Kącik motywacji

                     Kim jesteśmy ?

Pamięć jest straszliwa.
Człowiek może o czymś zapomnieć – ona nie.

Po prostu odkłada rzeczy do odpowiednich przegródek. 
Przechowuje  dla ciebie różne sprawy albo je przed tobą skrywa –
i kiedy chce, to ci je przypomina. 
Wydaje ci się, że jesteś panem swojej pamięci,

ale odwrotnie – pamięć jest twoim panem. 
 (John Irving)

 

 Babska klasa. Będzie się z wami lepiej pracowało. To usłyszałam od Pani dyrektor Krupy, kiedy powiedziała,że zapisała nas na warsztaty.

Nie ma nic za darmo! Aby móc wziąć w nich udział, musiałyśmy wykonać testy badające, czy jesteśmy : wzrokowcami, słuchowcami czy kinestetykami oraz z którą półkulą mózgową ''współpracujemy'' na co dzień. Potem przez tydzień musiałyśmy obserwować siebie : jak się uczymy, ile zajmuje to nam czasu i z jakich pomocy korzystamy. Kiedy spełniłyśmy już te warunki, 13 lutego przyjechała do nas pani trener/coach Katarzyna Rybczyńska. Początki naszej znajomości były kiepskie. Nie wiem czemu, ale nikt nie chciał się odzywać (tutaj muszę wspomnieć,że należymy do jednej z głośniejszych klas w szkole).

Zachęciło nas ćwiczenie, które miało stwierdzić, jaka motywacja działa na nas lepiej: marchewka czy kij. Polegało ono na tym, że jedna osoba rzucała piłeczką do kosza, a reszta miała ją motywować negatywnie (ty się nie nadajesz) bądź pozytywnie (jesteś najlepsza) i obserwować, kiedy rzuty są celniejsze. Drugim sposobem, który poznałyśmy, było wypisanie 7 powodów ''dlaczego się uczę'' i zaznaczenie minusami tych, które są drogą do uniknięcia kary . Jeśli było ich więcej, oznaczało to , że działa na nas lepiej motywacja negatywna.Następnie pani trener powiesiła na ścianie kartkę z siedmioma dziwnymi imionami. Miałyśmy patrzeć na nią 30 sekund i postarać się zapamiętać je , a następnie odtworzyć. W ten sposób zobaczyłyśmy, w jaki sposób działa nasza pamięć, na czym się skupiamy i co jest dla nas łatwiejsze. Królował sposób na skojarzenia, np. imię Parmenas zostało parmezanem. Część z nas zaczynała od tych łatwiejszych: Mikołaj, Filip, Szczepan, a inne skupiały się na Prochorze, Tymonie, Nikanorze. Robiłyśmy jeszcze dużo różnych ćwiczeń, a spotkanie zakończyłyśmy bardzo ciekawą zabawą. Jedna osoba miała mówić o byle czym , powiedzmy o wpływie ślimaków na hodowlę kukurydzy, a reszta - podzielona na grupy - miała odnajdywać w tym monologu elementy kinestetyczne, wzrokowe i słuchowe. Myślę, że wszystkim podobały się warsztaty i powtórzymy je jeszcze raz, aby lepiej wszystko zapamiętać.

Większość z nas myśli , że wie, jak się uczyć i jakim jest  typem ucznia. Te warsztaty wyprowadziły nas z błędu. Na przykład ja żyłam w przeświadczeniu , iż jestem tylko wzrokowcem, ale okazało się, że nie! I mam nadzieję, że teraz, kiedy już trochę więcej wiem, jak się efektywnie uczyć, będzie mi to szło lepiej. Jak odróżnić od siebie kinestetyka, wzrokowca i słuchowca po ubiorze, wyglądzie jego biurka i tego jak mówi?

Wzrokowiec. Jego biurko jest uporządkowane, ale ten ład jest zrozumiały tylko dla niego. Książki są ułożone w przypadkowej kolejności , ale on zna zasadę tego uporządkowania. Może to być kolejność kolorów albo długość  nazw przedmiotów. Jego strój jest kolorowy, bogaty w jasne odcienie. Często dopasowane w sposób zrozumiały tylko dla wzrokowca,  np. bluzka w kropki i spodnie w kratkę. Wzrokowiec wypowiada się szybko i często bezładnie, ponieważ musi nadążyć z przełożeniem na słowa wszystkich obrazów, które pojawiają się w jego głowie. Ton głosu jest ostry i wysoki. Ponadto:

•   Uczy się przez wizualizację
•  Chętniej czyta niż słucha
•  Czyta szybko
• Jest dobry z ortografii
•  Uczy się z notatek
• Traci koncentrację przez ruch i nieporządek

Słuchowiec. Jego biurko jest oazą spokoju -  wszystko poukładane w równiutkie rządki, ołówki równo zastrugane. Można powiedzieć,że słuchowiec jest pedantem. Ubiera się najczęściej monotonnie i gustownie. Wszystko do siebie pasuje i nie jest wyzywające. Słuchowiec jest bardzo dobrym mówcą , a jego głos jest zwykle dźwięczny i  bogaty, z pełnym zakresem tonów. Poza tym:

•  Najlepiej przyswaja ustne relacje
• Lubi słuchać i mówić
• Pisze jak słyszy
• Czyta powoli
• Uczy się na głos
• Koncentrację zaburza mu hałas

Kinestetyk.    Jeśli się powie, że na biurko ma bałagan, to zbyt delikatne określenie. Wszystko leży „bezładu  i składu”,  ale on wie, co gdzie ma. Kiedy ktoś poukłada jego rzeczy, nic nie znajdzie. Ubiera się -  ktoś by mógł powiedzieć -w co popadnie.Nic bardziej mylnego – on  wybiera ubrania bardzo uważnie, biorąc pod uwagę  wygodę. Kinestetyk  mówi wolniej od wzrokowca i słuchowca.Ponadto:

• Uczy się poprzez ruch i dotyk
• Nie może przez dłuższy czas skupić się na słuchaniu ani na czytaniu
• Pisze chaotycznie, wielokrotnie zapisuje to samo słowo, by zapamiętać
• Nie lubi czytać, woli opisy z akcją
• Uczy się tego, co wykona
•  Aby się skoncentrować, musi się poruszać

Narcyza  

Grafika:

http://buki.org.pl/data/files/users/892/thSRWI2LQU.jpg

http://www.lobialobrzegi.pl/images/liceum/doradca/zmysly.jpg