znajduję zmywając.
Jest to zajęcie tak głupie,
że zawsze rodzi we mnie myśl o zabójstwie.
Christie zawsze podkreślała, że nie miała ambicji zostać pisarką, choć zadebiutowała w wieku 11 lat wierszem opublikowanym w londyńskiej prasie lokalnej. Kiedy leżała w łóżku zmorzona grypą, jej matka zaproponowała, aby spisała opowiastki, które tak lubiła opowiadać – i tak zaczęła się życiowa pasja. W czasie pierwszej wojny światowej Agatha Christie pracowała jako pielęgniarka w szpitalu wojskowym, a potem trafiła do pracy w aptece - stąd też jej znakomita znajomość substancji trujących. Inną ciekawostką jest, że Agatha Christie cierpiała na dysgrafię, co utrudniało jej odręczne pisanie. Jej prace zostały podyktowane i zapisane przez inne osoby. Resztę stworzyła sama, przy pomocy maszyny do pisania. Agatha Christie , jak większość zdolnych pisarzy, na pomysły na książki wpadała w najmniej oczekiwanym momencie i przy bardzo pospolitych czynnościach, jak mycie naczyń czy gotowanie, co wydaje się zabawne. Pierwszą powieścią Agathy Christie była Tajemnicza historia w Styles, którą napisała w 1920 roku. Autorka stworzyła słynne postacie literackie dwojga detektywów: belgijskiego detektywa Herkulesa Poirota oraz starszej pani, detektyw - amator panny Marple.
Do tej pory miałam okazję przeczytać jedynie Morderstwo w Orient Expressie, I nie było już nikogo, Dwanaście prac Herkulesa oraz Spotkanie w Bagdadzie. Poznawanie twórczości Agathy Christie zaczęłam od Morderstwa w Orient Expressie, powieści napisanej w Stambule, gdzie pisarka wybrała się na urlop. Akcja rozgrywa się w pociągu Orient Express. Wśród pasażerów znajduje się belgijski detektyw Herkules Poirot, który zamierza wrócić do Europy po rozwiązaniu ostatniej zagadki kryminalnej. W środku nocy pociąg wpada w zaspy śnieżne i zostaje zmuszony do kilkudniowego postoju. Któregoś dnia znajdują w pokoiku zasztyletowanego pasażera – Amerykanina o nazwisku Ratchett. Wtedy detektyw Herkules Poirot postanawia rozwiązać zagadkę tego tajemniczego morderstwa. Podczas przesłuchania wszyscy pasażerowie kłamią. Czy Poirotowi uda się wskazać winnego śmierci Ratchetta? Odpowiedź na to pytanie z pewnością znajdziesz w tej książce.
Powieść I nie było już nikogo ma też inny tytuł: Dziesięciu małych Murzynków. W książce dziesięć osób zostało zaproszonych przez tajemniczego gospodarza do domu na wyspie. Gdy już wszyscy goście się znajdowali na miejscu, okazało się, że właściciela nie ma. Umierali w niespodziewanych okolicznościach, mordowani przez tajemniczego zabójcę. Wszyscy postanowili odkryć tożsamość zabójcy, ale nikt nie miał alibi. Byli odizolowani od społeczeństwa, żyli na odludziu, niezdolni do opuszczania miejsca, w którym mieszkali. Powrót do domu był niemożliwy, ponieważ na wyspie nie było żadnej łodzi. Umierali jeden po drugim w sposób opisany w dziecięcej rymowance, która była wywieszona w ich pokojach.
Ola
https://collectionimages.npg.org.uk/large/mw242370/Agatha-Christie.jpg
https://lh4.googleusercontent.com/proxy/eQjoHA_T5tiAYTd1VSWDIHgA4lQ7Rme7DjtMIW4uO3WJLoQdhXxj65IiwBHB3XfKUcZ0w_occ7bjEktFUwSwEgDbPN9ykgt623nKdjtsmxk5H3Wmby4Ufi8qB9oZ1J84Rw