Testerka
jedzenia Adolfa Hitlera
Dyktatura to państwo,
w którym wszyscy boją się jednego,
a jeden wszystkich.
a jeden wszystkich.
(Alberto Moravia)
Od zawsze krwawi dyktatorzy obawiali się zamachu
na swoje życie, na przykład przez otrucie. W tym celu „zatrudniali”
testerów jedzenia, którzy mieli próbować ich posiłki. Dyktator III Rzeszy –
Adolf Hitler - również miał grupę osób specjalnie do tego przeznaczoną.
Postanowiłem więc, choć w małym stopniu przybliżyć Wam ten temat.
Margot Woelk była jedną z kobiet, która podczas
II wojny światowej próbowała jedzenia przeznaczonego dla wodza III Rzeszy –
Adolfa Hitlera. Ze względu na złe wspomnienia z tamtego okresu oraz
przeżyte cierpienia, kobieta nigdy wcześniej nie chciała się dzielić tą
historią z innymi ludźmi. Jednak dzięki namowom przyjaciół postanowiła
opowiedzieć o swojej ewakuacji z Berlina do miasteczka Gross Partsch w
Prusach Wschodnich. Zamiast odnaleźć tam upragniony spokój, trafiła do
wschodniej kwatery Hitlera, zwanej Wilczym Szańcem (zdjęcie niżej). Gdy esesmani zabrali ją do
budynku, czekało tam już 12 innych kobiet. Tam dowiedziała się, że ich zadaniem
będzie próbowanie jedzenia sporządzonego dla Hitlera, aby uniknąć jego otrucia.
Kobieta bardzo się bała, jednak wiedziała, że musi wykonać wyznaczone przez
nazistów zadanie.
Hitler w latach
1941-1944 spędził w Wilczym Szańcu 800 dni. Degustatorki posiłków musiały
stawiać się w pracy każdego dnia i próbowały jedzenie między godziną 11 a 12.
Dopiero gdy wszystkie z nich skończyły i w ciągu co najmniej godziny u żadnej z
nich nie wystąpiły problemy ze zdrowiem, jedzenie było podawane Hitlerowi. Führer
był wegetarianinem, nie jadał więc mięsa ani ryb. Serwowano mu najlepsze,
świeże warzywa, które dostawał na jednym talerzu (na przykład szparagi i ryż).
Takie potrawy w okresie II wojny światowej były prawdziwym przysmakiem, na
który mało kto mógł sobie pozwolić. Napoje były dostarczane gdzieś indziej,
kobiety nie musiały ich próbować. Po nieudanym zamachu na Hitlera
przeprowadzonym w czerwcu 1944 roku przez Clausa von Stauffenbera warunki życia
kobiet testujących jedzenie wodza III Rzeszy znacznie się pogorszyły.
Zostały zamknięte w budynku szkolnym, a odwiedzanie rodziny było możliwe
jedynie w weekendy, tylko w asyście SS.
Kiedy było już pewne, że Rosjanie zajmą Wilczy
Szaniec, jeden z żołnierzy pomógł Woelk uciec ponownie do Berlina. Wszystkie
inne kobiety, które podobnie jak ona, próbowały jedzenia Hitlera, zostały
zastrzelone przez Rosjan. Jednak najgorsze wydarzenia dla Woelk miały dopiero
nadejść. W związku z porzuceniem służby, była poszukiwana przez żołnierzy
SS. Pomimo że udało jej się uciec, została pojmana przez Rosjan, którzy zabrali
ją do mieszkania i przetrzymywali tam przez dwa tygodnie, gwałcąc. Po
tych wydarzeniach Woelk nie mogła mieć już nigdy dzieci. Po wojnie kobiecie
udało się znaleźć pracę w urzędzie skarbowym, próbowała wrócić do
normalnego życia jako wojenna wdowa. Jednak 27 marca 1946 roku powrócił
jej mąż, jeniec przetrzymywany przez Rosjan w Gdańsku. Żyli razem do jego
śmierci w 1990 roku.
Paweł
Grafika:
http://r-scale-fd.dcs.redcdn.pl/scale/o2/tvn/web-content/m/p107/i/d10ec7c16cbe9de8fbb1c42787c3ec26/b49f49c2-2685-11e3-bbf6-0025b511226e.jpg?type=1&srcmode=3&srcx=0/1&srcy=0/1&srcw=896&srch=504&dstw=896&dsth=504&quality=80
http://www.museo.pl/images/stories/muzea/m_for_wilczy_szaniec_p1.jpg