W kosmosie nie ma uczuć?
Ciepły film o miłości i przyjaźni
z nutką pozytywnego dziwactwa
i specjalnymi efektami wizualnymi...
w sam raz na wieczór z lekkim kinem.
(Filmweb.pl)
W kosmosie nie ma uczuć to szwedzka komedia z
2010 roku. Reżyserem i współtwórcą scenariusza jest Andreas Öhman, znany
także z dramatu Bitchkram. Głównym bohaterem filmu jest 18- letni Simon
cierpiący na zespół Aspergera. Żeby funkcjonować w normalnym życiu, musi
sztywno trzymać się swojego codziennego planu: jeść posiłki o stałej porze czy
nosić ubrania w tych samych kolorach. Każda zmiana wyprowadza go z równowagi i
powoduje napady paniki. Simon ma także problem z nawiązywaniem kontaktów z
innymi ludźmi. Nie potrafi poprawnie odczytywać emocji drugiej osoby i nie
lubi, kiedy się go dotyka. Aby chronić się przed otoczeniem, nosi plakietkę z
napisem: Nie dotykaj mnie, mam zespół Aspergera . Simon najbardziej
interesuje się matematyką i kosmosem, o którym mówi: Lubię kosmos. W
kosmosie nie ma nieporozumień i chaosu. Bo w kosmosie nie ma uczuć. Poza
tym uwielbia czerwony i niebieski kolor, a także wszystko, co jest okrągłe.
Jedyną osobą, która rozumie i akceptuje Simona, jest jego starszy brat Sam.
Bracia mieszkają razem z ukochaną Sama - Fridą. Jednak dziewczyna nie
wytrzymuje sposobu, w jaki toczy się ich życie i odchodzi. Dla Simona to
katastrofa, ponieważ jego uporządkowane życie legło w gruzach. W tej sytuacji
postanawia znaleźć Samowi dziewczynę, aby wszystko wróciło do dawnego porządku.
Sporządziwszy listę z cechami odpowiedniej partnerki, wyrusza na
poszukiwania. Wkrótce trafia na Jennifer, która wydaje się być
odpowiednią kandydatką. Ale czy rzeczywiście tak jest? Czy komukolwiek można
narzucić miłość?
Rolę Simona zagrał Bill Skarsgård, za którą
dostał nominację do Złotych Żuków w kategorii najlepszy aktor
pierwszoplanowy. Również Cecilia Forrs - filmowa Jennifer otrzymała nominację
do tej nagrody - w kategorii najlepsza aktorka drugoplanowa. Na uwagę
zasługują też Martin Wallström, który wcielił się w rolę Sama oraz Sofie
Hamilton, która zagrała Fridę. Twórcami scenariusza są Andreas Öhman i
Jonathan Sjöberg, którzy połączyli trudną tematykę (choroba Aspergera) z
lekką komediową formą. Na pierwszym planie przede wszystkim widzimy
przyjazne relacje pomiędzy braćmi, którzy pomimo choroby, próbują prowadzić
normalne życie. Niklas Johansson jest autorem zdjęć, które są niezwykle żywe
i ciepłe. Ujęcia bardzo często są krótkie, co sprawia, że akcja jest
zdynamizowana. Za muzykę odpowiada Josef Tuulse. Ścieżka dźwiękowa to
głównie utwory młodych szwedzkich artystów, na przykład Miss Li , Ane Brun czy
Lykke Li.
Film
W kosmosie nie ma uczuć ma wiele pozytywnych recenzji. Magdalena
Lankosz, znana polska recenzentka pisze, że dzieło Öhmana to: Bardzo udana
próba wprowadzenia widza w świat ludzi cierpiących na zespół Aspergera (...).
Młody szwedzki twórca zaproponował opowiedzenie o człowieku dotkniętym tą
chorobą w sposób ciepły i niedołujący. Ponadto ten film w 2011 roku został
wytypowany jako szwedzki kandydat do Oscara, w kategorii najlepszy film
obcojęzyczny. W kosmosie nie ma uczuć to lekka komedia poruszająca
problem poświęcenia, przyjaźni i braterskiej miłości. Film
Öhmana pokazuje także, że osoba niepełnosprawna wcale nie jest gorsza od tak
zwanych normalnych ludzi.
Weronika
Grafika:
http://s.cdon.com/media-dynamic/images/product/movie/dvd/image0/i_rymden_finns_inga_kanslor-11231717-frntl.jpg
http://1.fwcdn.pl/ph/43/12/564312/293710.2.jpg
http://www.zaciszeautyzmu.pl/images/stories/2014przeglad/wkosmosie01.jpg