Moje hobby, mój świat

            

       Magia filatelistyki

Filatelistyka to nie NUDA – filatelistyka to pasja,

którą trzeba tylko odkryć, 

poznać możliwości, jakie daje.

 (Joanna Wilgucka –Drymajło)

 

Znaczek pocztowy - niby prosta, zwykła rzecz, konieczna do wysłania listu lub paczki. Kilkadziesiąt lat temu młodzież  w naszym wieku kolekcjonowała je z wielkim zapałem, tak jak dzisiaj gry komputerowe czy modele robotów. W dzisiejszych czasach pojęcie filatelistyka w świadomości młodych ludzi praktycznie nie istnieje. W latach międzywojennych w każdej szkole istniało koło filatelistyczne, a  Bruno Schulz w swoim opowiadaniu pod tytułem Wiosna pytał: Czym jest dla ciebie, drogi czytelniku, marka pocztowa? (marka pocztowa to dawne określenie znaczka) i  odpowiadał: otworzyłeś przede mną ten markownik, o Boże, pozwoliłeś rzucić mimochodem spojrzenie w tę księgę łuszczącą się blaskiem, w markownik strącający swe szaty, stronica za stronica, coraz jaskrawszy i coraz przeraźliwszy... Któż weźmie mi za złe, że stałem wówczas olśniony, bezsilny ze wzruszenia, a z oczu przepełnionych blaskiem lały mi się łzy. Co za olśniewający relatywizm, co za czyn kopernikański, co za płynność wszystkich kategorii i pojęć! Więc tyle dałeś sposobów istnienia, o Boże, więc taki Twój świat jest nieprzeliczony!  Dziś trudno wyobrazić sobie tak wielkie wzruszenie przeżywane nad klaserem, a propozycja zbierania znaczków  raczej nie porwałaby tłumów.

Moja przygoda z filatelistyką sięga ostatniego roku szkoły podstawowej. To wtedy mój tata przywiózł ze strychu swoich rodziców gruby niebieski  klaser. Wtedy znaczki oglądałem bez szczególnego entuzjazmu, bardziej interesowały mnie opowieści ojca, jak w czasach PRL-u zdobywano okazy spoza bloku komunistycznego. Wyżej: kadr z filmu Miś - Ryszard Ochódzki dostaje angielski znaczek od kolekcjonera Wacława Jarząbka.

Kiedyś  wracając ze szkoły zajrzałem  na pocztę i kupiłem serię trzech znaczków z morskimi stworzeniami, z czasem kupowałem kolejne i kolejne. Rodzice musieli to zauważyć i na najbliższe święta Bożego Narodzenia dostałem klaser oraz kilka nowych serii. W ciągu następnych lat dochodziły kolejne gotowe serie, w klaserze zabrakło miejsca i doszedł następny. Po dwóch latach jednak nadszedł moment, kiedy to zaczęło mnie nudzić. Pomyślałem sobie, jaki jest sens kupowania gotowych serii i wkładanie ich do klasera. To tak jak dziecko, które zbiera jakieś żetony z postaciami z kreskówek znajdujące się w chipsach, chce mieć je wszystkie, ale jak je zbierze za jednym razem, już nie ma radości. Właśnie wtedy przerzuciłem się na znaczki i karty okolicznościowe, pojawiła się też świadomość ich niesamowitej wartości. Co prawda, w kupowanych gotowcach pojawiały się serie z igrzysk w Seulu (1988), Los Angeles w  1932 i 1984 roku, piłkarskich Mistrzostw Świata we Francji 1998, ale z wcześniej wymienionych powodów nie byłem z nich zadowolony.  Od tego czasu innego rodzaju znaczków nie kolekcjonuję, chociaż zdarza się, że dostanę znaczki z zagranicznych wyjazdów. Gdy się je żmudnie i długo zbiera, to  wtedy powstaje niepowtarzalna kolekcja. Teraz, gdy znaczki okolicznościowe zaczęły odgrywać najistotniejszą rolę, mam z tego prawdziwą satysfakcję. Posiadam m.in. znaczek wydany z okazji Beatyfikacji Papieża Jana Pawła II - wspólna emisja Polski i Watykanu, igrzysk olimpijskich w Londynie i Soczi, 100-lecie Nagrody Nobla dla M. Curie-Skłodowskiej oraz koperty: 1000 lat Gdańska, 150 lat polskiego znaczka pocztowego,   Euro 2012.

W zeszłym roku dostałem od wujka z USA, który od jakiegoś czasu wiedział o moich zainteresowaniach, dwie paczki, jak się okazało, obie ze znaczkami. Wspólnie z tatą po ich otworzeniu złapaliśmy się za głowy. Można powiedzieć, że przed nami leżała cała historia polskiej poczty, drobny fragment wieloletniej pasji tego powojennego emigranta z Kresów. Natychmiast wzięliśmy się do oglądania zbiorów. Niczym Indiana Jones z pęsetą i lupą przeglądaliśmy znaczek po znaczku. Najstarsze pochodziły z czasów, gdy Polska była pod zaborami, niektóre były wydawane jeszcze przez państwa zaborcze, potem przestemplowane polskim znakiem, inne z  okresu międzywojennego, w tym wydanie żałobne po śmierci Józefa Piłsudskiego. Kolejne to czas II wojny światowej, czas PRL –u  z propagandowymi  hasłami: Naprzód do walki o plan 6-letni, Rozbudujemy Stocznię Gdańską, przedstawiające osiągnięcia władz takie jak Cementownia w Wierzbicy i Nowa Huta. Znaczków jest naprawdę wiele i każdy z nich jest cenny.

Chciałbym zachęcić wszystkich do zerknięcia w klasery, gdzieś u swoich rodziców czy dziadków i przyjrzenia się im przez lupę. Zapewniam – dopiero wtedy zrobi to na was wrażenie. Ciekawi mnie, czy ktoś z was podziela moje hobby. Chętnie poznam miłośników filatelistyki.

Arczi   

Grafika:

http://inwestycje.pl/img/2882

zdjęcia własne