Przeczytane, przemyślane, skomentowane

                    Historia polskiego futbolu                       
             

                                     

Są ludzie‚

którzy uważają‚

że futbol to sprawa  życia i śmierci.

Jestem takim podejściem rozczarowany.

Futbol jest dużo ważniejszy.

(Bill Shankly)

XXI wiek to okres niepowodzeń polskiej reprezentacji piłki nożnej na arenie międzynarodowej. Nasi piłkarze zbyt często przegrywali mecze z zespołami, które oceniane są jako przeciętne. Polacy, na pytanie o polską piłkę, wybuchają śmiechem. Powstają też na ten temat liczne anegdoty i kawały. Mimo tak licznych niepowodzeń polskiej reprezentacji, nie zapominajmy o wspaniałej historii i tradycjach polskiego futbolu. Futbol  w Polsce na stałe zagościł  w latach 80. XIX wieku. Pierwszym regionem, w którym zaczęto grać w piłkę nożną, była Galicja. W kilka lat potem powstały pierwsze zawodowe kluby, które wyróżniały się na arenie międzynarodowej. Koncepcja utworzenia piłkarskiej reprezentacji Polski  pojawiła się 20 grudnia 1919 roku.  Oficjalny inauguracyjny pojedynek międzypaństwowy rozegrała 18 grudnia 1921 roku w Budapeszcie. W towarzyskim spotkaniu przeciwko kadrze Węgier – niestety przegrała 0:1.   Niżej:   reprezentacja Polski przed swoim pierwszym w historii meczem(18 grudnia 1921 roku).

Do rewanżu doszło 14 maja 1922 na Stadionie Cracovii w Krakowie, a był to zarazem premierowy mecz  Polaków rozegrany przed własną publicznością – również przegrany, tym razem 0:3. Na pierwsze zwycięstwo przyszło poczekać do 28 maja 1922roku, gdy to w towarzyskiej potyczce Polacy ograli na Stadionie Olimpijskim w Sztokholmie Szwecję 2:1, zdobywając przy tym swego premierowego gola. Reprezentacja Polski przed meczem w trakcie Igrzysk Olimpijskich (26 maja 1924 roku). 26 maja 1924 roku reprezentacja Polski zadebiutowała na wielkiej światowej imprezie –Letnich Igrzyskach Olimpijskich. W Paryżu Polacy rozegrali zaledwie jedno spotkanie. Reprezentacja Polski wystąpiła w składzie: Wiśniewski – Cyl, Fryc – Spoida, Cikowski, Styczeń – W. Kuchar, Batsch, Kałuża, Reymont, Sperling. Podczas olimpiady kadrę prowadził Węgier Gyula Biro. 15 października 1933 roku  Polacy po raz pierwszy w historii przystąpili do Mistrzostw Świata. Pierwsze spotkanie eliminacyjne rozegrali  z Czechosłowacją, która okazała się lepsza (1:2). Jednak do rewanżu nie doszło, ponieważ Ministerstwo Spraw Zagranicznych – z nie do końca jasnych przyczyn – wydało zakaz wyjazdu do Pragi. Młoda reprezentacja Polski po raz pierwszy w Mistrzostwach Świata wystąpiła we Francji w 1938 roku. Polska kadra rozegrała  jeden z najlepszych meczy w historii. Uległa jedynie jednej z najlepszych drużyn świata - Brazylii. Mecz zakończył się wynikiem 6 : 5. Świetnie się spisał Ernest Wilimowski, który strzelił 4 bramki, co do  1994 roku  było niepobitym rekordem Mistrzostw Świata. Stał się niekwestionowaną gwiazdą przedwojennej kadry, zdobywcą 21 bramek w 22 meczach międzypaństwowych. Poniżej: Ernest Wilimowski (z lewej). Polska reprezentacja była wymieniana  jako główny faworyt następnych mistrzostw. Takie opinie nasiliły się zwłaszcza po efektywnej wygrane z wicemistrzami świata i jednocześnie jedną z najmocniejszych reprezentacji   w tym czasie -  Węgrami ( 4-2). Było to na  cztery dni przed rozpoczęciem II wojny światowej. Szef PZPN - pułkownik Kazimierz Glabiasz powiedział: Piłkarstwo polskie zaczęło swą historię powojenną od meczu z Węgrami. Kto wie, czy dzisiejszy mecz nie jest ostatni przed wojną? 3 września 1939 Polska miała rozegrać w Warszawie kolejny mecz towarzyski z Bułgarią. Ustalone były również terminy rozgrywek z Jugosławią, Finlandią, Rumunią, Belgią, Francją, Norwegią. Niestety, po ataku Niemiec i ZSRR  na Polskę we wrześniu 1939roku  żadne z zaplanowanych spotkań nie odbyło się.   Pierwszy mecz po zakończeniu II wojny światowej reprezentacja  rozegrała 11 czerwca 1946roku w Oslo, przegrywając  z Norwegią 1:3. Największym sukcesem w pierwszych latach powojennych było zwycięstwo nad czołową wtedy jedenastką europejską, reprezentacją Czechosłowacji. 18 kwietnia 1948 roku na wypełnionym (40 tysięcy) stadionie Wojska Polskiego w Warszawie reprezentacja pokonała faworyzowanego i dużo wyżej notowanego przeciwnika (3:1). Bohaterem tego spotkania był bramkarz Janik, którego kibice po zakończonym meczu na ramionach znieśli z boiska.  Wkrótce  - 26 czerwca 1948 roku w Kopenhadze reprezentacja Polski przegrała z Danią 0:8.  Ciekawostką jest, że w tym meczu jedyny swój występ  w narodowych barwach zaliczył Kazimierz Górski. Doznał jednak kontuzji jeszcze w pierwszej połowie i musiał opuścić boisko. Do połowy lat 50. polska reprezentacja narodowa rozegrała zaledwie jedno spotkanie o wyższą stawkę. Doszło do niego na Igrzyskach Olimpijskich w Helsinkach w  1952 roku przeciw Danii i zakończyło się porażką Polaków (0:2). Wyróżniającym się piłkarzem w składzie kadry w tamtych latach był Gerard Cieślik, często uznawany za najlepszego polskiego piłkarza lat 40. i 50. W latach 1957 – 1970 Polacy brali udział w eliminacjach do Mistrzostw Światach oraz do Igrzysk Olimpijskich. Tylko raz w 1959 roku eliminacje do Igrzysk Olimpijskich zakończyły się sukcesem Polski, która dwukrotnie pokonała reprezentację Finlandii (3:1 i 6:2 ) oraz amatorską reprezentację NRF (3:0 i 3:1). Polska długo nie mogła doczekać się awansu do Mistrzostw Świata ani Mistrzostw Europy. Nie oznacza to, że nie posiadała wybitnych piłkarzy i nie rozgrywała genialnych spotkań.  Do historii przeszedł mecz na stadionie Śląskim w Chorzowie, gdzie Polska reprezentacja z Gerardem Cieślikiem  w składzie pokonała ZSRR    ( 2:1).    W kadrze wówczas wyróżniał się również Włodzimierz Lubański.  Przełom lat 60. i 70. stał się początkiem serii sukcesów polskiego futbolu. Reprezentacja grała coraz lepiej dzięki sukcesom klubowym. To właśnie Górnik Zabrze i Legia Warszawa stały się wizytówkami polskiego futbolu za granicą.  W końcu stało się to, na co wszyscy czekali. Trener tysiąclecia (Kazimierz Górski)  wraz z reprezentacją zdobył w 1972 roku mistrzostwo olimpijskie w Monachium, pokonując ówczesną potęgę piłkarską – Węgry ( 2:1).  W końcu doprowadził polską kadrę do  finału Mistrzostw Świata, które odbywały się w RFN w 1974roku. W eliminacjach dzięki świetnej grze  naszych  piłkarzy udało się pokonać Anglików w Chorzowie (2:0), a później zremisować na Wembley (1:1).  Polska zasłużenie   zdobyła    brązowy medal, pokonując w ostatnim meczu turnieju - Brazylijczyków (1:0). Grzegorz Lato został uznany za króla strzelców turnieju.  Do najlepszych zawodników mistrzostw zaliczali się również Deyna i Gadocha, słynny Brazylijczyk Pele uznał zaś Tomaszewskiego za najlepszego bramkarza świata.       Kolejnym sukcesem był srebrny medal na Igrzyskach Olimpijskich   w Montrealu w 1976roku. Udział w tych igrzyskach Polska rozpoczęła remisem z Kubą. Potem pokonała kolejno Iran, Koreę Północną, Brazylię. Polacy przegrali tylko z drużyną NRD ( 3:1). Zdobyli srebrny medal, a Andrzej Szarmach  z 6 bramkami został królem strzelców. Sukces przyszedł również   w następnych mistrzostwach w 1982roku, które odbywały się w cieniu stanu wojennego. Po brązowy medal na turniej finałowy w Hiszpanii reprezentację polski poprowadził Antoni Piechniczek, który zabrał w większości zawodników, którzy wywalczyli awans: Władysława Żmudę, Grzegorza Latę, Andrzeja Szarmacha, Marka Kusto, Stefana Majewskiego, Pawła Janasa,Jana Jałochę,  Waldemara Matysika, Zbigniewa Bońka, Andrzeja Buncola, Andrzeja Iwana, Włodzimierza Smolarka. Drużyna Piechniczka zmierzyła się z Francuzami o 3 miejsce. Mecz zakończył się zwycięstwem Polski ( 3:2)   i zdobyciem brązowego medalu. Były to początki coraz gorszej gry polskich orłów. Ostatnie mistrzostwa  w 1986 roku to cztery nieudane spotkania  w Meksyku.  W 1992 roku odbyły się Igrzyska Olimpijskie w Barcelonie. W 2002 roku reprezentacja prowadzona przez Jerzego Engela zakwalifikowała się do  Mistrzostw Świata w Korei i Japonii. Jednak nasi piłkarze nie pokazali nic nadzwyczajnego i odpadli w fazie grupowej. Taki sam los czekał nas na mundialu w Niemczech, gdzie Polska prowadzona przez Pawła Janasa przegrała niemal wszystkie mecze. Polską piłkę odbudował nieco holenderski trener Leo Beenhaker, dzięki czemu Polska po raz pierwszy w historii awansowała na Euro. Niestety, nasi piłkarze nie sprostali oczekiwaniom  i zajęli ostatnie miejsce w grupie z dorobkiem 1 punktu. Kolejni trenerzy, kolejne wielkie turnieje  bez udziału polskiej reprezentacji, kolejne mecze bez zwycięstwa. Tak wygląda  na razie polski futbol. Jego wizerunku nie zmieniła nawet wielka impreza, jaka odbyła się na terenach Polski i Ukrainy,   a mianowicie Euro 2012. Niżej: wyjściowa jedenastka podczas meczu otwarcia z Grecją na Euro 2012. Teraz polscy fani czekają na powtórzenie sukcesów z lat 70. i 80. przez pokolenie Roberta Lewandowskiego, Kuby Błaszczykowskiego czy Wojtka Szczęsnego. Już wkrótce eliminacje do kolejnych ważnych imprez piłkarskich, kolejne wielkie oczekiwania i marzenia. Bartek    Grafika: http://wspolczesnakobieta.pl/wp-content/uploads/2012/05/Pi%C5%82ka-no%C5%BCna.jpg https://upload.wikimedia.org/wikipedia/commons/thumb/8/89/Poland_NT_1921.jpg/350px-Poland_NT_1921.jpg https://upload.wikimedia.org/wikipedia/commons/thumb/b/bf/Mecz_Warta_Ruch_1937.jpg/220px-Mecz_Warta_Ruch_1937.jpg https://upload.wikimedia.org/wikipedia/commons/thumb/1/16/Gerard_Cie%C5%9Blik.JPG/163px-Gerard_Cie%C5%9Blik.JPG http://o2sport.pl/wp-content/uploads/2014/07/bcb7f07ac97dd5611017b45545b04e7e-202x300.jpg https://www.radio90.pl/files/2012/06/Rybnik-Kamien-Osrodek-31-355x260.jpg https://upload.wikimedia.org/wikipedia/commons/thumb/e/e7/Poland_national_football_team_Euro_2012.jpg/275px-Poland_national_football_team_Euro_2012.jpg