadkach i babciach. Są to imiona starodawne, typu: Antoni, Jan, Stanisław, Helena, Krystyna. Ludzie mają do nich sentyment, gdyż kojarzą im się z osobami, z którymi się znali i spędzali z nimi czas.

    OdpowiedzUsuń
  9. Historie pochodzenia imion są naprawdę ciekawe. Moje imię Adrian jest pochodnym imienia Hadrian które z kolei pochodzi z rejonów morza Adriatyckiego. Imiona zmieniają się z czasem wpływa na to kultura i panująca moda.

    OdpowiedzUsuń
  10. @kamil.skwaryło4 grudnia 2016 13:46

    Teraz gdy słyszymy jakieś stare imię,to myślimy sobie,czy on na prawdę tak się nazywał i chcę nam się po prostu śmiać.A jednak kiedyś to było normalne i niestety na obecne czasy już te imiona "wyszły z mody". Historie pochodzenia imion są bardzo ciekawe i spodobał mi się temat na jaki autor napisał ten post.

    OdpowiedzUsuń
  11. Zgadzam się z Tobą w stu procentach! Teraz każde imię, które nie jest "zwykłe", jest odbierane zazwyczaj przez innych źle. Młodzi śmieją się z tych imion. Osobiście uważam, że każde imię kryje w sobie coś ciekawego a zarazem tajemniczego. Każde ma swoją historię powstania i często nawet nosiciele ich mają historię związaną z nadaniem im właśnie tego imienia. Niektóre może "na pierwszy rzut oka" brzmią dziwnie, ale myślę, że można się do tego przyzwyczaić a taka wyjątkowość jest fajna. :)

    OdpowiedzUsuń
  12. Liczne imiona sprzed lat zdają się dzisiaj dziwne, wręcz śmieszne. Wynika to oczywiście z nieużywania ich. Obecne są powtarzające się, proste, można powiedzieć niewyszukane albo przeciwnie, szokujące, tylko niestety niepolskie. Jednak też mają swoje znaczenie, a kiedyś na pewno nie były tak rozpowszechnione, co widać po wspomnianych wyżej. Wspaniały temat na post! Dobra robota!

    OdpowiedzUsuń
  13. Mi się osobiście bardzo podobają stare i zapomniane imiona, mają one w sobie coś tajemniczego i nieodkrytego. Uważam, że osoba z takim imieniem powinna się nim szczycić, a nie wstydzić. :)

    OdpowiedzUsuń
    Odpowiedzi
    1. Miłośnik poprawnej polszczyzny6 grudnia 2016 11:11

      *amijo! Wybacz, że zwracam Ci uwagę, ale popełniłaś dwa poważne błędy na początku swojej wypowiedzi. Piszesz: "Mi się osobiście" (bardzo podobają). Poczytaj trochę (nawet na naszym blogu - rubryka "Językowe potyczki") o odmianie zaimka "ja" oraz o tym, kiedy stosuje się wyraz "osobiście".

      Usuń
  14. Bardzo fajny post! Niektórych imion nawet nigdy nie słyszałam. Niestety piękne staropolskie imiona odchodzą do lamusa a na ich miejsce wchodzą amerykańskie, które nie zawsze brzmią ładnie i nie mają interesującego znaczenia.

    OdpowiedzUsuń
  15. Zainteresował mnie ten post. Sama mam dosyć rzadkie imię i szczerze mówiąc nie lubię go. Dzięki temu postowi dowiedziałam się o istnieniu imion o których nie miałam pojęcia, dziękuję :)

    OdpowiedzUsuń
  16. Niektóre imiona faktycznie są bardzo zaskakujące. Często czytając jakąś lekturę nie raz można złapać się za głowę, próbując przeczytać jakieś imię, którego nigdy w życiu nie słyszeliśmy. Można również spotkać osobę, której imię jest niespotykane, znam parę takich osób, pamiętam jak ciężko było mi zapisać ich imiona :)

    OdpowiedzUsuń
  17. O niektórych imionach nawet nie słyszałem, a po przeczytaniu tego fascynującego postu zainteresowałem się znaczeniem swoich imion.

    OdpowiedzUsuń
  18. Bardzo ciekawy post! O części imion nigdy nie słyszałam.
    Sama posiadam pospolite imię i chociaż je lubię, to chciałabym mieć bardziej "niepowtarzalne".

    OdpowiedzUsuń
  19. Post jest dość interesujący, ponieważ wiele opisanych imion pochodzi z różnych języków, a to poszerza zakres naszej wiedzy ogólnej. Jednak wizualnie pierwsza część artykułu jest bardzo monotonna i nie zachęca do uważnej lektury. Proponowałbym skrócić nieco listę imion i urozmaicić post o dodatkowe informacje oraz fotografie.

    OdpowiedzUsuń
  20. Niektóre imiona nadane przez rodziców wyrządzają krzywdę swoim dzieciom. Zazwyczaj jest tak, gdy pojawia się jakiś popularny film to wtedy nadaje się dzieciom dane imię. Typowym przykładem jest znany z popularności ówczesnego czasu film "Esmeralda". Prawie wszystkie dziewczynki które przyszły w tym czasie na świat dostały imię po glównej bohaterce.

    OdpowiedzUsuń
  21. Podczas czytania o imieniu Czesław od razu przypomniała mi się postać Czesława Niemena - sławnego w Polsce kompozytora, piosenkarza i autora tekstów piosenek. Jego imię oznacza "spodziewającego się sławy", można więc powiedzieć, że jest ono adekwatne do osoby, jaką się stał. Bardzo ciekawy post!

    OdpowiedzUsuń
  22. Ciekawy post, niektóre z powyżej wymienionych imion nie były mi znane. W ostatnich latach obserwuje się powrót do tradycyjnych, polskich imion, wśród których dominują imiona naszych dziadków, a nawet pradziadków.

    OdpowiedzUsuń
  23. nupagadi (IIi)19 grudnia 2016 05:09

    Dzisiaj wiele z tych imion jest wyśmiewanych, bo śmiesznie brzmią lub źle się kojarzą. Gdyby rodzice nadali niektóre z tych imion swojemu dziecku mogliby spowodować, że wstydziłoby się tego lub byłoby wyśmiewane przez rówieśników. Można przeczytać coraz więcej takich historii. Jednak zgodzę się, że niektóre z nich są nadal świetne i nawet oryginalne.

    OdpowiedzUsuń
  24. Niektóre imiona mimo swej oryginalności mogą pociągnąć za sobą różne nieprzyjemne wydarzenia. Odwołam się do jednej z sytuacji, jaka miała miejsce w rodzinie mojej przyjaciółki. Ksiądz odmówił jej rodzicom udzielenia sakramentu chrztu młodszej córce z powodu jej imienia wywodzącego się z innego kraju. Często także do niemiłych sytuacji należy wyśmiewanie przez rówieśników z powodu imienia `innego` od reszty. Nie należy jednak na rzadziej spotykane imiona spoglądać całkowicie w sposób negatywny. Każde z nich kryje w sobie coś niezwykłego, a tym bardziej imiona stare, przez większość ludzi także zapomniane.

    OdpowiedzUsuń
  25. Imię to nieodłączny element naszego życia, na pewno każdy z nas przynajmniej raz w życiu narzekał na swoje, miał żal do rodziców, bo nazwali nas tak, a nie inaczej, a to jest właśnie błędne koło, bo to rodzice wybierają nam imiona i często ich wybory są związane z jakimiś szczególnymi dla nich postaciami, członkami rodziny, wydarzeniami, historiami. Według mnie nie ma większego zaszczytu niż nosić imię osoby, która w życiu naszych rodziców wiele znaczyła, to oznaka miłości i szacunku oraz zapewnienie że ta osoba już zawsze będzie związana z rodzina chociażby właśnie przez to imię.

    OdpowiedzUsuń
  26. Jestem mile zaskoczona takim postem, gdyż spotkałam się tutaj z imionami, o których nigdy wcześniej nie słyszałam. Nie spotykamy takich imion zbyt często, jednak one powracają. Rodzice coraz częściej nadają swoim dzieciom imiona, które używane były dawno temu.

    OdpowiedzUsuń
  27. To bardzo dobrze , że jest tak duża różnorodność imion. I spotykamy coraz to nowe i nowe. Ja bardzo lubię poznawać takie imiona , ponieważ jest to bardzo ciekawe.Niektórzy śmieją się z rzadko spotykanych imion, nie rozumiem takiego zachowania. Takie imiona są właśnie najlepsze.

    OdpowiedzUsuń